Texting With My Step Brother [T.W.M.S.B.]|✔| -BOOK 1- #WWSA2k2018 #BC2k18 #WCC

🔸33/Τέλος🔸

Οι πρωινές ηλιαχτίδες τρυπησαν από το παράθυρο και ξύπνησα. Προσπάθησα να τεντωθω, γιατί κοιμήθηκα στην άκρη του κρεβατιού για να μην ακούμπησω τον Στέφανο.

Τον λυπήθηκα όταν ξάπλωσε στο πάτωμα και έτσι του είπα να κοιμηθεί μαζί μου.

Σηκώθηκα και άρχισα την πρωινή ρουτίνα και έφτιαξα αυτή την κατάντια.

"Θα πάμε για μπάνιο λένε τα παιδιά" ακουω την αγουροξυπνημένη φωνή του και στηρίζεται στην κάσα της πόρτας του μπάνιου.

Έγνεψα και ξανά εστρεψα το κεφάλι στον καθρέφτη.

Η ώρα την δώδεκα το μεσημέρι, οπότε πήρα τα πράγματα μου και ντύθηκα για την παραλία.

Μαζί με τον Στέφανο κατεβήκαμε κάτω όπου είδαμε τα παιδιά.

Τελικά πήγαμε στην παραλία από χθες το βράδυ που πήγα εγώ.

Κάτσαμε στις ξαπλώστρες και κλασσικά, τα κορίτσια βαλαμε αντιλιακο, λάδι και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί το γυναικείο μυαλό.

Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελα να είμαι κοντά του, αλλά ειμασταν μία παρέα.

Στάθηκα στην άκρη της παραλία και το κορμι μου πάγωσε.

ΤΙ ΣΚΑΤΆ; ΣΤΗΝ ΚΑΤΆΨΥΞΗ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ;

Πήγα να βγω μέχρι που δύο γεροδεμένα χέρια με πηραν στην αγκαλιά τους και με έριξαν μέσα, βγάζοντας μία τσιριδα.

"Πας καλά;" φωνάζω στον Στέφανο.
"Δεν θα έμπαινες άλλο αν δεν το έκανα" είπε ενώ στριφογυρισε τα μάτια του.
Αντιγραψα τις κινήσεις του κα του έριξα νερό.

Και μετά εκείνος.
Και μετά εγώ.
Και μετά πάλι εκείνος.
Και με λίγα λόγια, παίζαμε νερό πόλεμο σαν πενταχρονα, κερδίζοντας τα βλέμματα τω ανθρώπων.

Σταματησαμε και αρχίσαμε να γελάμε σαν καθυστερημένα.

Βασικά, μου έλειψε να περνώ καλά με τον Στέφανο.

Μου χαμογέλασε και του ανταπέδωσα.

"Ξέρεις, μπορούμε να μείνουμε φίλοι" είπε ντροπαλά και εξυσε τον αυχένα του.
"Φυσικά" χαμογέλασα και βγήκα από την θάλασσα για ηλιοθεραπεία.

[...]

Ειχαμε γυρίσει στο ξενοδοχείο και φαγαμε στην τραπεζαρία.

Το βράδυ είπαμε να βγούμε σε ενα μπάρ πιο κάτω , αφού σήμερα θα τραγουδήσει ένας φίλος του Ηλια.

Μέχρι να ετοιμαστώ, χαζευα το κινητό όσπου ένα μήνυμα από τον άγνωστο με έκανε να πεταχτω πάνω.