My life as a mermaid (ft 5SOS)

Ik zie dingen die er niet zijn.

Ik lig rustig te slapen en droom dat ik op het strand lig. Alles is perfect normaal iedereen heeft plezier. Mijn surfboard staat naast me, ik neem het op en ga het water in. Focus, ik mag niet nat worden dus ik maak een dun schild rond me. Nu valt het niet op dat ik niet nat ben want het lijkt net alsof ik overal druppeltjes op mij heb zitten. De perfecte golf, perfecte controle en de perfecte stunts. Een aantal golven later ben ik ver afgedwaald. Plots zie ik 4 jongens op hun surfboards. Ze maken plezier maar echt surfen kunnen ze niet. Een van hen gaat naar een golf toe, de golf word extreem hoog en de jongen gaat extreem snel. Hij verliest de controle envalt naar beneden. Onmiddelijk spring ik het water in en begin naar hem te zoeken maar ik krijg geen lucht omdat ik nog altijd mijn schild heb. Mijn staart verschijnt als ik het weg doe en ik kan terug ademen. Overal kijk ik maar ik kan de jongen nergens vinden. Paniek neemt het over en ik heb het gevoel dat ik geen lucht meer krijg. Met een schok word ik wakker. Onder mijn laken ligt een hobbel, als ik kijk zie ik dat mijn benen in een staart zijn veranderd waarschijnlijk omdat ik door de paniek ben gaan zweten. Het is pas 3u in de ochtend maar ik kan niet meer slapen. Normaal heb ik nog nooit zo'n schrik gehad zelfs niet als er iemand echt in nood was. Iets waar ik heel goed in ben, kalm blijven in lastige situaties. De rest van de nacht lig ik te piekeren over mijn droom. Waarom zou ik dromen over een jongen die ik niet eens ken? Waarom had ik zo'n schrik? Ik wil Eleanora, Casey en Luna zo graag bellen maar beneden liggen mijn ouders te slapen en ik wil ze niet wakker maken. 's Morgens sta ik op en neem mijn gsm en bel hen. We spreken af op het eiland kort bij de kust van Australië, school kan wel effe wachten. Bovendien zie ik er ook nog uit als een zombie. Eenmaal ik in het water ben voel ik mij al een stuk beter. Onderweg zie ik plots de jongen van in mijn droom op de zeebodem liggen. Net als ik bij hem ben verdwijnt hij. In een snel tempo zwem ik verder dat help misschien om alles om me heen te vergeten. Helaas werkt het niet een zie ik de jongen weer liggen en weeral verdwijnt hij in het niets. Na een paar keer ben ik het beu dus bedenk ik dat zodra ik hem zie liggen het water rond hem bevries. Ik zwem voorbij wat scheepswrakken, zie wat skeletten van de dode bemanning. Wat had je gedacht dat er nooit iemand zou sterven bij een scheepsramp? Dat gebeurd alleen in sprookjes. Dit is mijn favorite deel van de oceaan. Niet omdat er zoveel doden zijn maar omdat er zoveel gezonken schepen liggen uit verschillende periodes en het is interessant om te zien hoe alles geëvolueerd is. Dan zie ik hem plots weer liggen. Met een flits bevries ik het water om hem heen en zwem er naar toe. Weer niets te zien. Mijn lichaam krijgt een schok en de droom speelt zich opnieuw af. Als het gedaan is zak ik als een pudding in elkaar en begin te wenen. Na een paar uur zie ik mijn 3 vriendinnen naar me toe zwemmen. 'We waren zo bezorgd om je? Wat is er aan de hand?' vraagt Luna. 'Vanacht had ik een droom over een jongen. Hij was aan het surfen en hij viel in het water en kwam niet meer boven. Ik sprong in het water maar ik kon hem nergens meer vinden. Door alle paniek werd ik zelfs wakker met mijn staart. Waarom krijg ik paniek als ik iemand probeer te redden? Dat is nog nooit gebeurd. En het vreemdste van alles is dat ik de hele weg naar hier hem overal zag liggen. Maar telkens als ik bij hem kwam verdween hij plots. Begin ik nu echt dingen te zien die er niet zijn?' vertel ik met tranen in mijn ogen. 'Geen zorgen. Wat jij nodig hebt is een deugddoende vakantie om alles te vergeten.' zegt Eleanora. 'Laten we naar L.A. gaan!' roept Casey vol enthousiasme. Iedereen begint te lachen. Omdat we toch niets te doen hebben besluiten we naar het eiland te gaan en dan even uit te rusten en dan te gaan shoppen in Sydney. Na de hele dag plezier te hebben gemaakt zijn we allemaal doodmoe. Met onze buit gaan we naar ons huis aan het strand. Oh ja dat was ik vergeten te vertellen. Een paar jaar geleden hebben we een huis gekocht in Sydney omdat we allemaal zo dol zijn op de stad ook al zijn we niet van hier, het voelt als thuis. Ook omdat we vaak supermoe waren en gewoon onderweg naar huis in het water in slaap vielen. Waargebeurd verhaal. Ik stuur snel een berichtje naar mijn ouders zodat ze niet ongerust worden. 'Kijk wat ik heb gevonden!' roept Casey wijzend naar haar computerscherm. Op het scherm staat een mooi klein huisje, het is in L.A. waar we op vakantie wilden gaan. Kort bij het strand, de winkels en het heeft een zwembad. Ideaal voor een feestje en een geweldige vakantie. 'Waarom boek je het niet onmiddellijk? Ik stel voor dat we voor 2 weken gaan. Als dat voor iedereen goed is.' ze kijkt naar mij. Meestal ben ik degene die nergens heen wil gaan omdat ik school heb. 'Wat kijken jullie naar mij? Tuurlijk is het voor mij goed als ik maar geen rare dromen meer krijg.' lach ik. 'Maar goed ook want ik heb het eigenlijk al geboekt.' zegt Casey. We beginnen allemaal te lachen.