Arkadaşlar amacım uzun bir final yapmaktı ama olmayacak gibi üzgünüm :((
Tüm gece heyecandan uyuyamadım ve şuan Jisung karşımda bana salakmışım gibi bakıyor.
Js: Yemeyi düşünüyor musun?
Mh: A-ah... Evet.
Yemekten iki kaşık aldım.
Js: Minho bu o kadar önemli bişey mi? Seni uyutmayacak kadar yani.
Mh: Çok önemli sincabım. Hayatımda olan en önemli şeylerden biri.
Js: Hemen akşam olmasını istiyorum. Bu arada nasıl bir yere gideceğiz? Ona göre kıyafet hazırlayacağım da.
Mh: Takım elbise giy bence.
Js: Tamam.
Kahvaltımız bittikten sonra salona gidip film izlemeye başladık. Daha doğrusu sadece o izliyordu. Ben söyleyeceklerimi nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum.
Direk mi söylesem?
Önce başka konulardan da konuşsak mı?
Lafı dolandırıpta mı söyleyeyim yoksa direk mi?
Bu düşünceler zihnimi kemirirken akşam olmuştu bile.
Ben siyah takım elbisemi giyip yüzüme hafif bir makyaj yaptığımda hazırdım.
Aşağıya inip Jisung'u beklemeye başladım.
O aşağıya inerken ağzım açık kalmıştı. Şu an o bir sincap değildi.
Ben onunla makyajsız olduğunda bile nasıl hayaller kuruyordum. Bir de şimdi...
Yanıma geldiğinde ellerimi beline koyup uzunca öptüm. Ayrıldığımızda gülümsüyordu.
Mh: Kafamı karıştırıyorsun Han Jisung.
Js: Sen beni tahrik ediyordun ya? Şimdi sıra bende. Hadi gidelim.
Elimden tuttu ve beni dışarıya çıkarttı. Arabalardan artık korktuğu için otobüsle gidiyorduk. Geldiğimizde elini tutup otobüsten indirdim. Pahalı bir restorana getirmiştim. Rezerve ettiğim orman manzaralı cam kenarında duran masaya geçip oturduk.
Yemeklerimiz geldiğinde yemeye başladık.
Js: Söylemeyecek misin?
Mh: Söyleyeceğim bebeğim. Hazır olmayı bekliyorum.
Js: Çabuk ol ama! Çatlayacağım meraktan.
Cevap vermedim ve yemeye devam ettik. Bitince derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.
Mh: Babam öldüğünde sevgili arkadaşım Jisung mezara, beni teselli etmeye gelmişti. Bana sıkıca sarıldığında, işte o anda onu arkadaşım olarak sevmemeye başladım. Bir yıl bunu ondan sakladım. O koskoca bir yılda değişen tek şey sevgim oldu. O sevginin her gün katlanarak arttığını söylediler de inanmadım. Ama öyleydi. Günden güne Han Jisung'a olan aşkım katlanarak arttı. Bir gün dayanamadım ve açıldım. O da beni seviyormuş meğer. Bana sımsıkı sarıldı ve dudaklarıma yapıştı. Onu öpmek hayattaki en güzel şey sanıyordum ama hayattaki en güzel şey Jisung'un ta kendisiymiş. Günler günleri kovalarken bir bakmışım aynı evde yaşıyoruz. Aynı yastığa baş koyuyoruz. Aynı koltukta oturup sarılıyoruz. Sonra dudakları nazikçe dudaklarıma deyiyor. Ufak birkaç öpüşten sonra sertleşiyoruz. Ve ilk sevişmemizi yaşıyoruz o koltukta. Uyandığında bana bakıyor ve gülümsüyor. Ama kıpırdayanıyor. Sonra yaklaşıp ikimizin yerine sarılıyorum ipince beline. O güzel kalbinin tam ortasına masum bir öpücük bahşediyorum. Güzel gözlerin gözlerimi buluyor. "Kıçımı ağrıttın öp de geçsin" kelimeleri çıkıyor dudaklarından. Sonra kahvaltı