Chapter V

140 17 24
                                    

Μου λεει χαμογελώντας:

"Για σήκω πάνω μικρή"

Δεν ξέρω γιατί, αλλα αινσθάνομαι πως είναι η τελευταία στιγμή της ζωής μου.
Σηκώνομαι και πλησιάζω διστακτικά.

"Για πες μας... Πόσο κάνει 3+3"

Παρ'ολο που με αυτό θα έπρεπε να γελάσω, αινσθάνομαι πως ο τύπος ρίναι ψυχασθενής. Αλλά ναι... Τι θα ήταν?

"Έξι?"

"Πω πω! Είσαι πολύ έξυπνη"

Οκ, ο τύπος με φρικάρει... Όχι πως δεν τον ευχαριστώ για το κοπλιμέντο του!

"Πόσο κάνει 33+33?"

"66..."

"Μραβο! 333+333?"

Εεεμ... Οκ... Απλα γιατί... γιατί...

"Εεεμ 666"

"ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΑΡΙΘΜΌΣ?"

Το χαμόγελό του είχε φτάσει ως τα αυτιά του. Ε.. αν είναι αυτές οι τελευταίες μου στιγμες ας διασκεδάσω λιγο!

"Είναι ένας θετικός, τριψήφιος αριθμός!!!"

"Κάτσε κάτω και μέτρα έως το 666"

Εεμ... εεμ... Οκ, λογικό μου ακούγεται.

"ΕΣΥ! ΣΗΚΩ ΠΆΝΩ"

Έδειχνε τον Josh. Ο Josh σηκώνεται χαλαρά και τον πλησιάζει. Ο καθηγητής με κοιτάει και μου κάνει νευμα να πω πόσα δευτερόλεπτα πέρασαν

"30"

Του λέω και κοίταξε τον Josh.

"Κάτσε κάτω. Στο πάτωμα."

Βγάζει ένα μαχαίρι από την τσάντα του και ξαναπλησιάζει τον Josh. Γονατίζει και εξετάζει προσεκτικά την πλάτη του. Σκίζει την μπλούζα του και έπειτα τον ξανακοιτάει...

Ελπίζω να πεθάνει...

Τι?

Δεν μπορώ και εγώ να πω την γνώμη μου?

"Ωραία μπορείς να καθίσεις" λεει στον Josh

Τιιιιι? Ωωω έλα τώρα δεν μπορούσε να ρον καρφώσει και να πεταχτούν παντου αίματα?

"Πόσα δευτερόλεπτα πέρασαν"

"Εεμ... εεμ..."

Ξέχασα ότι επρεπε να μετράω..

"ΠΑΛΙΟ Γ@Μ#**ΝΟ ΑΘΛΙΟ ΠΛΑΣΜΑ! ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!"

Όλοι σηκώθηκαν όρθιοικαι όρμησαν στον καθηγητή... εκτός απο τον Josh...

Ο καθηγητής όρμησε και αυτός πάνω στους συμμαθητές μου με το μαχαίρι του.

Πριν όμως γίνει το αναπόφεκτο, ένας άλλος καθηγητής μπαίνει μέσα και σε κλάσματα δευτερολέπτου πετάει ένα μαχαίρι στο κεφάλι του άλλου καθηγητή.

Όλοι παγώσαμε...

Πώς γινεται κάποιος να έχει τόση μεγάλη ευστοχία? Η απόσταση ήταν τουλάχιστον 10 μέτρα...

Εντελώς αυτόματα καθόμαστε κάτω. Η παρουσία του ήταν σεμνή και σοβαρή. Είχε μείνει ανεπηρέαστος από αυτό που μόλις έκανε.

Πλησιάζει στην έδρα...

"Με λένε Καρπ. Πολλοί με φωνάζουν 'κραπ'*crap! είναι αγγλική λέξη που σημαίνει 'να πάρει' ή 'την έβαψα'* λόγω καθώς όποτε με βλέπουν ξέρουν τι θα ακολουθήσει...
Παρ'όλα αυτά είμαι η μόνη σας ελπίδα διαφυγής από αυτό το κτίριο." λεει

"Δηλαδή θα μας σώσετε?" πετάγεται ένα κορίτσι

"Μπορείς να το πεις κι έτσι"

"Αλλά πότε?" είπς ο Patrick

"Έχουμε ακόμα χρόνο. Προς το παρόν θα πάτε στην τραπεζαρία. Όταν γυρίσετε θα μπει ένας καθηγητής 'σύμμαχός' μου. Θα μπω κι εγώ μέσα... Θα σας τα εξηγήσω όλα... Και να ξέρετε... να προσέχετε στην τραπεζαρία... γίνονται επεισόδεια..."

Ο καθηγητής βγήκε βιαστικά από την τάξη. Έπειτα πήγαμε όλοι στην τραπεζαρία. Η Έvellin και ο Patrick με πλησιάζουν...

"Είμαι η μόνη που πρόσεξα την απρεπής συμπεριφορά του Josh?" ρωτάει η Έβελιν

"Όχι" της απαντάω

"Καλά, μην δίνεις σημασία, ούτως ή άλλως δεν αξίζει να συναναστρεφόμαστε με αυτόν"
λέει ο Patrick

Φτάσαμε στην τραπεζαρία. Αμέσως θυμήθηκα τι θα φάμε... Χυλό... απο... ανθρώπους...

Μπαίνοντας μέσα, κατευθήνθηκα προς το -ο θεός να το πει- 'μπουφέ' για να πάρω το πιάτο μου και να... φάω.

Ξαφνικά ο Josh βάζει το χέρι του μπροστά από τα πιάτα.

"Προχώρα ζώο" του λέω

"Πώς με είπες... γλυκούλα?"

"Μικρέ κούνα τον κ*λο σου και φύγε από τα πιάτα μη σε γ@μ*** ανάποδα" πετάγεται η μαγείρισσα

"Θα τα πούμε αργότερα" μου ψυθιρίζει

Παίρνω τον χυλό και κάθομαι σε έναν από τους ξύλινους πάγκους. Με την άκρη του ματιού μου πιανω τον osh να με πλησιάζει. Η Έvellin και ο Patrick ήταν ακόμα στο 'μπουφέ'

"Βρε βρε βρε την μικρηηη" μου λέει

"Παράτα με" του απανταω

"Γιατι μικρη?" μου ξαναλέει

Σηκώνομαι πάνω και τον χαστουκίζω:

"ΓΙ ΑΥΤΟ Μ@Λ@Κ@!"

"ΤΙ ΣΤΟΝ Π***** ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΚΕΙ? ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ Μ@Λ@ΚΙΣΜΕΝ@!"
λέει η μαγείρισσα...

_____________________________

Παιδιά συγγνώμη αν το κεφάλαιο είναι λίγο... σκατά, αλλά άκουγα Celine Dion...





😅😅😅







Τέλος πάντων, ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Η γιορτή της 17η Νοεμβρη ακυρώθηκε λόγω καιρικών συνθηκών στην Καισαριανή






Μαλακίες δηλαδή...








Τέλος πάντων, μάλλον θα ανεβάσω και αύριο οπότε τα λέμε σύντομα!

ProfessorsOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz