Chapter XIV

73 15 5
                                    


~*Josh's P.O.V.*~

ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ?!!

Αρχισα να αντιστέκομαι όσο πιο πολύ μπορώ.

"Σταμάτα να κουνιέσαι, θα πονέσεις περισσότερο" είπε ο Carp

"ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΈΝΑ?" ούρλιαξα

"Να σταματήσεις να κουνιέσαι." απάντησε

"ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ"

"Καλή τύχη" είπε και πλησίασε το μαχαίρι πιο κοντά στο μάτι μου.

Το μαχαίρι ήταν πλέον σε απόσταση αναπνοής από την κόρη του ματιού μου.

Το μαχαίρι ακούμπησε την άκρη του ματιού μου. Ήθελα να το κλείσω, καθώς άπειρα δάκρυα είχαν γεμίσει τα μάτια μου, αλλά ο Carp είχε τοποθετήσει ένα περίεργο πραγματάκι στο αριστερό μου μάτι, για να το κραταει ανοιχτό.

Με μία απότομη κίνηση, ο Carp έχωσε το μαχαίρι ακόμα πιο μέσα.

"ΟΧΙ" ούρλιαξα

"Μείνει ακίνητος γιατί θα το περάσω από την άλλη ακρη του κρανίου σου" είπε και με ακινητοποίησε για ακόμη μια φορά.

Ο πόνος ήταν αβάσταχτος.
Έχωσε ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι, και το τράβηξε προς τα δεξιά. Έχασα αμέσως την όρασή μου, στο αριστερό μάτι.

"ΠΟΝΑΩ" ούρλιαξα για ακόμη μια φορά

"Ελα ρε" είπε με ένα βλέμμα αλλαζονίας και ειρωνίας.

Από το δεξί μου μάτι μπροϋσα να δω το αριστερό μου μάτι να βγαινει από την θέση του. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα,
Μέσα από όους αυτούς τους σφοδρούς πόνους, αλλά και τα αίματα που εμπόδιζαν την όρασή μου, ξεχώρισα το αριστερό μου μάτι, να βγαίνει από την θέση του και να πλησιάζει προς τον Carp.

"Τι έκανες?!!" φώναξα

"Σου έβγαλα το μάτι." μου απάντησε

"ΝΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΑΥΤΟ" του είπα και προσπάθησα να κουνηθώ. "Γιατί το έκανες" συνέχισα, αφότου ηρέμησα λίγο.

"Έτσι" μου είπε και έφυγε από το δωμάτιο, αφού με έλυσε

Προσπάθησα να τον χτυπήσω πισώπλατα, αλλά σκέφτηκα πως κρατούσε όπλο. Έτσι άρχισα να ψάχνω για γάζες μέσα στην αίθουσα. Βρήκα κάποιες χρησιμοποιημένες και τος στερέωσα στο μάτι μου. Έπειτα αναχώρησα προς την αίθουσα.

~*Amellia's P.O.V.*~

Πώς θα τον μεταφέρω??

"Μα, κύριε, δεν μπορώ να-" διαμαρτυρήθηκα

"Είπα κάτι" με διέκοψε

Έσειρα το σώμα του έξω από την αίθουσα. Δεν ήξερα πού είναι το ιατρείο. Δεν ήξερα αν υπήρχε καν. Βλέπω από φις σκάλες να κατεβαίνει ο Carp.

"CARP!" του φωναζω με όση ψυχική δύναμη μου είχε απομείνει.

"Amellia? Patrick?" απαντάει εκείνος.

"Ξερεις που είναι το Ιατρείο?" τον ρώτησα ενώ ο Patrick συνέχιζε να βογκούσε

"Δεν υπάρχει ιατρείο" μου απάντησε "Αλλά μπορώ να τον κάνω καλα... ακολούθησέ με."
είπε και με πλησίασε για να με βοηθήσει με τον Patrick 

Φτάσαμε, επιτέλους, σε ένα δωμάτιο. Ήταν γεμάτο αίματα και η ταμπέλα από έξω έγραφε "Private Room - Carp".

Ο Carp ξάπλωσε τον Patrick σε μία μεταλλική έδρα, γεμάτη αίματα. Μου ζήτησε να κλειδώσω την πόρτσ και έπειτα έβγαλε μία τεράστια μαυρη τσάντα μέσα από ένα μπαούλο.

"Τι κάνεις?" τον ρώτησα.

Δεν μου απάντησε. Μέσα από την τσάντα έβγαλε μαχαίρια, νυστέρια, ψαλλίδια, γάζες και τα σχετικά. Φαντάστηκα πως αυτό θα ήταν το Ιατρείο του, αλλά κατάλαβα πως πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο, βλέποντας νεκρά πτώματα ακουμπισμένα σε μία μεριά της αίθουσας.

"Πού είμαστε?" ρώτησα γεμάτη τρόμο και αγωνία

"Στο γραφείο μου" απάντησε ζωρις να τον νοιάζει καν. Λες και ήταν λογικό να έχει ο καθένας αυτά τα πράγματα μέσα στο γραφείο του. Σε αυτό το σχολείο βέβαια, λογικό θα ήταν.

Κάθισα για περίπου 1 ώρα. Ο Carp κοιτούσε τον Patrick, και ενώ του είχε βάλει αναισθητικό, εκείνος εδειχνε να πονάει ακόμα. Στο τέλος τοποθέτησε μία γάζα πάνω από τα γενετικά του όργανα.

Το κουδούνι χτύπησε.

"Πάρε τον Patrick και πηγαίντε στην αίθουσα σας." είπε "Αν με δουν να σας βοηθάω θα με σκοτώσουν."

"Τι εννοείς?" είπα γεμάτη απορία

__________________________________

Λοιποοοοοοόν, έχω κι άλλα νέα για σήμερα.

Πρώτα απ' όλα, να πάτε να τσεκάρετε τον διαγωνισμό που διοργανώνω εγώ και μία άλλη ομαδα, τα Kendris Awards:
https://my.w.tt/KOcozO2MCP

KendrisAwards <~ Βρείτε την ιστορία στο profile.

Και καλά θα κανετε να κάνετε tags, γιατί θα διαγραψω την ιστορία😂😂

Επίσης, η καλή μου φίλη -EvakOia- ανέβασε μία νέα ιστορία, και παίρνει συνεντεύξεις από συγγραφείς. Θα βρείτε την ιστορία της "Interviewing you" στο profile της.

By the way, δεν ανέβασα πολύ γρήγορα κεφαλαιο?😂😂

Anyways, Stay Tuned✌

ProfessorsWhere stories live. Discover now