şimdiden oy verebilir misiniz? beğenmediğiniz takdirde, bölüm sonunda geri çekersiniz. :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
"every life is precious, and that is what i promise."
Her yaşamın değerli olduğu ve bir amaca bağlı olarak varlığını koruduğu gerçeğini kabullendiğimde anlamsız sorular tüm düşüncelerimi istila etmeye başlamıştı.
Neden vardım?
Muhtemel cevap annemle babamın kopuk olan ilişkilerini sağlamlaştırmak için ortaya attıkları denek olmamdan yanaydı ama bilirsiniz, bunu kabullenemezlerdi.
Bir ailenin tek çocuğu olmanın mükemmel yanı var olan bütün ilgiye sahip olmak derlerdi ama o ilgiye hiçbir zaman ulaşamayan ruhum bir yerden sonra çabalamayı bırakmıştı. Beni seviyorlardı, bunu biliyordum ama tek sebeblerinin aynı kana sahip olmam gerçeğini de göz ardı edemezdim.
Babam beni kızı olduğum için severdi ama Chris onun kan bağına gerek duymadan benimsediği oğluydu.
"Orda yalnız olmaman beni sakinleştiriyor, güzel kızım. İyi ki Chris yanında."
Değil.
"Biliyorum baba." Göz devirdim. "İçini rahat tut, o yanımdayken güvendeyim biliyorsun."
Kendi lafına gönderme yaptığımı anlamışcasına kahkaha attığında her ne olursa olsun babam olduğu için mutluydum.
İyi biriydi.
Tek sorun aynı şeyi babalığı için de geçerli olmamasıydı.
Yine de onu suçlayamazdım.
"Daha fazla tutmayayım ben seni, hadi sana iyi dersler!" Coşkulu sesi kıkırdamama sebeb olurken, tüm olumsuzlukları bir kenara savurarak "Seni seviyorum baba, görüşürüz." deyip telefonu kapatmıştım.
Dil derslerine karşı olan akıl almaz ilgisizliğimin getirisi olan sıkıntı vücudumu ele geçirdiğinde birkaç dakika sonra başlayacak olan kursuma söylenerek ağaçların arasından çıktım. Üniversitemin fazla büyük bir alana sahip olması benim gibi göze batmayan kişiler için mükemmel bir fırsatken, telefonumun titremesiyle bu tezimi çürüten teknolojiye küfretmiştim.
Kaç gündür iyi idare ediyordum, ne gerek vardı şimdi?
Gönderen: C
"Nerdesin sen?"
Mesaja sıkıntıyla göz devirdiğimde, kapatarak cebime atma isteğimi bastırarak cevap vereceğim sırada duyduğum ses muhtemel bir iç kanamadan taktalı köyü boylama isteğimi körüklemişti.
