Medya: Rihanna - Diamonds
İNFİLAK | 2. BÖLÜM
●GAZAP●
İçin için ağlıyordu ruhum. Ağız dolusu küfrediyordu şansıma. Başaramamıştım.
Büzüştüğüm deri koltukta kaçabilecekmiş gibi korkuyla gerilemeye çalıştım. Sesi desibelini git gide artırıyor ve öfkesi harlandıkça harlanıyordu.
Gözleri buz gibi bir ifadeyle harelerimi esir almış, kaçırmama izin vermiyordu. Öfkeyle çatmış olduğu kaşları şaşkınlıkla havalanırken, işaret parmağını bana doğrulttu ve "sen?" dedi sorgular gibi. "Sen benim evimden kaçacak cesareti nereden buldun?"
Korkuyla irileşen gözlerimdeki ürkeklik parçalandı ve yerini şaşkınlık doldurdu. Bu kez şaşırma sırasını ben devralmıştım. Sorun kaçmam değil, kaçacak cesaretimin olmasında mıydı? Koltukta gerilemiş halim ve korkuyla irileşen gözlerimle hiçte cesur bir kadın gibi durmadığıma emindim.
Benden bir cevap beklerken dudaklarını tekrar araladı. "Bu haddi nereden buluyorsun?"
Yönelttiği soru sayesinde, korku hızla bedenimi terk ederken gelen deli cesaretiyle oturduğum koltuktan fırladım. "Sen beni sorgulayacak haddi nereden buluyorsun asıl?" Öfke kanımı kaynatıyordu. Patlayacak noktaya gelmiştim artık. Üzerine doğru bir adım atarken kaşlarımın yay gibi gerildiğini hissedebiliyordum. "Benim kim olduğumu biliyor musun?" diye sordum. "Ben Asya-"
Yüzü öfke bulutlarının esiri olurken sözümü kesmeme neden olacak kadar sert bir şekilde kavradı kolumu ve tıslarcasına cümlemi tamamladı. "Kırcalı!" Yüzünü yüzüme yaklaştırarak, "Peki sen benim kim olduğumu biliyor musun Kırcalı?" diye sordu. Meydan okurcasına hapsetmişti gözlerimi irislerine. Bedenimi yere doğru hızla savururken hiddetle bağırdı. "Bilmediğinden korkmalısın!" Tiksinircesine yerdeki bedenimi süzdü.
Yeni fark ettiğim mini bara ilerleyip bir şişe içki alırken "kaçamazsın," dedi. Ezercesine sarf ettiği bu kelimeyle alt dudağımı parçalarcasına ısırdım. "En azından ben isteyene kadar."
Uzun parmaklarını sardığı şişeden bir yudum alırken benim aksime tek bir mimik bile oynamadı çehresinde. Aklımda dolanan tilkileri harekete geçiren iblise uyacaktım. Menfaatimin ne olacağını bilmiyordum. Fakat denemeye değerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İ N F İ L A K
Ficção GeralBilinmezlik. Çekici bilinmezlik... Kehribar rengi gözleri, gözlerime kenetliyken hissettiğim tek duygu buydu belki de. Ayıramıyordum ilk defa birleşen bakışlarımızı. Buna gücüm nedensizce yetmiyordu. Bir eli ensemde, gözleri gözlerimdeydi. Nesneler...