Merhaba!
İlk yayınladığım kitabı sizlere büyük bir heyecanla sunuyorum. Bu kitaba büyük beklentilerle başlıyorum ve beklentilerimin karşılıksız kalmamasını ümit ediyorum. İNFİLAK'LA başladığım bu yolda benimle olmanızı diliyor ve beğenmenizi umuyorum!
İyi okumalar!
Medya: Hozier - Take me to church
İ N F İ L A K | 1. BÖLÜM
● BİLİNMEZLİK ●
Bilinmezlik...
Çekici bilinmezlik...
Kehribar rengi gözleri, gözlerime kenetliyken hissettiğim tek duygu buydu belki de. Ayıramıyordum ilk defa birleşen bakışlarımızı. Buna gücüm nedensizce yetmiyordu. Bir eli ensemde, gözleri gözlerimdeydi. Nesneler silikleşmiş, saniyeler anlamsızlığa karışmıştı. Nedensizce.
Ardından yavaşça, silikleşti gözleri... Uzun kirpikleri.
Zihnim bulanıp, bakış açımın gitttikçe netliğini kaybetmesiyle boynuma sapladığı iğnenin etkisini göstermeye başladığını anladım. Ruhum kafesinde çaresizlikle kıvranırken kulağıma doğru eğilip azat etti bedenimi titreten kelimeleri.
"Üzgünüm, ama bu oyunun kurbanı sensin."
Sıcak nefesi tenimi alevlerle sarıp sarmalarken,duygularım işlevini kesti. Karanlık ruhuma kelepçe vurdu ve bilinmezlik usulca kaderime dokundu.
Kader, çok az kimseyi mutlu etti bu zamana dek. Yok denecek kadar az kimseyi... Birbirine tutkun ruhları kavuşturmayı sevmezdi kader. Acı çeksinler, hasret yangınında acizce tutuşsunlar isterdi. Fakat garip olansa nefretten aşk doğurmaya delicesine vurgundu...
Aşksa, tutsak etti insanları. Ruhlarını, bedenlerini, zihinlerini esareti altına aldı. Özgürlüklerini cam bir fanusa kapattı ve günden güne yok olmaya mahkum etti acı dolu yürekleri. Atmaya devam etti kalpleri belki de, ama yine de bir kelebekten farksızlardı. Öleceğini bile bile yaşamaktan vazgeçmeyen birer kelebek... Aldıkları her nefes bir azaptı onlara. Her şeye rağmen hayatta kalmayı isteyecek kadar çekici bir azap.
Nefret çok kişiyi yaktı, intikamla doldurdu. Fakat onları yaşattı. Yana yana, kavrula kavrula, intikam hırsıyla harmanladı onları. Ama yine de hayatta tuttu işte!
26 dakika önce...
Salona girdiğimiz anda bize dönen bakışlarla yanımdaki adamdan tüm benliğimle utandım. Herkes hayran dolu bakışlarla bizi süzerken rahatsızca kıpırdandım yerimde. Dikkatleri üzerime çekmeyi severdim, ama bu adam sayesinde değil. Bu adamla birlikte hiç değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İ N F İ L A K
General FictionBilinmezlik. Çekici bilinmezlik... Kehribar rengi gözleri, gözlerime kenetliyken hissettiğim tek duygu buydu belki de. Ayıramıyordum ilk defa birleşen bakışlarımızı. Buna gücüm nedensizce yetmiyordu. Bir eli ensemde, gözleri gözlerimdeydi. Nesneler...