อากาศที่ฮอกวอตต์วันนี้ขมุกขมัวกว่าทุกวัน เพราะฝนที่โปรยปรายลงมาตั้งแต่เมื่อคืน พื้นระเบียงทางเดินทั้งแฉะและลื่น ทำให้นักเรียนไม่กล้าที่จะเดินเร็วกัน ผู้คนจึงแอดอัดกว่าวันปกติ
เวอร์นอนถอนหายใจอย่างหนักเมื่อเห็นเด็กนักเรียนคนอื่นๆ อยู่เต็มระเบียงทางเดิน เขาไม่ชอบการเดินผ่านคนเยอะๆ เขาเกลียดการถูกจ้องมองโดยใครก็ไม่รู้ เวอร์นอนรำคาญทุกคนที่เขามองว่าต่ำกว่าตนเอง
"พาร์ติส เทมโพรัส"
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนแกว่งไม้กายสิทธ์ในมือ เด็กนักเรียนที่เคยออกันอยู่เต็มระเบียงทางเดิน แหวกเป็นสองข้างราวกับมีคนมาผลักออกไปอย่างแรง ทุกคนดูงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าโวยวาย เพราะความกดดันจากร่างสูงสง่าที่เดินผ่านทางเดินที่แหวกออกนั้น ทำให้พวกเขาไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ
"เป็นแค่เด็กปีสาม มีสิทธิ์อะไรมาใช้คาถาแบบนี้กับพวกเรา!!"
เสียงตะโกนดังขึ้นในระหว่างที่เวอร์นอนเดินผ่านไป ขาเรียวชะงักหยุดลง ดวงตาคมตวัดมองไปทางต้นเสียง เป็นนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์คนนึง ดูจากชุดแล้ว ...น่าจะอยู่ปี 6 นักเรียนคนนั้นจองมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจอย่างที่สุด
กริฟฟินดอร์งั้นเหรอ กล้าหาญงั้นเหรอ โง่น่ะสิไม่ว่า..
ขาเรียวก้าวหมุนเปลี่ยนทิศทางเพื่อเดินตรงเข้าไปหาคนๆนั้น รอยยิ้มเย็นชาประดับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ชุดคลุมสีดำยิ่งทำให้เวอร์นอนดูเหมือนกับ...ผู้คุมวิญญาณ ยังไงยังงั้น
"นายว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัด"
"ฉันบอกว่า นายไม่มีสิทธิ์มาใช้คาถากับพวกเรา"
"อ้ออ เหรอ"
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างยียวน รอยยิ้มบนใบหน้ากว้างขึ้น ดวงตาคมจับจ้องไปที่นักเรียกริฟฟินดอร์ผู้โชคร้ายไม่วางตา นักเรีนกริฟฟินดอร์คนนั้นลอบกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง จากที่ใจกล้าอยู่เมื่อครู่ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าเขากำลังกลัว... เขากลัวคนตรงหน้า
YOU ARE READING
[AU]The Fourth Bloomsticks
Fantasy'ผมไม่ชอบเด็กสลิธิริน' 'ฮัฟเฟิลพัฟอย่างนาย... ไม่มีสิทธิ์จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ'