𝐦𝐢𝐭𝐨𝐦𝐚𝐧𝐢 : 𝐭𝐤

thirteen

~

2 ay sonra..

Taehyung'tan;

İnsanoğlu zaman geçtikte kalbin unuttuğunu söyler.. aşk hep kalır lakin vücut bir zaman sonra alışırmış..

alışmadı.. alışamadım

Buna rağmen daha iyiydim, Hoseok hyungla güçlü bir dostluğumuz olmuştu, her gün akşam üzeri buluşuyorduk. Kimi zaman sohbet edip kimi zaman resim çiziyorduk.

Ben hep seni çiziyordum kook-ah..

Çünkü sevgilim seni sevmek sanatçı olmak gibiydi.. seni en güzel ben öper, ben sever ve ben çizerdim. Ne kadar sesimin derin ve güzel olduğunu düşünsende -ki ben öyle düşünmezdim- minik mısralarda sana en güzel şarkıları ben söylerdim..

Diyorum ya hep seni çiziyorum diye, Hoseok hyung hep senin kim olduğunu soruyordu bana. Bende şöyle diyordum her defasında.. "Çok özlediğim birisi hyungie'm.."

~

Ah kookie.. Kokunun kalmadığımı yatağımıza uzanıp vanilya kokunun son kırıntılarını arıyordum her gün. Vücudum sensizliğe yeni yeni alıştı belki lakin, kalbim ilk günkü gibi hasret acısı çekiyor..

~

Seul sen kokuyordun Jungkook.. parklar sen kokuyordun.. çok sevdiğimiz bahçemiz, orda yetiştirdiğimiz bülbüllerimiz, çiçeklerimiz dahi sen kokuyordun sevgilim..

Lakin ben sen kokuyordum..

Oysa kook-ah.. biz seninle sabahlara kadar birlikte olup, vanilya kokun üstüme sinene kadar öpmez miydik birbirimizi..

~

Günler yine suskun sevgilim.. sessiz sedasız geçiyor.. ve en çokta sensiz..

✿