Merdümgiriz

#8 HESAPLAŞMA

Hevin eve geldi ve kendini yatağa atıp tavanı izledi. Gözlerinin kenarlarından yatağa doğru iki damla yaş süzüldü. İğreniyordu... Kendinden iğreniyordu. Birkan'dan iğreniyordu. Hayatından iğreniyordu. Tavanı izleyen gözleri kapının yumruklanması ile tavandan ayrıldı. Gelen kesin Birkan idi.

Kesinlikle apartmanda bulunan herkesi ayağa kaldıracak şiddet'de yumrukluyordu kapıyı. Hevin daha fazla insanı rahatsız etmek istemezcesine koşarak açtı kapıyı ve kapıyı açmasıyla Birkan'ın Hevin'i iterek duvara yapıştırması bir oldu. Gözleri doluydu. Korkutucu derecede öfkeli bakıyordu. 

Birkan; Neden Hevin ? Buna gerek var mıydı ? İğrenç bir intikam alış değil mi sence de bu?

Hevin; Birkan ben sıkıldım artık senin benim hayatıma girip çıkmalarından. Dün dediğin şeyler... Gerçekten artık sen bir hiçsin benim için. Dün kafamda sildim ben seni. 

Birkan; Bu yüzden gittin hemen birinin altına yattın dimi!

Hevin; Doğru konuş! Sen kimsin ya! KİMSİN SEN BİRKAN! istediğimle yatarım istediğimle öpüşürüm istediğimi yaparım. 

Birkan; YAPAMAZSIN!

Hevin; Öyle bir yaparım ki aklın şaşar Birkan. Sen daha bekle şimdi acıtma sırası bende.

Birkan; Hevin pişman olacağın şeyler yapma.

Hevin; Benim tek pişmanlığım sensin Birkan ve dün gece bende kalan son izlerini temizledim. Ayrıca neler karıştırdığını bulacağım.

Birkan; Neden bahsediyorsun ?

Hevin; Benden benle ilgili bir şey saklıyorsun. Beni o sakladığın şey için bıraktın ve ben bunu öğreneceğim.

Birkan'ın suratı anında buz kesmişti...

Birkan; Sen delirmişsin... Kafanda neler neler kuruyorsun kim bilir...

Hevin; Birkan sen beni seviyorsun ben bunu biliyorum. Beni severken bırakmanın bir sebebi var ve ben bunu bulacağım.

Birkan iki adım geriye gitti ve tekrar kısık bir ses ile "Sen delirmişsin" dedi. Çalarken attığı yumruklar kadar sert bir şekilde çarpıp gitti kapıyı.

Hevin delirmediğini ve çok büyük bir yalanın ortasında olduğunun farkındaydı ve kesinlikle bunu çözecekti. İlk olarak mektubu gönderen kişiyi bulacaktı ve aramaya koyuldu...