"Όχι δεν θα χρειαστει" είπε μπαίνοντας στην τάξη ο Carp.
O Garry βγάζει ένα όπλο και σημαδεύει ένα τυχαίο παιδί.
"Αυτό είναι το μαθημά μου. Το οργανώνω όπως εγώ θέλω.
Ο Carp πάει να βγάλει ένα πιστόλι από το σακάκι του
"Μία παραμικρή κίνηση και το παιδί πέθανε" του λέει χαμογελαστά
Εκείνος, όμως, χωρίς δισταγμό έβγαλε το πιστόλι και πυροβόλησε το παιδί όπου σημάδευε ο Garry.
"Νομίζεις πως μπορείς να με απειλείς?" του λέει γυρνώντας την κάνη του προς το κεφάλι του Garry.
Ο Garry τον κοιτούσε. Γύρισε την κάνη του προς στο κεφάλι του Carp.
"Ίσως θα πρέπει να σε πάω στην γραμματεία για διάρρηξη των κανόνων που πρέπει να ακολουθήσουν οι καθηγητές. Και να σου υπενθυμίσω πως ο κανόνας 'Δεν προστατεύουμε τους μαθητές' είναι ο πιο σημαντικός." του έλεγε χαμογελώντας
Ο Carp δεν απάντησε. Το μόνο που έκανε ήταν να πυροβολήσει τον Garry και να του τρυπίσει το κεφάλι. Η σφαίρα είχε βρει ακριβώς τον σταυρό του Garry, διαπερνώντας όλο του το κρανίο έως που ένας τοίχος σταμάτησε την πορεία της.
Όλοι κοιταζόμασταν μεταξύ μας. Το κουδούνι χτύπησε. Που πάει να πει πως πρέπει να πάμε στην τραπεζαρία. Ο Carp μας έκανε ναύμα να βγούμε, ενώ το χέρι του ήταν ακόμα σε στάση βολής. Το κατέβασε και πλησίασε τον Garry.
"Βγείτε όλοι έξω είπα!" ούρλιαξε.
Με γοργους ρυθμούς βγήκαμε από την τάξη και κατευθηνθήκαμε προς την τραπεζαρία. Προσπάθησα να ξεχάσω όλο αυτό το σκηνικό και να επικεντρωθώ σε κάτι άλλο. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ο Carp μου έσωσε την ζωή ή όχι.
Όσο είμαι μέσα σε αυτό το 'σχολείο' εχω την απορεία τι κάνουν οι άλλες τάξεις. Πλησιάζω εγώ και η Evellin, λοιπόν, μία παρέα από κάτι άλλα τυχαία παιδιά.
"Συγγνώμη, θα σας πείραζε να κάτσουμε μαζί σ-" σταμάτησα αποτομα βλέποντας πως το ένα παιδί δεν είχε μάτια.
Ο δίσκος με αυτό το 'φαγητό' πάνω του σχεδόν μου επεσε απο την σύγχυση...
"Ναι, καθίστε" είπε το κορίτσι δίπλα του. "Ειμαι η Kelly. Εσείς?"
"Εγώ είμαι η Amellia"
"Εγώ είμαι η Evellin"
"Χάρηκα που σας γνώρισα! Απο εδώ είναι ο Ken και η Rose" μας συστησε
"Γειά σας" είπε ντροπαλά το επωνομαζόμενο κοριτσάκι Rose
"Γειά" είπε θλιβερά ο Ken
"Λοιπόν... πώς σας φαινεται το σχολίο?" ρωταω αμήχανα...
"Πώς να μας φανεί?" είπε επιθετικά ο Ken
Μας πλησίασαν ο Patrick και ο Gregory...
