ตากลมโตลืมขึ้นช้าๆ แสงแดดอ่อนส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง เขาหรี่ตาเพื่อปรับให้มันเคยชินกับแสงสว่าง ก่อนกวาดตาไปรอบๆห้อง เฟอร์นิเจอร์หรูหราที่มองผ่านๆก็รู้ว่าราคาแพงปรากฎสู่สายตา เขาจำได้ว่าห้องพักของเขาในบ้านกริฟฟินดอร์ ไม่ได้ตกแต่งเช่นนี้ ตากลมหันไปมองผ้าม่านที่อยู่ข้างเตียง ก่อนหรี่ตาลงเพื่อสะกดตัวหนังสือที่อยู่บนนั้น
Slytherin ....เขาอยู่ในบ้านสลิธิรินงั้นเหรอ????
แต่ยังไม่ทันที่จะขยับตัวไปไหน เขาก็รู้สึกถึงแรงกอดจากท่อนแขนแข็งแรงที่โอบรอบตัวเขาไว้แน่น แจสเปอร์ แฮริสัน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เขาไม่ควรอยู่ที่นี่ นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์แบบเขา ไม่ควรอยู่อยู่ในหอพักของสลิธิริน อีกทั้งมีสลิธิรินมานอนข้างๆแบบนี้ ยิ่งไม่ควรเข้าไปใหญ่
แต่เขาก็ต้องทำใจดีสู้เสือ ค่อยๆหันไปมองคนข้างตัวที่นอนกอดเขาไว้ราวกับเขาเป็นหมอนข้างของอีกฝ่าย ใบหน้าเย็นชาแม้ยามหลับ ผมสีเงิน จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวซีด หัวใจของแจสเปอร์เต้นระรัว ไม่ผิดแน่ นี่มันเอกลักษณ์ของคนตระกูลแบล็ก!!!
แจสเปอร์พยายามเบี่ยงตัวออกมาจากอ้อมกอดแข็งแรงของอีกฝ่าย คนนอนหลับส่งเสียงในลำคออย่างรำคาญใจเมื่อเขาขยับตัว แจสเปอร์นึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เขาจำได้แค่ว่า เมื่อวานเขาแปลงร่างเป็นกระต่ายวิ่งเล่นอยู่ในเรือนกระจกของพี่ชาย และ นั่นไง!! ...เขาจำได้แล้ว เขาเผลอไปกินต้นอัลโฟเดลเข้า
แจสเปอร์กรอกตาไปมาอย่างนึกรำคาญความสะเพร่าของตนเอง มือเรียวล้วงหยิบผ้าคลุมล่องหนขึ้นมาจากกระเป๋าของตนเอง และเดินออกไปจากห้องอย่างเร่งรีบ เขาไม่อยากถูกพบ เพราะบทลงโทษของการบุกรุกบ้านอื่นๆนั้น ร้ายแรงถึงขนาดที่ว่า เขาอาจจะโดนไล่ออกจากโรงเรียนเลยก็ได้
"นายไปไหนมาทั้งคืน"
เวกเตอร์ ฟอกซ์ เพื่อนสนิทและรูมเมทของแจสเปอร์เอ่ยทักขึ้นมาทันทีที่เห็นเพื่อนเดินกลับเข้ามาในชุดเมื่อวาน ผมสีเชอร์รี่ยุ่งเหยิง ใบหน้าอ่อนหวานดูเร่งรีบผิดวิสัยจนน่าแปลกใจ
YOU ARE READING
[AU]The Fourth Bloomsticks
Fantasy'ผมไม่ชอบเด็กสลิธิริน' 'ฮัฟเฟิลพัฟอย่างนาย... ไม่มีสิทธิ์จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ'