My life as a mermaid (ft 5SOS)

Mijn krachten lopen uit de hand.

Toen Luke terug zichzelf was zijn de jongens naar huis gegaan en hebben we ook niet meer met hen afgesproken. We hebben wel 1st een afspraak met hen gemaakt dat ze ons geheim aan niemand mogen vertellen. Ook al zijn ze helemaal niet serieus toch vertrouw ik hen dat ze het tegen niemand vertellen. We hebben ons niks meer aangetrokken van dat voorval en hebben we gewoon plezier gemaakt zo als we van plan waren. Nu ik geen nachtmerries meer had was dat een stuk makkelijker, ook al ben ik er op een andere manier dan gepland van af geraakt. Helaas komt aan alle mooie liedjes een eind en ik moest terug naar school. Toen ik terug op school was zei ik tegen iedereen dat ik heel erg ziek was geweest. Ik dacht dat alles terug zijn normale gang ging gaan maar natuurlijk was dat niet.

Het was een oersaaie dag op school geen een vak had mijn aandacht. Bij iedere les zat ik te dagdromen en als de leerkracht iets aan me vroeg zei mijn beste vriendin mij het antwoord voor. De 1e uren gingen nog wel maar toen begon ik het afwisselend warm en dan weer koud te krijgen, net alsof ik koorts had. Tijdens mijn les geschiedenis wou mijn pen niet meer van mijn hand af. Dat was iets nieuws. Toen ik beter keek zag ik dat de pen vast was gevroren aan mijn hand. Voorzichtig liet ik het laagje ijs smelten maar dat ging ook niet zoals gepland. De pen smolt gewoon en ik kreeg een kleine brandwonde op mijn vinger. Gelukkig gaan mijn wondes altijd snel weg, een van de voordelen van een zeemeermin te zijn. Mijn vriendin Lisa heeft het gezien en verstop mijn pen zo snel mogelijk. Hoe komt het dat mijn krachten plots zo hevig zijn?  Zoiets is nog nooit eerder gebeurd. Vanaf toen ging echt alles mis. Om te beginnen met de stemmen die ik plotseling in mijn hoofd hoorde en alle beelden van de oceaan die door mijn hoofd spookten. Ben ik nu echt gek aan het worden? Tot nu toe kon ik mijn krachten perfect beheersen maar dit, ik weet echt niet wat ik hiermee moet doen. Tegen het einde van de dag werd het nog erger. Een kussen was in brand gevlogen en ik had de deur bevroren. Hopeloos ging ik naar mijn kamer waar ik wat naar de vissen in mijn aquarium keek. In plaats van een normale muur had ik een hele muur aquarium met verschillende soorten vissen. Voor mijn was het simpel te onderhouden. Als ik de achtergrond beu was kon ik die makkelijk veranderen met mijn krachten net als het water proper maken. Iedere keer als ik er naar keek deed het me denken aan de oceaan,  de plaats waar ik deels thuis hoor. In de hoek van mijn kamer had ik ook een lege bak met water staan waar ik speciale planten kon kweken. Ernaast stond een kastje met verschillende soorten zaadjes. Een van hen kon mijn koorts wegnemen en zou me laten slapen. Het zaadje legde ik in het water en met mijn krachten liet ik het groeien. Daarna nam ik het in en ging ik op mijn bed liggen. Na een paar minuten was ik in een diepe slaap maar ik had geen idee wat er nog ging komen.

Ik werd waker van een schreeuw van mijn mama. Toen ik mijn ogen open deed zag ik waarom. Het hele huis zat onder een laag ijs en een paar kranen waren kapot gegaan zodat het water eruit spoot. Dit was geen normale koorts, volgens mij was het niet eens koorts. Snel trok ik mijn kleren aan en nam mijn gsm. Uit schrik durfde ik het ijs niet te ontdooien omdat ik mijn krachten niet onder controle had en ik dus waarschijnlijk het huis in de fik zou steken. Stap voor stap liep ik voorzichtig naar beneden zodat ik niet zou uitglijden. Mijn mama was uitgegleden en lag op de grond. Om haar te helpen nam ik haar hand maar ze strok hem schreeuwend terug. Haar hand was rood, verbrand. Dit was mijn schuld. Huilend liep ik naar buiten en overal waar ik over het ijs liep ontstond een plas water van het smeltende ijs onder mijn voeten. Eens ik buiten was belde ik Eleanora omdat ze het snelste hier kon zijn. Met haar teleportatiekracht was ze binnen een paar minuten bij mij. Ze was wel wat verzwakt omdat het veel energie kost om te reizen. Binnen een tiental minuten was alles terug ontdooit. Eleanora ging mee met mij naar boven en hielp me een zalfje te maken tegen de brandwondes van mijn mama. Terwijl zij het naar beneden bracht stopte ik mijn handen in een bak met water om ze wat te kalmeren maar het leek niet te helpen. Eerst begon het water te koken en daarna bevroor het zodat mijn handen vast zaten voor 10 minuten. Geloof me dat wil je niet meemaken. Uit voorzorg bleef ik thuis van school want stel je voor de ik iets in brand zou steken of alles zou doen bevriezen. Niet dat ik dat erg zou vinden, ik denk dat ik gewoon keihard zou beginnen lachen. Veel zin om thuis te blijven had ik niet dus ging ik maar wat zwemmen. Uren zwom ik zonder moe te worden, ik had geen eindbestemming maar alles was beter dan denken aan welke schade ik op dit moment kon aanrichten. Uiteindelijk kwam ik aan bij het koraalrif bij ons geheime eilandje. Iets was veranderd. Voor iedere zeemeermin was er een ingang met het teken van het seizoen waar ze bij hoorde. Mijn ingang was geblokkeerd door bevroren vlammen. Waarschijnlijk waren het 1st vlammen geweest en toen door de kou bevroren voordat ze konden doven. Ik nam een andere ingang en ruste wat uit op het zand. Na een poosje ging ik wandelen. Toen ik bij de rand van het eiland was sprong ik terug in het water en ik ging naar het huisje in Sydney. Het leek mij een goed idee om mij even af te zonderen tot alles terug normaal was. Net toen ik naar binnen wou gaan gebeude iets vreemds. Een of andere kracht zoog me op en het volgende moment was ik terug thuis in België.

Voor mij stond een groep mensen. Ik kon ze niet goed zien want ik was verschrikkelijk duizelig. Achter mij stond een stoel waar ik snel op ging zitten voor ik viel. Een van de mannen begon te praten. 'Jade zoals je al hebt gemerkt zijn je krachten uit de hand gelopen. Je vraagt je vast af hoe dat komt. Wel eerlijk gezegd heb ik er niet echt een verklaring voor. In de hele geschiedenis is zoiets nog nooit voorgekomen.' de man klinkt rustig.  'Wat kom je hier dan doen?' zeg ik. Mijn duizeligheid is weg en ik herken de 3 mannen,  het is de raad. 'Ik was nog niet klaar. Jouw krachten zijn altijd al sterker geweest dan die van andere, ze hebben zich ook sneller ontwikkeld dan normaal. De dingen die jij nu al kan kunnen de meesten pas als ze 24 zijn. Persoonlijk denk ik dat je de krachtigste zeemeermin ooit bent. Door je jonge leeftijd heb je nog niet de volledige controle over je krachten. Toch moet je ze zien te beheersen. Misschien wordt het tijd om je te laten hechten met je voorgangster. We gaan er zo snel mogelijk werk van maken. Tot die tijd is het misschien veiliger als je deze handschoentjes draagt om ongelukken te voorkomen.' de man is klaar met praten en zonder verder nog iets te zeggen gaan ze weg.