"Γειά" είπε ο Gregory
"Γειά!" ειπε η Rose
"Αυτό το σχολείο μου καταστρέφει την ζωή και έχεις το θράσος να ρωτάς πώς μου φαίνεται?" συνέχισε ο Ken
"Δεν ήθελα να σε θυμωσω" του απαντησα
"Δεν εχει σημασία τι θελεις, αλλά τι κάνεις"
Γύρισα το κεφάλι μου επιδικτικά. Δεν θα ασχοληθώ με αυτόν τον ηλίθιο. Δεν έει καν τρόπους.
Κοιτώντας τον διάδρομο είδα μια γνωστή φιγούρα να κατεβαίνει της σκάλες. Αυτό το σακάκι μου είναι αναγνωρίσιμο... είναι ο... Garry?
Σκουντάω τον Patrick δίπλα μου. Γυρνάει και οι κόρες των ματιών του εγιναν κατάμαυρες.
"Δεν... δεν είναι δυνατόν... αφπύ πέθανε!" μου λεει σαστισμένος"
"Το ξέρω..." του λέω.
Γυρνάω το κεφάλι μου προς το τραπέζι. Το πρόσωπο του Ken ήταν φρικιαστικό. Τα μάτια του είχαν βγαλθεί ή από ανθρώπινα χέρια (με την βοήθεια των νυχιών τους) ή από... ανθρώπινα χέρια... Πραγματικά, η πληγή του είχε σημάδεια που έμοιαζαν με νυχιές, ενώ γύρω γύρω από τα βγαλμένα μάτια, δεν υπήρχαν βλέφαρα-είχαν αφαιρεθεί και αυτά. Ήταν δύο σκοτεινές μαύρες τρύπες...
Προσοχή παρακαλώ οι μαθητές Hag Honiton και John Orwell να παρουσιαστούν το γραφείο αμέσως.
Ο Josh?
____________________________
Ξέρω, υποσχέθηκα μεγάλα κεφάλαια και σύντομα updates, αλλά είμαι στην Ρώμη και δεν έχω άφθονο χρόνο...
Τέλος πάντων, ήθελα να σας ενημερώσω πως η ιστορία μας λαμβάνει μέρος στον διαγωνισμό TYS18 και σε δύο επιπλέον διαγωνισμούς, έναν που δεν θυμάμαι πως τον λένε😂😂 (Νομίζω Book Competition 2018) και έναν που λέγεται WWSA2k2018.
Αυτό που θέλω από εσάς είναι να βάλετε στξν βιβλιοθήκη σας τον WWSA2k2018 και να ειστε συντονισμένοι, διότι ο διαγωνισμός θα γίνει μέσω ψηφοφορίας κοινού, και όχι απο κριτές.
Και επειδή λογικά θα πάνε εκεί ιστορίες με 1M views😂
Στηρίξτε με όσο μπορείτε😂
https://my.w.tt/uYp6ykIieO
(Να σημειωθεί πως μέχρις εδώ το κεφάλαιο ήταν 666 λέξεις...)
Επίσης φτάνουμε τις 1Κ προβολές και θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ γι αυτό❤
Αλλά συνεχιστε να κάνετε share καλό κάνει😂😂😂😂
Τέλος πάντων, επειδή ή μάνα μου θέλει να πάμε στο Βατικανό και να περιμένουμε 3 ώρες σε μια ουρά, πρέπει να σας αποχαιρετήσω...😢😢😢😢😂😂
Να κάνετε share όμως😑
Joking μωρεεεέ😂😂😂
Ναι είμαι περίεργος εδώ στην Ρώμη... ίσως φταίει που έχω φάει 1 τόνο pizzazzzzz
Πάω να προσκυνήσω του παπάδες τώρα, bye😂😂😂😂
KAMU SEDANG MEMBACA
Professors
HororΣυνήθως τα σχολεία δεν βρίσκονται απομακρυσμένα και μέσα σε δάση. Παρ' ολα αυτά το σχολειο του StanstVille λειτουργεί κανονικά... αν και... με τις δικές του μεθόδους. Θα ακολουθήσεις τους κανόνες?? Ή θα... ματώσεις?
