My life as a mermaid (ft 5SOS)

De rëunie

De dagen erna verliepen net zoals de eerste dag. Rita testte in hoeverre ik mijn krachten al onder controle had en stuurde mij bij waar nodig. Na een paar dagen had ze me al een paar zeer nuttige tips gegeven over hoe ik mijn krachten beter onder controle kon houden en mijn focus kon bewaren. De nabijheid van water sterkt onze krachten aan, maar op hetzelfde moment kan het ook helpen om ze te controleren. Het nadeel daarvan is wel dat het wel zeewater moet zijn, aangezien dat aan de basis van ons bestaan ligt. Jammer dus als ik op school zit, waar geen zee in de buurt is. Een andere truc is om je de zee in te beelden en het geluid van golven. Die truc had ik al een keer uit geprobeerd. Op een nacht was ik naar het eiland gegaan en in de grot gaan zitten, daar klinkt het geluid van de golven het helderste en het is een plek die me een veilig gevoel geeft, wat ook positief is. Totdat ik bij het eiland kwam had ik mijn gsm in een bubbel gezet zodat er geen water bij kon. Ook al claimen ze dat de gsm's tegenwoordig waterproof zijn, er is nog meer onderzoek nodig om ze net zo waterdicht te krijgen om mee te kunnen zwemmen. Uiteindelijk was ik drie uur in het water gaan liggen met mijn gsm op het zand aan de zijkant van de grot. Eerst had ik maar een uurtje willen blijven, maar door de inspanningen op training was ik moe en viel in slaap, pas toen het licht begon te worden merkte ik pas dat het terug ochtend begon te worden. Daarom zwom ik terug naar de kust om nog wat slaap te krijgen in mijn bed en mij op te frissen voordat ik naar de training moest. Gelukkig had ik die dag blijkbaar geen zware training, maar vooral een oefensessie met planten. Het nadeel: ik kreeg huiswerk. En niet zo'n beetje ook. Rita kwam naar buiten met vijf boeken vol met zoutwaterplanten, gewoon 'om alles een beetje op te frissen'. Die middag was ik aan het leren toen mijn glas water plots kapot sprong. Ik sloot mijn gsm aan op de luidsprekers in het huis en luisterde naar de golven. Mijn krachten werden terug rustiger en ik bleek ook nog eens beter te kunnen leren. In de boeken leerde ik over nieuwe planten met geneeskrachtige werkingen. Dat was een van mijn favoriete dingen al van in het begin. Iets waar ik voldoening uit haalde was zieke vissen genezen en soms moest ik daarvoor bepaalde ingrediënten mixen. Ik hield een boekje bij met de verschillende recepten en medicijnen die ik gebruikte. Met mijn kennis van de nieuwe planten kon ik er nog een aantal bijwerken en sterker maken. In een van de boeken vond ik ook een nieuwe plant die enorm zeldzaam was, maar wel zeer effectief tegen brandwonden. De oceaan kan enorm koud zijn op plaatsen, maar op andere plaatsen is ze warm door onderzeese vulkanen waardoor sommige vissen verbranden.

Op vrijdag was het de laatste trainingsdag van de week en ik keek er al naar uit om dat weekend mijn vriendinnen opnieuw te zien. Wat hadden zij al allemaal gedaan en hadden ze al iets nieuws geleerd? En vooral waren zij ook zo moe? Nieuwe dingen onder de knie krijgen was vermoeiender dan gedacht en de trainingen waren lang. Toen ik aankwam bij Rita stond ze al klaar op de oprit. Ik zette de auto uit en liep naar haar toe. 'Hoi Jade. Ik dacht dat we vandaag misschien eens in de zee konden oefenen. Dan kun je met echt zeewater je testen wat je deze week hebt bijgeleerd,' stelt ze voor. 'Ja, dat klinkt perfect!' zeg ik enthousiast. Het was gewoon iets met de zee waardoor ik extra energie kreeg en dat kon ik op dit moment wel gebruiken. 'Dit lijkt me ook eens een goed moment om te kijken hoe ver je al staat met teleporteren. Wat kun je al?' vraagt Rita. 'Ik kan mij samen met nog iemand over een kleine afstand teleporteren en mezelf eigenlijk overal normaal, maar meestal verkies ik om te zwemmen, dat is minder vermoeiend en ik ben graag in het water,' antwoord ik naar waarheid. 'Laten we dan eens kijken of je ons samen naar de open zee kan krijgen,' knipoogt ze. Na een keer diep in en uit geademd te hebben, neem ik haar handen vast, sluit mijn ogen en stel mij een open plek op zee voor kort bij Sydney. Dan concentreer ik mij op Rita en mij op die plek. Geleidelijk aan voel ik een tinteling door mijn lichaam gaan en uiteindelijk gaat de tinteling over en het gevoel van water dat rond mij stroomt. Wanneer ik mijn ogen terug open doe, zie ik dat we ons veilig in een open deel van de oceaan bevinden. Opgelucht haal ik adem, ik voel me niet eens zo vermoeid als anders. Misschien dat met het versterken van mijn krachten de andere ook beter worden. 'Dat ging soepel, toen ik zo oud was als jij was ik waarschijnlijk ergens halverwege beland en had ik de andere persoon achtergelaten. Teleporteren was niet zo mijn ding,' lacht Rita. De uren erna spenderen we aan oefenen van trucjes tot het genezen van dieren en planten. Jammer dat niet elke training zo kan zijn, want ik voel me nu wakkerder en energieker dan ik mij de hele week heb gevoeld. Liters koffie kunnen echt niet op tegen een goede duik in de oceaan. Als het weer tijd is om naar huis te gaan, zwemmen we terug naar een verlaten deel van de kust om ons terug te transformeren. Voor Rita is dat natuurlijk geen enkel probleem meer, maar ik kan nog niet beslissen wanneer ik een staart wil in het water en wanneer niet. Nadat ik mijn benen terug heb, herhaal ik dezelfde stappen als toen we hierheen kwamen. Alleen beeld ik mij nu de oprit van Rita's huis in. Binnen een paar ogenblikken staan we terug op de plek waar we vertrokken zijn. We nemen afscheid en ik stap in mijn auto. Als ik op de klok kijk zie ik dat het al tegen de avond gaat. Wat vliegt de tijd toch als je druk bezig bent en natuurlijk ook als je het naar je zin hebt.