My life as a mermaid (ft 5SOS)

Een oude bekende

Op de terugweg naar huis kwam ik langs de supermarkt, waar ik mijn auto parkeerde. Er waren weinig mensen aan het winkelen afgaande op het aantal auto's op de parkeerplaats. Dat is iets waar ik blij van wordt, meestal als het druk is, blokkeren mensen net de rekken waar je bij moet zijn of stoppen ze gewoon in het midden van een gangpad. Bij de ingang neem ik een winkelwagen en ga elke gang af totdat ik alles heb gevonden wat ik nodig heb. Natuurlijk zijn er ook een paar dingen die ik niet nodig heb, maar he dat doet iedereen wel eens. Nadat ik heb betaald ga ik terug naar mijn auto en laad de boodschappen in het koffer en breng de winkelwagen terug. Wanneer ik de parking afrij merk ik dat het drukker aan het worden is op de weg. Het is vreemd om aan de andere kant van de weg te rijden. Normaal gezien mag ik nog niet autorijden totdat ik 18 ben, maar door wat werk van de Raad hebben we alle 4 ons rijbewijs sinds we 16 zijn. Daarvoor deden we alles met de voet of de fiets. Soms als we heel ver moesten namen we een taxi, maar daar waren we absoluut geen fan van. Veel te weinig ruimte om fatsoenlijk te kunnen zitten. De eerste keren dat ik in een auto reed, waren altijd in Sydney dus ik ben het gewoon om zo te rijden. Natuurlijk kruip ik niet achter het stuur als ik thuis ben, de politie zou nog al raar opkijken, maar mijn ouders brengen me als ik ergens naartoe moet totdat ik 18 ben. Ik rij als een pro terug naar huis waar ik de boodschappen terug uitlaad en in de kasten zet. Als ik klaar ben neem ik wat fruit om te eten. Er schiet nog een deel van de dag over om iets leuks te gaan doen. Normaal gezien zou ik dan een boek nemen en ergens gaan lezen, maar ik denk terug aan mijn kleerkast met de zielige garderobe en besluit te gaan shoppen.