yapmaya gidiyoruz. Bir gün bir felaket yaşanıyor, bir kaza. Her şeyi unuttum o gün. Bütün güzel anılarımızı. Uyandığımda kuzenim ve arkadaşım yanımdaydı. Elimi tutup bana seni söylediler. Yanına geldim hemen. Elini tuttum. Ona hemen uyanmasını, onu özlediğimi söyledim. Nefes almak için kullandığı maskeyi indirip dudaklarına minik, masum bir buse kondurdum. Kalbim acıyordu. Beni evimize götürdüler. Her şey çok yabancıydı. Yatağımız, odamız, evimiz... Hiçbirşey tanıdık değildi. Bir ay boyunca her gün onun yanına gidip konuşuyordum. Sonra uyandı. O güzel kahverengi gözler gözlerime baktı. Dudaklarında minik bir tebessüm oluştu. Eli sıkıca elimi kavradı. Onu hatırlamadığımı söylediğimde gözünden akan her bir gözyaşıyla öldüğümü hissettim. İlk bişey hatırladığımda huzur bulduğum yere, evime, dudaklarına dudaklarımı kapadım. Sonra Jisung bana zamanla herşeyi hatırlattı. Güzel günlerimizi, hüzünlü anılarımızı...her şeyi. O bana aşkını verdi. Teşekkür ederim Han Jisung. Sayende hatırlıyorum.
Jisung'un gözleri dolmuştu. Hatta ağlıyordu. Ellerimi yanaklarına koyup gözyaşlarını sildim.
Js: Hatırlıyorsun. Her şeyi hatırlıyorsun. NEDEN DAHA ÖNCE SÖYLEMEDİN APTAL?!
Yanıma gelip kollarını boynuma doladı. Ben de boynunu öptüm ve beline sarıldım. Sonra biraz uzaklaştım.
Mh: Yeni hayatımızda daha güzel anılarımız olacak sincabım.
Jisung hafifçe kaşını çatı bana baktı.
Js: Sonraki hayatımız derken?
Mh: Doğru önce sormalıyım.
Hala ayakta duran Jisung'un önüne diz çöküp kutuyu çıkarttım.
Js: Minho şaka yapıyorsun! Ciddi misin?!
Mh: Seninle hüzüne yer olmayan, üzüntüden ağlamanın yasak olduğu, hep güldüğümüz, kahkaha attığımız, sadece aşk, sevgi ve mutluluğun olduğu yeni bir hayata başlayabilir miyiz? Hayatıma renk katan adam, benimle evlenir misin?
Js: M-Minho... Ben...
Ya kabul etmezse?
Mh: Sen?
Js: EVET EVLENİRİM!
Jisung kahkaha atarak bağırıyordu. Aynı zamanda zıplıyordu da.
Sakinleştiren sonra sol elimi ona uzattım. Sağ elini elimin üzerine koyduğunda kutudan altın alyansı çıkartıp parmağına taktım.
Yerimden kalktığım anda boynuma atlayıp dudaklarıma yapıştı. Ben de ellerimi beline koyup karşılık verdim.
Şimdi diyeceksiniz ki bu hikayenin senin kılıbıklığınla ne alakası var? Ben onun kalbinde yeni yaraların açılmaması için sonsuza kadar ellerini tutacağıma söz verdim. Bu yüzden onu gözümden bile sakınıyorum. Hala kılıbık olduğumu düşünebilirsiniz ama ben buyum. Sincabına aşık bir kedi.
---
Yazmayı bitirdiğim kitabı kapatıp yanımda oturan kocama sarıldım. Evet bizim hikayemizi yazmıştım. Ama bunu ne basıma verecektim ne de başkasına okutturacaktım. Bu bizim minik sırrımızdı.
_____
FİC BİTTİ! ŞU AN ŞAŞKINIM VE BİTMESİNİ İSTEMİYORUM!
Merhaba arkadaşlar!
Bir fici bitirmek nasıl bir hismiş öğrendim. Ama bir MinSung daha yazıyorum. Adı "Fairytale" şuraya bırakayım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu anda yayınlıyorum yani siz bunu okuduğunuzda böyle bir kitap olacak.
