Pabucumun Mafyası (Ara Verildi)

ALINTI

  

    Merhabalar arkadaşlar biliyorsunuz ki uzun zamandır bölüm yazmıyorum. İki iyi haberim var size. Yani bana göre iyi haber sizin için iyi mi bilemem. İlk olarak 7.Bölümü şuan da yazıyorum kısa bir süre sonra gelecek. 1300 kelime civarı oldu. Tahminlerime göre çarşamba ya da perşembe bölüm gelecek. Evet bir diğer haber de sizlerle baya ilerki bölümlerden bir kesit paylaşacağım.

   Sakin olmaya çalışarak titreyen ellerimle telefonumu elime aldım. Hızla Miraç'ın numarasını tuşlayıp telefonu boynum ve omzunun arasına sabitledim. Minik oğlumu kucağıma alıp sakinleşmesi için pışpışlamaya başladım. Ne yaparsam yapayım ağlamasını durduramamıştım. Telefon çok geçmeden açılmıştı.

"M-Miraç"

Telaş dolu sesiyle "Ne oldu güzelim?" diye sordu. Göz yaşlarımı durdurmaya çalışıp sakin olmaya çalışarak "Miraç ne olursun eve gel. Ne yaptıysam susturamadım. Lütfen hemen eve gel" dedim. Konuşmam bitir bitmez "Tamam sakim ol. Sen ağladıkça oğlumuz daha çok ağlar. Sen sakin ol ben hemen geliyorum" dedi. Kapanan telefonu kulağımın altından çıkarıp koltuğa fırlattım. Sakın olmaya çalışıp göz yaşlarımı geri gönderdim. Koltuğa oturup bir kez daha oğlumu emzirmeye çalıştım ama emmemişti. Beş altı kez yaptığım gibi bir kez daha altına baktım, ateşini ölçtüm,gazı vardır diye sırtını sıvazladım ama bir türlü susmuyordu. İçli içli ağlıyordu oğlum. Oğlumu oyuncaklarla avutmaya çalıştım. Ama bu da işe yaramadı. Yüzünü yüzümün hizasına getirip "Oğlum niye ağlıyorsun? Neyin var kuzum?" diye her ne kadar cevaplamayacağını bilsem de sormuştum. Babasına benzeyen yeşil gözlerini gözlerime dikip ağlamaya devam etti. Göğsüme doğru kafasını bastırıp sakinleşmesi için pışpışlamaya devam ettim. Kısa bir süre sonra Miraç gelmişti. Bana kısa bir bakış atıp oğlumu kucağına aldı. Aramız hala iyi değildi. Affedemiyordum onu. Sırf oğlum için bu evde duruyordum.

"Hadi güzelim al oğlumuzun çantasını hastaneye gidelim"

Başımı sallayıp oğlumun çantasını alarak evden çıktım. Miraç çoktan arabaya binmişti. Arka koltuğa oturup bebek koltuğunda ağlayan oğlunu kucağıma aldım. Kısa sürede hastaneye gelmiştik. Doktorlar baksana bir şey olmadığını söyleyip duruyorlardı. Çıldıracaktım şimdi. Madem bir şey yoktu niye ağlıyordu benim miniğim. Sonuçlarının da temiz çıktığı söylenmişti. Çaresizce göz yaşı döküyordum. Doktorlar küçük bir serum bağlayıp gitmişlerdi. Serum bitince eve dönmek amacıyla yola çıktık. Oğlum biraz öncekine nazaran daha az ağlıyordu. İlerde gördüğüm süpermarketle Miraç'ın durmasını istemiştim. Hemen içeriye girdik. Miraç bizi oyuncak bölümüne getirip oğlumu kucağına aldı ve raflara yaklaştırdı. Minik oğlum tek gözünü açmış oyuncaklara bakıyordu ağlaması da durmuşdu. Elini bir kaç oyuncağa uzatıp bir şeyler mırıldandı. Göz yaşlarımı silip yüzüne bir gülümseme yerleştirdim. Oğlum yeni oyuncak mı istemişti?

Tuttuğu bir kaç oyuncağı elime alıp kasaya geçtim. Tam cüzdanımdan kredi kartımı çıkarmıştım ki Miraç koluma dokundu.

"Ben öderim"

Nefret dolu bakışlarımı yüzüne çevirip "Oğlum senin paranla alınan hiçbir şeyi kullanmayacak" dedim. Hemen ücreti ödeyip oğlumu da kucağıma alarak arabaya gittim.

Evet alıntımız burda biter. Üç dört gün sonra yeni bölümde görüşürüz.😊😘❤💜