De winkels zijn niet zo ver van het huis af en zoals gewoonlijk ga ik te voet. Na twintig minuten te hebben gewandeld kom ik aan in het centrum. Door de jaren heen heb ik mijn favoriete winkels uitgekozen en ik besluit mijn zoektocht daar maar te starten. Missie nieuwe garderobe kan van start gaan. Bij de eerste winkel heb ik al meteen geluk, daar vind ik een leuk topje, een T-shirt met een afbeelding van de zee en een jeans. In de volgende winkel heb ik minder geluk, want mijn maat is bijna overal uit. Uiteindelijk vind ik wel nog een rokje in maat. Als ik buiten ben, hoor ik plots mijn gsm afgaan. Het is Casey: Hoe was je eerste training? Casey is vandaag ook begonnen met haar training, Luna begint morgen en Eleanora overmorgen. Ik antwoord: Goed, mijn mentor is echt super aardig. We hebben zelfs een hindernissenparcours gedaan! 😊 Meteen erna krijg ik een berichtje terug: Super. Jij hebt waarschijnlijk wel gewonnen 😉 Ik type snel een antwoord: Ja tuurlijk wat dacht jij dan. Hoe was het bij jou? Verderop zie ik een andere winkel liggen waarvan de etalage er veelbelovend uitziet. Dan gaat mijn gsm weer af: Mijn mentor is ook super aardig. Alleen heeft ze me zoveel dingen laten doen dat ik nu al moe ben. HET IS PAS DE 1e DAG! Ik lach even terwijl ik de winkel binnen stap. Bekijk het positief. Nu heb je minder problemen om over je yetlag heen te komen en slaap je goed vannacht 😉 Uit de rek neem ik een paar jurken en dan ga ik even verderop in de rekken kijken. Daar zie ik nog een paar topjes en T-shirts hangen die mij wel leuk lijken. Dan ga ik naar de afdeling waar de broeken en shorts liggen. Casey: Haha erg grappig! Als dit zo een maand doorgaat, ga ik die training slapend doen. Typisch Casey om zoiets te zeggen. Ik schud mijn hoofd lichtjes en stop mijn gsm weg zodat ik mijn handen kan gebruiken om de stapel kleren vast te houden. Ik neem nog een paar broeken en shorts en ga dan op weg naar de paskamers. Eenmaal als ik klaar ben leg ik de kleren die ik niet zo geweldig vond op de stapel en ga met de rest op weg naar de kassa. Net voor ik bij de kassa ben, tikt er iemand op mijn schouder. Als ik mij omdraai zie ik Luke staan, de jongen die ik in L.A. heb gered. 'Hey, ik dacht al dat jij het was en anders was dit nu een hele rare situatie geweest,' lacht hij vriendelijk. 'Ja waarschijnlijk wel,' lach ik mee. 'Ik kan mijn reddende engel toch niet vergeten. Jade was het toch?' zegt hij schaapachtig. 'Ja, klopt. Dat was wel even schrikken toen,' zeg ik. 'Ja best wel. Maar ik weet wel je naam nog!' zegt hij enthousiast. Ik lacht even. 'Nee, echt dat is een mirakel. Ik vergeet iedereen zijn naam,' zegt hij serieus. 'Geen zorgen ik ben daar ook niet zo goed in,' zeg ik lief. 'Dus wat doe jij hier?' vraagt hij. 'Shoppen,' zeg ik terwijl ik de stapel kleren omhoog hou. 'Ja, dat zie ik ook wel, maar hier in Sydney?' zegt hij met een knipoog. Verrast door de vraag denk ik even na wat ik ga zeggen. 'Ik ben hier op trainingskamp. Voor het zwemmen,' zeg ik uiteindelijk. Dat is niet zo een grote leugen, tenslotte heb ik ook gezwommen. 'Oh tof, dat verklaart waarom je zo goed kan zwemmen,' zegt hij. Ondertussen is het mijn beurt aan de kassa en ik reken af. Gepakt met de zakken ga ik samen met Luke terug naar buiten. 'Heb je zin om iets te gaan drinken?' vraagt hij. 'Ja leuk. Ik zou wel eerst nog een trui en een jas moeten zoeken,' zeg ik. 'Koffer kwijt geraakt?', vraagt hij, terwijl hij naar de winkeltassen knikt. 'Nee, ik had geen zin om met een zware koffer te slepen, dus heb ik nu kleren nodig,' zeg ik luchtig. 'Aha, maar dan moet je dat wel allemaal nog in je koffer krijgen en terug meenemen naar huis,' zegt hij. 'Ja, maar dan heb ik er in ieder geval maar een keer mee moeten rondzeulen,' knipoog ik vrolijk. Daar moet hij om lachen. Dan gaan we nog een winkel binnen, waar ik een jas en twee truien vind. 'En nu gaan we iets drinken,' lacht Luke. 'Zeker weten,' zeg ik. Luke neemt me mee naar een gezellig terras iets verderop. Na een poosje te hebben gepraat zegt hij: 'Dus wat heb je al van de stad gezien?' Oh help, hoe moet ik me hier nu weer uit praten. 'Nog niet zo veel, aangezien ik hier pas ben. Sommige gebouwen ken ik wel van in boeken en die heb ik nu al even van ver af gezien,' zeg ik dan maar. 'Als je wil kan ik je wel een paar dingen aanraden?' stelt hij voor. 'Ja, klinkt leuk,' zeg ik en dan bedenk ik mij nog iets leukers, 'Misschien kun jij mij dan rondleiden, aangezien jij van hier bent?' stel ik voor. Wauw ik klink stom, precies alsof ik met hem aan het flirten ben. Ben ik dat? Wil ik dat? Focus je bent hier voor je training. 'Ja, klinkt super! Je mag ook altijd eens langskomen. Je kent de rest van de jongen toch al,' lacht hij. 'Dat klinkt tof! Altijd al..' ik stop even voordat ik mij kan verspreken, 'alleen maar met het zwemteam omgaan wordt ook saai na een tijdje,' corrigeer ik mij. 'Dat kan ik begrijpen. Ik ben dol op de jongens, maar soms ben ik ze ook een beetje beu gezien,' lacht hij. Ik lach mee. 'Zijn die andere meisjes ook bij jouw zwemteam?' vraagt Luke dan. 'Oh uh, ze zwemmen ook, maar ze komen uit andere landen. We kennen elkaar van bij de competities. We zijn ooit eens toevallig aan de praat geraakt en sindsdien zijn we goede vriendinnen,' vertel ik hem. 'Wauw, dat moet dan wel raar zijn als jullie elkaar als vijanden moeten zien tijdens competities?' vraagt hij. 'Niet echt. We doen het meer voor ons plezier,' zeg ik. 'Wel tof dat jullie zo hecht zijn,' zegt Luke. 'Ja, een keer per jaar gaan we op vakantie, zoals toen we jullie in L.A. tegenkwamen,' zeg ik. Zo praten we nog een tijdje door en uiteindelijk moet hij weggaan naar een afspraak. We zeggen gedag en dan ga ik terug naar huis.

Ik kook een pasta met groentes en eet die buiten op het terras op, terwijl ik naar de zee kijk. Ergens daar ligt het eiland verstopt voor alle mensen die geen idee hebben wat zich onderwater afspeelt. Soms vind ik dat echt een deprimerende gedachte. Zeker in de zomer als er overal toeristen zijn die hun afval op het strand laten rondslingeren. Een deel daarvan beland in de zee en zorgt ervoor dat de vissen en koralen ziek worden. Soms begrijp ik echt niet waarom mensen dat gewoon niet even in de vuilbak gooien. Als ik klaar ben met eten, neem ik een boek en lees nog wat. Rond 22u ga ik slapen, vermoeid door het tijdsverschil en de eerste training.

Laat maar weten wat jullie ervan vinden :)