Kahvesi Gözlerinin

Nihaî

Duruyor..
Akrep bir yanda, yelkovan ondan öte..
Gece bir yanda, gündüz ondan öte..
Ben bir yandayım, sen..

Geçitsiz dağlar gibi yankılanırken hasta aklımda sessiz bir tını,
Tereddüt gibi sonsuz sanrılar içindeyim..

Sanku üveysî bir hasret içimde kendini yetiştiriyor..
Kendinden öğreniyor aşkı, kalbimi kendine bağlıyor da; kendini kimseye bağlamadan, kendi ateşinin etrafında geceleyin pervaneler gibi yakıyor öz kanatlarını..

Öyle sevmiş ki, yâriyle bir olmuş..
O gidince geriye yine o kalmış..
O da ondan kalan bir kendi diye, kendini o diye bilmiş,
Bir gözyaşları bir de zaman ööylece akmış..

Şimdi duruyor..
Akrep bir yanda, yelkovan ondan öte..
Gece bir yanda, gündüz ondan öte..
Kendisi bir yanda, kendisi ondan öte..

İşte böyle de içimde, kendi kendini özleyen bir sen var benden geriye kalan..
Beni bana kırdırmak için, seni kullanıyor sana karşı..

Gelme;
Öleyim..
Ölsün..
Öl..