Zihin Oyunu -MinSung-

Uyandı...

  Her gün Jisung'un yanına gidiyordum. Her gün daha iyi oluyordu. Aradan bir ay geçti ve ne ben bişey hatırladım ne de Jisung bir kez uyandı.

  O gün yine böyle bir gündü. Yine Jisung'u görmeye gittim. Yoğun bakım odasının önüne gidip camdan içeri baktım. İçerideki Jisung değildi.

Ya bişey olduysa? Ya öldüyse?

Zihnimde bu düşünceler dolanırken danışmaya ilerledim.

Mh: Pardon. Ben Han Jisung'u arıyorum da nerede olduğuna bakabilir misiniz?

Dnşma: Tabi hemen bakıyorum... Kendisi sabaha karşı normal odaya alınmış. Bu adamın ölmemesi bir mucize.

Mh: Tam olarak nerede? Onu görmeliyim.

Dnşma: İkinci katta koridorun sonunda sağdaki oda.

Mh: Teşekkür ederim.

  Direk asansöre koştum. Onu görmek istiyordum. Uyanmış olabilirdi ve benimle konuşurdu. Heğecanlanmıştım.

Ben olacakları düşünürken çoktan odasına gelmiştim. Kapıyı çalıp odaya girdim.

İşte oradaydı.

Beni görünce ne tepki verecekti.

Hala uyuyordu.

Yanında bir doktor vardı.

Doktorla konuştum.

Mh: Merhaba. Şey... Acaba durumu nasıl?

Dktr: Durumu gayet iyi. Birazdan uyanmasını bekliyoruz. Siz sevgilisi Minho olmalısınız.

Mh: Evet sanırım. Hafızamı kaybettim ve arkadaşım söylemeseydi onu tanımayacaktım.

Dktr: Biliyorum. Jisung ne düşünecek acaba. Eminim çok üzülecektir. Ama hatırlamana yardım eder. Bu arada ben Seo Changbin. Kuzeninin sevgilisi.

Mh: Hatırlamadığım için üzgünüm.

Cb: Önemli değil. Jisung'un yanında kal. Birazdan uyanır.

Mh: Tamam.

  Changbin çıktıktan sonra Jisung'un yanına oturdum. Elim onun eline göre daha küçüktü. Ama umursamadan elini tuttum. Yandaki monitörden gelen sesler hızlanmaya başlamıştı.

Ne oluyordu?

Biraz sonra bir çift kahverengi göz bana bakıyordu.

Uyanmıştı.

Ellerimi sıkıca tuttu.

Sadece gözlerime bakıyordu.

Kalp atışlarım hızlandı.

Üstelik onu hatırlamıyordum bile.

Bir elini yanağıma yerleştirdi.

Js: Minho? Sevgilim iyi misin?

Yorgun olduğundan zar zor konuşuyordu. Ona ne diyecektim? Eminim çok üzülecekti. Ama söylemek zorundaydım.

Mh: Doktorlar hafızamı kaybettiğimi söyledi. Seni hatırlamıyorum. Özür dilerim.

Beklediğim gibi oldu.

Ağlıyordu.

Js: Ne zamandır böylesin?

Mh: Bir aydır. Ama geçici bir hafıza kaybıymış. Düzelebilirim.

Js: Ne-neden böyle ol-ol-olduk? Keşke o gün dışar-dışarıda ye-ye-yemek istemeseydim. Benim suçum.

Bir cevap veremedim. Hatırlasaydım belki onu teselli edebilirdim. Bana anlattıklarını anlatırsam belki daha iyi olurdu.

Mh: bir ay önce ilk defa evimize gittim. Aynı evde kalıyormuşuz. Hatta aynı yatakta yatıyormuşuz. Şimdi de değişen pek bişey olmayacak. Sadece hatırlamıyorum. Bana yardım eder misin?

Js: Ederim Minho. Hatırlayacaksın ve eski güzel günlerimize geri döneceğiz sevgilim.

_____

Marhabalar!

Bir bölüm daha bitti.

Bölüm nasıldı?

Minho'nun bu kadar erken alışmasına ben bile şaşırdım.

Neyse...

Hep mutlu kalınız💛💛💛