"มันอยู่ที่ฉัน"
คำพูดสั้นๆจากปากของกัสตินทำเอามิคาเอลเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างเสียกริยา แม้จะโล่งใจว่าคนที่ได้ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ไปนั้นไม่ใช่เจมส์ แต่เขาก็ยังประหลาดใจมากอยู่ดีที่คนๆนั้นเป็นกัสติน เพราะอีกฝ่ายดูไม่ฝักใฝ่ในพลังขนาดที่จะตามหาไม้เอลเดอร์ดังเช่นคนอื่นๆ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่..."
"เดือนก่อน ฉันเจอมันโดยบังเอิญ"
บังเอิญ..? กัสตินใช้คำว่าบังเอิญกับสิ่งที่เขาตามหามาเกือบสองปีได้อย่างหน้าตาเฉย ถ้าเป็นเมื่อก่อนมิคาเอลคงเสกคาถาให้อีกฝ่ายหล่นจากระเบียงไปซะเดี๋ยวนั้น แต่ในตอนนี้ เขาต้องใช้พลังของกัสตินเป็นกำลังหลักในการต่อสู้ เขาจึงได้แต่กรอกตาไปมาอย่างรำคาญใจ
"ก็ดีครับ อย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่กับคนอื่น"
"ฉันจะให้มันกับนายได้ ถ้านายต้องการ"
"ไม่ล่ะ คุณเก่งกว่าผม"
มิคาเอลบอกพร้อมหน้าตาเฉย ก่อนหันกลับมามองออกไปที่ท้องฟ้ามืดสนิทด้านนอก เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าท้องฟ้าของฮอกวอตส์จะสวยงามมาขนาดนี้ ถ้าเปลี่ยนให้กัสตินเป็นเวอร์นอนได้คงจะดีกว่านี้มาก
"นายไม่ได้ต้องการเครื่องรางยมทูตแล้วงั้นเหรอ"
กัสตินเอ่ยถามอีกฝ่ายขึ้นอย่างแปลกใจ เขารู้ว่ามิคาเอลเคยต้องการครอบครองเครื่องรางทั้งสามอย่าง จากที่เคยบุกมาแย่งหินชุบวิญญาณจากเขา แม้เขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะใช้มันเพื่ออะไร แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่ามิคาเอลจะไม่ได้ต้องการมันอีกแล้ว
มิคาเอลมองคนถามก่อนยักไหล่ ใบหน้าร้ายกาจปรากฏร่องรอยเจ้าเล่ห์ขึ้นมา ถึงในเรื่องของการต่อสู้ เขายอมรับว่าเขาสู้กัสตินไม่ได้ แต่เรื่องปั่นประสาทผู้อื่น เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายสู้เขาไม่ได้เช่นกัน และตอนนี้มันถึงเวลาเอาคืนของเขาแล้ว แม้จะลงเรือลำเดียวกันอยู่ก็ตาม
YOU ARE READING
[AU]The Fourth Bloomsticks
Fantasy'ผมไม่ชอบเด็กสลิธิริน' 'ฮัฟเฟิลพัฟอย่างนาย... ไม่มีสิทธิ์จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ'