Professors

Chapter XI

Πριν προλάβω να του απαντήσω, μπαίνει μέσα ένας καθηγητής... τον είχα ξαναδεί. Νομίζω είναι αυτός που μου έλεγε να μετράω έως το 666... ωραία θα περάσουμε λοιπόν...

Ήταν ψηλός με μία γαμψή μύτη. Τα μάτια του ήταν τόσο σκουρόχρωμα, που με το ζόρι φαινόταν το καστανό τους χρώμα. Είχε μία μικρή αλογοουρά και πάντα κρατάει έναν σκούρο φάκελο μαζί του. Οι γωνίες του κατάμαυρου σακακιού του, αντί να είναι ορθές, ήταν οξείες, κάνοντάς τον να φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικός. Ήταν λιγνός και η συμμετρία του σώματός του τον έκανε ακόμα πιο λεπτό.
Το βλέμμα του ήταν φρικιαστικό. Σου φανέρωνε πως ο ανθρωπος αυτός -αν μπορούσε κανείς να τον αποκαλέσει άνθρωπο- είναι γεμάτος μίσος.

"Καλημέρα σας. Θα είμαστε μαζί μέχρι να πάτε για μεσημεριανό" μας λέει "Έως τότε θα κάνουμε διάφορες... δραστηριότητες" είπε χαμογελώντας πονηρά

"Τι είδους δραστηριότητες?" πετάγετε ο Josh

"Σου έδωσα τον λόγο? Δεν πειράζει, θα σου δείξω. Σήκω πάνω..." του απαντάει

Ο Josh σηκώνεται διστακτικά. Μου έριξε μία ξερή ματιά και συνέχισε να προχωράει.

Φτάνοντας δίπλα στον καθηγητή, τον ρώτησε:
"Πώς σας λένε?"

Εκείνος τον κοίταξε περίεργα.
"Garry"

Ακούστηκαν κάποια γέλια μέσα στην αίθουσα.

"Γελάτε ε? Γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος..
ΕΣΥ! ΠΟΥ ΓΕΛΑΣ! ΣΗΚΩ ΕΠΑΝΩ!" φώναξε σε ένα παιδί.

Το παιδί διστακτικά σηκώνεται επάνω και προχωράει προς το μέρος του.

"Το όνομα μου είναι αστείο ε?"
τον ρωτάει ο καθηγητής

"Ο-Οχι κ-κύρ-ρ-ριε" απάντησε τρομοκρατημένος

"Ωωω, έλα τωρα, δεν θα σου κάνω κακό αφού σε είδα... άμα θα ήθελα να σου κάνω κακό θα μπορούσα απλά να σου πετάξω ένα μαχαίρι στο πρόσωπό σου" του λέει με έναν εμψυχοτικό τόνο, αν και τα λόγια του, εμένα προσωπικά δεν θα με εμψύχωναν.

"Εεμ.. εντάξει ίσως λιγο"

"Μόνο λίγο?"

"Καλά εντάξει, το ονομά σας είναι γελοίο λέει γελώντας

Ο καθηγητής άεχισε να γελάει μαζί του. Περασαν πέντε δευτερόλεπτα και ο καθηγητής συνέχισε να γελάει, ενώ ο μαθητής είχε σταματήσει.
Η όλη κατάσταση κατέντησε περίεργη.

Μετά από άλλα 10 αμήχανα δευτερόλεπτα αμήχανου εξίσου γέλιου, ο καθηγητής σταμάτησε και τον κοίταξε στα μάτια με ένα αγριεμένο ύφος:
"Μπορείς να καθίσεις"