Texting With My Step Brother [T.W.M.S.B.]|✔| -BOOK 1- #WWSA2k2018 #BC2k18 #WCC

🔸32🔸

"ΜΠΑΜΠΗ, ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ ΡΕ;"
"ΚΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΆΝΘΡΩΠΟΙ!"
"ΕΛΠΙΔΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΉΣΩ!"

Ειδικά το τελευταίο περιμένε το φίλε.

Και εδώ φίλοι, παρακολουθούμε συζητήσεις που μπορούν να ακούσεις σε ένα πλοίο.

Υπάρχει πολύ κόσμος μέσα στο πλοίο, κάνοντας με να θέλω να αναπνεύσω λίγο αέρα.

Έτσι χωρίς να πω κάτι, γιατί ο καθένας είχε την δουλειά του, βγήκα εξω. Κοίταξα την θάλασσα και ο αερας χτύπησε το πρόσωπο μου.

Ακούμπησα τα χέρια μου στα κάγκελα και πήρα μία βαθιά ανάσα.

"Τι συμβαίνει;" η γνωστή φωνή που έχει ερωτευτεί ακούστηκε δίπλα μου.
"Τίποτα" απαντάω ξερά και νιώθω το βλέμμα του να με καίει.

Τον άκουσα να ξεφυσαει και αμέσως μετά κοίταξε εκεί που κοιτάω και εγώ.

"Ωραία θα τα περάσουμε" ακούστηκε ειρωνικά.
"Ναι, δεν βλέπεις. Εγω και εσυ στο ίδιο δωμάτιο θα είναι τέλεια" είπα και εγώ ειρωνικά.
"Θα κοιμηθώ στο πάτωμα αν σε ενοχλεί" είπε και γύρισα να τον κοιτάξω. Εκείνος φυσικά και με κοιτούσε. Είχα χαθεί λίγο να κοιτάω τα κάστανα μάτια του.

Γαμωτο, μου λείπει..

Έγνεψα απλά και κοίταξα πάλι την θάλασσα.

[...]

Εξουθενωμένη, πεφτω στο κρεβάτι και κλείνω για λίγο τα μάτια μου ενώ ο Στέφανος κλείνει την πόρτα και ακολουθεί τις κινήσεις μου.

Γύρισα να τον κοιτάξω όπως και εκείνος.

"Φίλα τον ,φίλα τον, φίλα τον"

Τι; Όχι!

"Γάμα το" είπε ένα αμέσως μετά τα χείλη μας ενώθηκαν. Η παλάμη του ακούμπησε το μάγουλο μου και με έφερε κοντά του. Στην αρχή, δεν ανταποκρίθηκα , αλλά στο τέλος παραδόθηκα και έκλεισα τα μάτια μου απολαμβάνοντας το. Η γλώσσα πολεμούσε την δική μου και εγώ με την σειρά μου έβαλα το χέρι μου στο σβέρκο του φέροντας τον πιο κοντά μου.

Όταν ζητούσαμε οξυγόνο, απομακρύνθηκαμε και κοιταχτηκαμε.

Έκανε κίνηση να με ξανά φιλήσει αλλά έβαλα το χέρι μου στο στέρνο του.

"Σε παρακαλώ.." είπα τόσο ψυθιρηστα που ούτε εγώ ξέρω αν ακούστηκα.

Ενιωσα τα μάτια μου να τσουζουν και σηκώθηκα γρήγορα. Άρπαξα τα κλειδιά του δωματίου και έφυγα σαν κυνηγημένη απο το ξενοδοχείο.

Δεν ήξερα καλά τους δρόμους της Σαντορίνης, αλλά βρέθηκα στην παραλία λίγο πιο μακριά από το ξενοδοχείο.

Είχε βραδιάσει και ημουν μόνο εγώ να κάθομαι στην άμμο και να κλαίω χωρίς να υπάρχει αύριο.

Γιατί; Γιατί απλά να μην προχωρήσω; Να τον αφήσω πίσω; Γιατί πρέπει συνέχεια να είναι στον δρόμο μου;

Το ξέρω ότι δεν τον έχω ξεπεράσει και τον αγαπώ ακόμα, αλλά είναι κακό πράγμα η γαμημενη προδοσία..

Τα κύματα με εκαναν να ηρεμήσω έστω και λίγο και να κοιτώ τα αστέρια..

Ανοιξα το κινητό μου έχοντας πολλά μηνύματα από τα παιδιά και τα περισσότερα ήταν από εκείνον.

"Εδώ είσαι"

Όχι πάλι!

"Άσε με"

Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε πάνω.

Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα λες και έκλαιγε.
Έκλαιγε δηλαδή;

"Όχι, απλά κάπνισε μαριχουάνα"

Πωπωπω γιατί σου μιλάω ακόμα εσένα;

"Ξέρεις πόσο με τρόμαξες; Μας τρόμαξες. Είναι δώδεκα το βράδυ και είσαι εδώ σε μία ερημική παραλία που δεν υπάρχει ψυχή και ποιος ήξερε τι θα μπορούσε να συμβεί!" φωνάζει μπροστά στο πρόσωπο μου ενώ σε μερικά σημεία η φωνή του έσπαγε.
"Σου έχω πει ότι πλέον δεν μου είσαι τίποτα για να μου λες τι να κάνω. Δεν είμαστε πια μαζί Στέφανε, οπότε παρατά με! Θα κάνω ότι θέλω" του φωνάζω πίσω και κάνω ένα βήμα μπροστά ενώ τα σώματα μας ακουμπάνε.
"Έχεις δίκιο, αλλά δεν θα το αφήσω έτσι αυτό! Τώρα πάμε στο γαμημένο ξενοδοχείο και να πούμε στα παιδιά ότι είσαι καλα" φωνάζει και αρχίζει να περπατάει μπροστά και εγώ να τον ακολουθώ..

🔸🔸🔸

Γεια σας φίλοι:)
Τι κάνετε;
Ελπίζω καλά❤

Είχατε κι άλλο φιλι δν μπορείτε να πείτε😏

Έχω να πω ότι απομένουν αλλά δύο κεφάλαια για να φτάσει στο τέλος αυτη η ιστορία😭
Είμαι τόσο συγκινημένη και θέλω τόσο πολύ να κλάψω😭

Λοιπόν, τα λέμε.

-HappyGurl_♥