Professors

Chapter ΙV

***
Καποια παιδια ανελαβαν να μαζεψουν τις ψηφους και οι υποψηφιοι 'αρχηγοι' καθομαστε σε μια συγκεκριμενοι μερια της ταξης. Ολοι οι αλλοι καθονται στα θρανια τους και γραφουν τις ψηφους.

"Η ψηφοφορια τελειωσε, να μαζευφουν τα χαρτια σας παρακαλω πολυ..." λεει ενα κοριτσι

Ενα αγορι σηκωνεται και μαζευει απο καθε θρανιο τα χαρτια. Τελειωνοντας επιστρεφει στο θρανιο και αρχιζει η ψηφοφορια.

"Josh" λεει ενα αγορι.
"Αmellia"
"Αmellia"
"Josh"
"Αmellia"
"Αmmelia"
"Ammellia"
"Josh"
"Josh"
"Josh"
"Josh"
"Josh"
"Josh"
"Josh"
"Amellia"
"Αmwllia"
"Josh"
"Josh"
"Αmellia"

"Απ' οτι φαινεται ο Josh θα ειναι ο νεος μας αρχηγος"

Σωπασα. Τωρα θα μου πουλαει μαγκιες. Ομως θα μεινω δυνατη. Δεν θα υποκηψω εξαιτιας του. Ολοι επιστρεφουν στις θεσεις τους. Εκανα μια συζητηση με τον Patrick και ειπαμε διαφορα για εμας. Μου ειπε πραγματα απο το παρελθον του και με συγκινησε. Ειχε περασει δυσκολα χρονια με bullying και μεγαλη καταπιεση απο το σπιτι του. Οταν ηταν 9 η μητερα του αυτοκτονησε χωρις να εχουν ανακαλυψει το γιατι. Εμεινε με τον πατερα του που σχεδον τον βασανιζε. Τον εστειλε εδω χωρις να του πει το γιατι...

Εγω, του ειπα και την δικια μου ιστορια. Η μητερα μου ηταν γκυκητατη μεχρι τα 6 μου χρονια. Μετα αλλαξε... σκληρινε... ο πατερας μου ηταν παντα σκληρος και μου συμπεριφερεται σαν σκουπιδι. Παρ' ολα αυτα δεν ενιωσα μεγαλη καταπιεση απο το σπιτι μου. Ομως με εστηλαν εδω...

Ειχε νυχτωσει. Προφανως θα κοιμηθουμε εδω. Εχουμε ηδη χασει ενα παιδι... Και το νιωθω... θα χασουμε κι αλλα...

***
Ξυπνησα αποτομα. Δεν ξερω τι ωρα ειναι. Για καποιον λογο ειμαι στο πατωμα. Βεβαια δεν θυμαμαι που ακριβως κοιμηθηκα. Σιγα σιγα ξυπνανε ολο ενα και περισσοτερα παιδια. Τωρα εχουν ξυπνησει ολοι. Μεσα στην ησυχια αρχιζουν καποιες μαζικες συζητησεις.

Η πορτα ανοιγει αποτομα και μεσα μπαινει ενας αλλος καθηγητης. Εχει μακρια μαλλια μαυρα και μια μεγαλη γρατζουνια στο μαγουλο του. Το βλεμμα του με κανει να διαπιστωσω πως δεν προκειται να κανουμε 'μαθημα' σημερα -ή τουλαχιστον τωρα-. Εξεταζει προσεχτικα ολους τους μαθητες. Το βλεμμα του σταματαει αποτομα στον Πατρικ.

"Εσυ. Εισαι τρομαγμενος" του λεει απειλιτικα.

"Εεεε" επιφωνει αμηχανα.

"Ελα και ξαπλωσε στημ εδρα για να σου φυγει ο φοβος" του λεει.

Ωχ οχι. Δεν θα αντεξω να φυγει ο Patrick. Απ' οσο εχω δει ειναι ο μονος normal μαζι με εμενα εδω μεσα.

Ο Patrick ξαπλωνει στην εδρα με μεγαλο δισταγμο, και ο καθηγητης του κανει νοημα να γυρισει μπρουμιτα. Ο Patrick με κοιταει... Οχι... Δεν πρεπει να τον αφησω μονο. Με χρειαζεται. Ξαφνικα ο καθηγητης αρχιζει και μαστιγωνει δυνατα τον Patrick. Φαινεται πως εχει χασει τις αισθησεις του.

"ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!" φωναζω

"Φερνεις αντιρρηση κοριτσακι? Ελα εσυ εδω πανω" μου λεει.

Τελεια το σχεδιο μου πετυχε. Θα βαλει εμενα αντι για τον Patrick. Σπρωχνει τον Patrick ο οποιος πεφτει αναισθητος απο την εδρα και παω εγω.
Για μια στιγμη δεν νιωθω τιποτα, ομως ξαφνικα το σκλητο και παγερο μαστιγιο ακουμπαει την γυμνη πλατη μου. Ο πονος ειναι πιο δυνατοα απ' οτι φανταζομουν και το τσουξιμο ειναι ανυποφορο.

Στο βαθος 3 κοριτσια γελανε... Σιγα ομως μην δωσω σημασια. Ας κανουν ο,τι θελουν.

Ο καθηγητηα σταματησε. Με ριχνει κατω απο το θρανιο και βγαινει εξω. Αμεσως καποια παιδια σηκωνονται και ερχονται απο επανω μου...

"Εισαι ενταξει?" ρωτησε ενα κοριτσι

"Ναι μια χαρα ειμαι" της ειπα

Με κουβαλησε μεχρι το θρανιο της. Ο Patrick ειχε μεινει κατω και κανενας δεν πηγε να τον βοηθησει...

"Πως σε λενε?" την ρωταω

"Εvellin. Εσενα?" απανταει

"Αmellia" της λεω.

~3 days later~
-Clashroom-
*3:00*

Ενας καθηγητης μπαινει μεσα στην ταξη. Χωρις δευτερη σκεψη βγαζει ενα μαχαιρι απο το σακακι του το οποιο ειναι ελαφρως σκισμενο.

Με μια ξαφνικη κινηση καρφωνει το μαχαιρι πανω στην εδρα.

"Παλι ερχονται γαμ*παιδα για να μου σπασουν το νευρικο συστημα" λεει θυμωμενα

Καθεται κατω και σκαναρει ολη την ταξη. Εγω χωρις να μπορω να το αντεξω ετρεμμα και ανεπνεα γρηγορα. Ξαφνικα παγωνει πανω μου... και αυτος..

______________________________

-Ρε Κωνινε γιατι είσαι τόσο μαλακας και τα κόβεις στα καλύτερα σημεία?

-Γιατί είμαι κακος άνθρωπος!

Και μιας που μιλαμε για κακία, χεχεχεχε είχατε μεγάλη αναμονη😈

Ναι Σορρυ γι αυτό αλλά τα σχολεία... ξέρετε τα συνηθισμένα...

Θέλετε κι άλλη κακία?

Το κεφάλαιο είναι μικρο😈

Χεχεχεχε τα λέμε μέχρι το επόμενο κεφάλαιο! 😈😈