şimdiden oy verebilir misiniz? beğenmediğiniz takdirde bölüm sonunda geri çekersiniz :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
"Anne, iki saatlik dersim kaldı." Yüzümü sıkıntıyla buruşturduktan sonra "Silje teyzeyle beraber kalın, konuşun işte. Ben de kızlarla takılırım," diyerek konuşmayı noktalamak istemiştim.
"Arkadaş edinmene çok seviniyorum ama bir türlü beraber zaman geçiremiyoruz, özür dilerim kızım."
Duygusal ve bol üzgün emoji içeren durumların ruh sağlığımı bu kadar germesi alıştığım bir şeydi ama aynı şeyin annem için dahi geçerli oluşu sanırım gerçek bir ruh hastası olmaya aday gösterebilirdi. Bu durumu rafa kaldırarak telefonu çantama atmadan önce Vilde'nin oluşturduğu grupa girdim.
Eva: "Akşam takılacak birini arıyorum,"
"İstekleri değerlendireceğim, benim için kavga edin şimdi."
Gülümseyerek telefonu kapatıp çantama attım. Onlara alışmıştım ve bunun oluşturduğu korkuyu bir kenara atarak akışına bırakmaya karar vermiştim. İllaki saçma bir şey yapıp aramızı bozacaktım ama düşünüp keyfimi bozmak istemiyordum. İki saat kafamı bulandıracak fransızcanın bunu yeterince yapması olağandı zaten.
Sınıfa girerek yine arka sıraya kurulduğumda, dersin başlamasına dakikalar kalmıştı. Benim gibi etüte kalan çok az sayıda kişi vardı ve bu da görünmezlik ihtimalimi en aza indirgemesi yerimde tepinerek ağlama isteğimi körüklüyordu.
Bir kutu ilacın bile tam anlamıyla geçiremediği baş ağrım kendisi belli etmeye devam ederken, dün geceyi aklıma getirmemek için başımı iki yana salladım. Gece mekanlarını sever ve eğlenirdim ama son zamanlarda iyice düşen moralimle beraber bir saat bile katlanamadığım ortamlar canımı sıkmaya başlamıştı ve bu garipti.
'Chris yüzünden olmasın o?'
İç sesimin müthiş tahminiyle şakaklarıma vuran sızı aynı anda etki gösterdiğinde dişlerimi sertçe sıktım. Hayatımda yokken daha mutlu olduğum kesinleşmişti artık. Zaten bozuk olan ruh sahlığıma zarar vermekten başka bir şey yapmıyordu ve geldiğimde gösterdiği sıcakkanlılık son günlerde yok olmuştu. Beklediğim gibi umursamamaya, varlığımı görmezden gelmeye başlamıştı ve bu, kendimi hazırladığım bir şey olsa dahi o saçma hissin vücudumu ele geçirmesine engel olamıyordum.
Ama yine de doğru olan buydu.
Görünüş ve karakter olarak gerçekten beğendiğim ama uzmanlık alanı yüzünden cinnet geçireceğim kadın içeriye girdiğimde derin bir soluk bırakarak saçlarımı karıştırıp düşüncelerimi rafa kaldırdım. Gerçekten her şeyden rahatsız olan, huysuz biri gibi gözükebilirdim ama aslında..
