Sevdiğimiz Yazarla Röportajlar

@YsmnUnal yazarımızla röportaj

  @YsmnUnal

İyi okumalar...

 Öncelikle teklifimi geri çevirmeyip kabul ettiğin için teşekkürler. Burda her türlü soruya istediğin gibi yanıt verebilirsin, kasmak yok, yargılamak hiç yok.

1-İlk sorumuz çok klasik ve basit bir soru. Sen kimsin? Günlük hayatında ne yapar, ne içer, ne yersin? Bize biraz özel hayatından bahseder misin?

-Röportaj teklifin için asıl ben teşekkür ederim.

İsmim Yasemin, iki ay önce Hacettepe Tıp'tan mezun olmuş taptaze bir doktor, çömez bir psikiyatr adayıyım. 10 Eylül'de 25 yaşına gireceğim. Günlük hayatım şu an karmakarışık, çünkü iki gün sonra Almanya'ya uzmanlık eğitimim için taşınıyorum. Taşınma telaşını yaşayanlar bilir, her şey alt üsttür. Hayatım tamamen değişecek, birkaç ay sonra düzenim oturunca bu soruya daha ayrıntılı cevaplar verebileceğim.2- Wattpad de ne zamandır varsın? Neden wattpad platformu? Bu platformdan öncede yazıyor muydun?

-19 Temmuz 2014'te katılmışım. Hikâyelerimi okurlara sunabileceğim en iyi platform burasıydı, blog açmıştım zamanında ama burası kadar iyi tanıtamıyorsunuz. Akıllı cihazlarda uygulama olarak indiremiyorsunuz, o yüzden Wattpad'e karar kıldım. Ve evet, yazıyordum. İlk romanıma 2008 yılında başlamıştım, bilgisayarda değil, elle yazmıştım. Hâlâ saklarım sayfaları.

3- Yazmaya nasıl başlarsınız? İlham kaynağın var mı? Kitap yazarken belli bir ruh haline bürünür müsün?

-.Genelde beni aşırı heyecanlandıran bir fikir olur. "Aa böyle bir kitap/dizi/film olsa ne güzel okurdum/izlerdim," dedirten, kısacası ilk benim "fangirllük" yaptığım bir taslak olur, onun üzerinden kurgu genişler, karakterlere eklemeler, renklendirmeler yaparım ve kurgum dünyaya merhaba der... Kafamda her şeyi sinema filmiymişçesine canlandırmam gerekir, tüm ayrıntılarıyla, tüm duygularıyla, sanki o evren gerçekmiş gibi... Her detayını düşünmem, tasarlamam, aklımdaki beyaz perdede oynatmam lazım. O zaman da işte müzikler bana yardımcı oluyor, soundtrack'miş gibi dinleyip aklımdaki sahneleri daha kolay canlandırabiliyorum. Kitapları çoğunlukla geceleyin ve sessizken, tek başımayken yazıyorum. Bir bölümü ilk kez yazıyorsam bu kutsal üçlüye, yani sessizlik, karanlık ve yalnızlığa, muhakkak ihtiyacım var, yoksa dikkatim dağılıyor. Bazen geceleyin absürt saatlerde kendimi gerçek dünyadan kopmuş bir halde buluyorum. Karakterlerin mimiklerini yazarken istemsizce ben de yapıyorum, iç çekiyorum, derin nefesler alıyorum, kaşlarımı çatıyorum, tebessüm ediyorum. Komik bir şaka yapan bir karakterim varsa kıs kıs gülerek o sahneyi yazıyorum, kısacası farkında olmadan sahneyi canlandırıyorum. Dışarıdan bayağı komik görünüyor olmalıyım.

4- Yazılarınızı yazarken hayalgücü sınırlarını zorladığınızı hissedip bunun toplumsal yargılarla ters düşebileceğini hissettiğiniz oldu mu? Eğer hissettiyseniz sildiniz mi yazdıklarınızı?

-Oldu. Mutlaka kötü bir karakterim ve onların yaptıklarını betimlemek durumunda kaldığım sahneler oldu. Ama silmedim hiçbirini, onların kötü olduğunu daha çok vurguladım sadece.

5-Yazarken önceden planlar mısınız, çalakalem mi yazarsınız?

-Bu soru hep soruluyor ve cevabım her daim aynı: Yeni bir kurguya, asla sonuna kadar tüm bölümleri planlamadan başlamam. Ayrıntılı bir özet yazarım ki bana yol haritası olsun, gereksiz yerleri nedensizce uzatmayayım. Nihayetinde kurgunun da bir matematiği var, serim-düğüm-çözümün belirli oranları olması lazım.

6-Peki, bu yolculukta ne zaman ben artık yazarım diyebildiniz? Ya da kendinizi 'yazar' olarak tanımlıyor musunuz?

-Okurlardan, yazdıklarımdan etkilendiklerine dair mesajlar almaya başladığımda. "Ne yazsan okurum," dediklerinde. Kendimi "yetkin bir yazar" olarak tanımlayabilir miyim? İşte onun için daha çok okumam, yazmam, analiz etmem lazım.