Pabucumun Mafyası (Ara Verildi)

5.Bölüm

 
     İyi Okumalar🐛

Duru şaşkın gözlerini bana çevirirken ben sadece dedeme bakıyordum. Hemen bizi evlendireceğini biliyordum ama bu kadar çabuk olacağını sanmıyordum.

Remzi denilen adam dedemi onaylayıp yanımızdan uzaklaştı. Dedem Duru'nun kolundan tutup "Gel gelinum şuraya oturalum" dedi eliyle hasır sandalyeleri gösterirken.

Duru hiçbir şey demeden dedemin arkasından ilerleyip sandalyeye oturdu.

"Ee anlatun bakalum nerde tanuştunuz?"

Annemin sorusuyla Duru'ya baktım. O da bana bakıyordu. Ben konuşmamayı tercih etmiştim çünkü ikimizin de ağzında başka bir şey çıkabilirdi. Duru gözlerini iyice bana dikip 'Sen anlat' bakışı attı. Derin bir nefes alıp bir şeyler uydurdum.

Bir kaç saat daha düğünle ilgili konuşulmuş öğle yemekleri yenmiş tekrar sohbetle akşamı bulmuştu saat. Herkes akşam yemeğini yedikten  sonra bahçe de oturuyordu. Konuşma devam ederken bakışlarımı Duru'ya çevirdim. Gözleri neredeyse kapanmak üzereydi.

Ayağa kalkıp "Biz gidelim artık. Duru'yu eve bırakmalıyım" dedim. Annem hemen itiraz edip "Uşağum olur mi öyle şey. Bugün burda kalin" dedi. Duru'ya baktım neredeyse uyuyacaktı. Başımı olumlu anlamda sallayıp "Duru benim odam da kalsın ben misafir odasında kalırım" dedim.

Duru ayağa kalkıp arkamdan yürümeye başladı. Önünü gördüğünden şüpheliydim. Odanın olduğu yeri gösterince Duru kendini hemen yatağa attı ve gözlerini kapattı.

      Yazar'dan

   Duru gözlerini kapatır kapatmaz uykuya dalarken Miraç ne yapacağını düşünüyordu.

Bir iki adımda Duru'nun yanına gelip kolunu türtmeye başladı. Bu kıyafetlerle rahat edemeyeceğini biliyordu. Uyandırmayı başaramayınca 'Ne yaparsa yapsın banane' deyip odadan çıktı. Tam misafir odasına girecekken ayakları ondan habersiz bir iki oda geçip kız kardeşinin odasını bulmuştu. Annesinden duyduğuna göre kardeşi bugün evde değildi. Lise arkadaşlarıyla hep birlikte toplanmışlardı ve eve geç geleceğini söylemişti. Gün içinde Miraç kardeşini nerden baksan bir 50 kere aramıştı. Kapıyı açıp odaya girdi. Kardeşini yatakta bulmayı beklemiyordu. Zeynep odanın kapısının açılmasıyla yatakta doğruldu. Daha az önce eve gelmişti. Annesine abisi ve yeni yengesinin nerde olduğunu sorduğunda uyumak için odaya çıktıklarını söylemişti.

Abisini karşısında görünce kaşlarını çatıp "Hayırdır abi?" diye sordu. Miraç kardeşinin sorusunu es geçip "Sen ne zaman geldin?" diye sordu.

Zeynep "Az önce geldim abi. Siz uyumak için odaya çıkmıştınız galiba" dedi. Miraç başıyla onaylayıp "Bana bir tane pijama versene" dedi.

Zeynep içinden gelen gülmeyi durdurmayıp "Ne o abi? Kız pijamaları giymeye mi başladın?" diye sordu. Miraç içinde dolaşan sinire yenik düşüp hafif yüksek sesle "Zeynep!" diye bağırdı. Korkudan yerinde şıcrayan kız "Tamam abi ya sen de hemen celalleniyon" diyip yataktan kalkarak bir pijama verdi abisine.

Miraç son kez Zeynep'e kötü bir bakış atıp çıktı odadan. Duru'nun kaldığı odaya gelince direk içeri girip yatağın kenarına oturdu. Pijamayı almasına almıştı ama nasıl giydirecekti? Bir an annemi mi çağırsam acaba diye düşündü. Sonra annesinin uyuduğunu düşünüp bu fikirden vazgeçti. Bu sefer aklına Zeynep geldi. Pijamaları yatağın üzerine bırakıp odadan çıktı.

Zeynep'in odasına gelince kapıyı çalmadan odaya girdi. Kardeşini uyuyor olarak görünce şaşkınlıkla kardeşine baktı. İçinden 'Daha az önce uyanıktın ne ara uyudun?' diye söylendi. Çaresizlikle odadan çıktı. Mecburen kendisi giydirmeliydi.