Kahvesi Gözlerinin

Sigara

Yandı kibrit..

Söndü sigara..

Söndü kibrit..

Yandı sigara..

Şakağımda parlayan bu sızı seni hatırlatıyor her nedense, her kara gecenin umutlara kısır şafağında.. 

Bir çoban edasıyla gütdüğüm beş para etmez hayalleri bile kanatıyor asi bir kurt gibi yokluğun..

Bu cevher memleketin içinde hapsolduğum şu şerefsiz şehir gibi, kaybetmiş yüreğim seninle şereflenmiş şu cevher bedende bütün efeliğini..

Neyleyim..

Neye yarar, kime yanar, nasıl kanar bir çift göz, sevdanın zemzemiyle ışlanmışken?

Gece gibi karartıyorken başka bir kalbe meyletmek fikri bile şu sonsuz mehtabını aşkın, nasıl teselli olur vurgun yemiş bir yürek sevginin boyasına baştan ayağa bulanmışken?

Ne lüzum var teyemmüme, sen ab-ı hayat sular gibi orada duruyorsan,

Ve ben bir gemiysem senin sularında batamayan, sana karışamıyorsam,

Neye yarar, kime yanar, nasıl kanar şu dünyanın yalanına ve oyalanır buruk gönlüm, dönüp dolaşıp senin canında soluklanamıyorsam?

Olan oldu..

Yandı kibrit..

Söndü sigara..

Söndü kibrit..

Yandı sigara..

Ve yürek yandı..

Ve söndü yürek..

Geriye acısı kaldı bir tek..

Emirhan AKTAŞ - (24.03.2016 - 03:34)