şimdiden oy verebilir misiniz lütfen? bölüm sonunda beğenmediğiniz taktirde geri çekebilirsiniz :')
➤ önemli eğer hâlâ burda birileri varsa lütfen birkaç dakikanızı ayırarak tüm bölümleri gözden geçirir misiniz? vermediğiniz bölümlere oy verirseniz, minnettar olurum. aşırı ama aşırı derecede rica ediyorum♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
"S-sana ihtiyacım var," Yutkunamadım. "Lütfen-" Bulanıklaşan görüşümü düzeltmek adına tekrar gözlerimi ovuşturduğumda acıyan boğazıma küfrettim. "İngrid lütfen-" Derin nefes alarak hatları kopan zihin pusulamın doğru yönü bulmasını dilediğimde gözlerimi sıkıca kapamıştım. Sakin olman lazım. "Kafayı yiyorum! Yeniden!" Ağlamaktan boğuklaşan sesime inat bağırdığımda şakaklarıma mesken kurmuş sızı tekrar varlığını belli etmişti. "H-halüsinasyonlar görmeye yine başladım tamam mı? Bak," Ne yapacağımı bilemeyerek yüzümü ovuşturduğumda bulanıklaşan görüşüm delirmeme yol açacaktı. "Korkuyorum ve senden başkasına gidemem. Lütfen, yaptığım her şey için özür dilerim. O yüzden lütfen-"
Yutkundum.
Her şeyi berbat ediyordum.
"Ya da ne var biliyor musun?" Çatılan kaşlarımla hızla boşta kalan elimi saçlarıma daldırdım. Saç diplerimi acıtacak kadar hırsla çekiştirdiğimde uyarılan sinirlerimin vücuduma yaydığı acıyı hakettiğimi biliyordum. "Siktir et. Yerinde olsam ben de kendimi umursamazdım." Dişlerimi sertçe sıkarak telesekretere bağlanan telefonu bir çırpıda kapatıp yatağa fırlatmıştım.
Saatlerdir ağlamaktan bitap düşen vücudum sınırlarını zorlayarak bilincimi açık tutmama yardım etmesine rağmen delicesine kahkaha atma isteğimi bastıramıyordum. Deli kaltağın tekisin Ev, bunu değiştiremezsin.
"Sakinleşmem lazım," Bu kararımı desteklercesine derin bir nefes alarak kafamda tepişen tüm düşünceleri göz ardı etmeye çalıştım. "Sadece sakin olmam la-" Tüm çabalarıma rağmen yatağım bakış açıma girdiği an "Kahretsin! Olamıyorum," diye bağırdım.
Tüm mahallenin beni duyma ihtimali dahi problemlerimin arasına sızdığında ne yapacağımı şaşırarak odada tur dönmeye başlamıştım.
Geçip gittiği konusunda emin olduğum ataklarım yine neden su yüzüne çıkmaya başlamıştı ki? Yıllarca hayaliyle bile eziyet çektiğim adamın, hayatımda bu denli etki bırakması akıl karı değildi. "Deliriyorum." Güldüm. "Gerçekten, deliriyorum."
Kanattığım dudaklarımı çiğnemeye devam ederek hızla yatağa doğru ilerlerdim. Anlaşılan uzun bir süre burda uyuyamacaktım ve kansızlıktan isyan eden vücuduma biraz daha eziyet ederek yerde sızmak aklıma gelen en mantıklı seçenekti. Çektiğim ve çekeceğim bütün acıları haketmiştim.
