[AU]The Fourth Bloomsticks

Spell 6 ...Imperio

เพราะแสงที่ส่องลอดผ่านผ้าม่าน และเสียงฟืนจากเตาผิงปลุกแจสเปอร์ขึ้นมาจากการหลับไหล ตากลมโตกระพริบถี่ๆเมื่อเห็นเพดานห้องที่คุ้นเคย กลิ่นของกัสตินบนผ้าห่มทำให้เขารู้สึกเกียจคร้าน แจสเปอร์อยากจะนอนอยู่ที่นี่ทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องรีบกลับไปก่อนกัสตินจะตื่น

ร่างเล็กผุดลุกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อรับรู้ถึงอากาศที่ปะทะผิวหนังของตนเองโดยตรง อีกแล้วเหรอ! นี่เขาแปลงร่างแบบไม่ใส่เสื้อผ้าเป็นครั้งที่สองแล้ว.. แต่ยังไม่ทันที่จะหาอะไรมาคลุมตัว แจสเปอร์ก็รับรู้ถึงความผิดปกติ ข้างเตียงของเขาไม่มีร่างสูงของอีกคนนอนอยู่เช่นทุกวัน..

"ตื่นแล้วเหรอ"

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นจากอีกด้านของเตียง แจสเปอร์สะดุ้งสุดตัว มือเรียวคว้าผ้าห่มมาคลุมกายตั้งแต่หัวจรดเท้า เหลือเพียงลูกตาดวงกลมที่โผล่ออกมา แจสเปอร์มองไปที่คนที่นั่งอยู่เก้าอี้ปลายเตียง ทำไมกัสตินไปอยู่ตรงนั้น ทำไมกัสตินถึงตื่นอยู่!!

"อ อรุณสวัสดิ์ครับคุณแบล็ก"

เสียงเล็กๆเอ่ยเบาๆลอดผ้าห่มที่คลุมตัวเองอยู่ ดวงตากลมโตที่โผล่ออกมามองตรงมาที่เขา แววตาระยิบระยับเพราะความตื่นตระหนกนั่นทำเอากัสตินเกือบหลุดขำออกมา ถ้าไม่ติดว่าเขาต้อง สอบสวน อีกฝ่าย

"เสื้อผ้านายอยู่ในห้องน้ำ ไปจัดการตัวเองซะ ฉันจะรอที่ห้องหนังสือ"

เขาเอ่ยเสียงเรียบก่อนหมุนตัวเดินออกไป ดวงตากลมมองตามแผ่นหลังกว้างจนลับตา ก่อนวิ่งปรู้ดเข้าไปในห้องน้ำตามคำบอกอีกฝ่าย แจสเปอร์ใช้เวลาไม่นานในการจัดการตัวเอง คนตัวเล็กเดินอย่างแผ่วเบามานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเจ้าของห้องทั้งสองคนที่กำลังรออยู่

"นี่เหรอ คนที่พี่บอก"

แบล็กคนน้องเอ่ยขึ้นเสียงเรียบติดแววหยิ่งผยองอย่างเต็มเปี่ยม เวอร์นอนมองเด็กชายผมสีเชอร์รี่ที่อยู่ในชุดคลุมของกริฟฟินดอร์ด้วยสายตาพินิจ เขาก็ไม่รู้ว่าพี่ชายไปเก็บอีกฝ่ายมาจากที่ไหน แต่กัสตินบอกว่าเด็กคนนั้นเหมือนจะรู้เกี่ยวกับที่มาของร่องรอยบนตัวเขา ทำให้เขาต้องมานั่งรออีกฝ่ายอยู่แบบนี้