Alışmaya Çalışmak

Islanmak

Kendimi bahçenin arka tarafında buldum.Yere çömelip oturdum. Şuan onu feci şekilde yanımda istiyordum. Zamanı geri alıp onu hiç tanımamayı o kadar isterdim ki. İçim o kadar tuhaftı ki. Sanki dünya üzerindeki bütün duyguları içimde barındırıp bütün acıları içimde yaşıyormuş gibi.Bir yandanda bomboştum,duygusuz. Tekrar düşündüm. Niye bu kadar değer veriyorum diye. Ama o sanki ruh eşimdi. Di diyorum çünkü ruh eşim olan insan beni bu kadar yıpratacak şey yapmaz....Üşüdüğümü farkettim.Hava sabahtan beri kasvetliydi. Ben daha arka bahçeyi dolanmadan yağmur yağmaya başladı."Ah be yağmur" dedim sessizce.Adımlarımı yavaşlattım ve durdum.İliklerime kadar ıslanana dek bekledim.Yağmur yavaşlayınca içeri girdim. Herkes bana özürlü gibi bakıyordu. Özürlü gibi durduğumada emindimm zaten. Okulun bitmesine daha 3 saat vardı ve ben ıslak ıslak donacaktım.