Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ertesi gün okula gittiğimde hemen Peter'ı bulmak istiyordum. Lauren'ı partiden alırken onu ortalıkta görememiştim ve konuşmam gerekiyordu. Hiçbir şey olmamış gibi eve geri dönüp, uyumuştum. Tamam çok fazla uyuyamamıştım ama kimseye de bir şey söylememiştim. Öğle saatinde bahçeye çıktığımda Peter'ı bir bankta otururken görmüştüm. Telefonda hararetli bir şekilde konuşuyordu. Ona doğru yürümeye başladığımda beni görmüştü bile. Birkaç şey diyerek telefonu kapattığında bana bakarak gülümsedi.
"Konuşmamız gerek." dedim selam bile vermeden.
"Bir şey mi oldu?"
"Bence sen ne olduğunu biliyorsun." diye yanıtladım.
Peter'ın gülümsemesi kesilirken dudakları aralandı, kapandı ve tekrar aralandığında doğru düzgün cümle kuramıyordu.
"Aurora.. ben.. yani.. açıklayabilirim.. kimse.. bilmiyor.. Yani Ned hariç.."
"Örümcek Adam ile arkadaş olduğunu biliyorum." dedim, ona yardımcı olarak. "Şu.. Stark stajı sayesinde. Dün gece olanları sana anlattı mı?" diye sordum ve yanına oturdum. Peter birkaç saniye duraksadı ve;
"Evet.. anlattı. Sen.. iyi misin?" diye sordu. Yüz ifadesine bakılacak olursa endişeli gibiydi.
"Evet, ben iyiyim. Ve olanları kimseye anlatmayacağım. Onunla pek konuşma fırsatımız olmadı. Çok kaba birine benziyor." dedim yüzümü buruşturmadan hemen önce.
"Aslında nazik ve.. iyi biridir." dedi Peter.
"Her neyse. Ona iletirsin, kimseye hiçbir şey anlatmayacağım. Başımın belaya girmesini istemiyorum." dedim.
"Peki, tamam."
"Bir şey daha var. Örümcek Adam bana ismimle seslendi. Ona söylememiştim." dedim. Peter'ın gözleri büyürken şaşırmıştı.
"Şey... ben ona senden bahsetmiştim." dedi ensesini kaşırken.
"Benden mi?" diye sordum. Örümcek Adam'a benden niye bahsetmişti ki? Bahsetse bile yüzümü nasıl tanıyordu?
"Evet.. telefonlarımızın karıştığı gün ile ilgili bir şeyler anlatırken ismin geçmişti."
"Tamam o zaman." Gitmek için ayağa kalktım. Bu konuyu daha fazla kurcalamak istemiyordum. "Kimya kulübünde.. görüşürüz." dedim.
"Görüşürüz." dedi.
Peter'ın tuhaf davranışlarını umursamamaya çalıştım, bugün önemliydi. Kulüp haftada 3 gün vardı ve bu da o günlerden biriydi. Saatler geçti, ve kimya kulübü zamanı gelmişti. Ruhum geri geri giderken bedenim maalesef kulüp sınıfına doğru yürüyordu.
Peter çoktan gelmiş, aynı sıraya oturmuştu. Ben de yanına oturduğumda hiç konuşmamıştık. Bay Thorne gelip de bir şeyler anlatmaya başladığında onu dinliyordum. Ama işin içine denklemler girdiğinde sıkılmaya başlamıştım bile.
"Evet, Aurora. Bu soruda yardımcı olur musun?" Bay Thorne'ın tahtaya yazdıklarına baktığımda keşke şimdi bir meteor üstümüze düşse diye düşünüyordum. Derin bir nefes aldım ve derse girmeden hemen önce Peter'ın kitabını incelerken okuduğum şeyleri aklıma getirmeye çalıştım.
"Kademeli reaksiyonlarda hız denklemi yavaş basamağa göre yazılır, ikinci ifade yanlıştır. Yavaş basamağın aktifleşme enerjisi büyüktür üçüncü ifade doğrudur. İki denklem toplanırsa, ters tarafta olan aynı maddeler..." sonunu hatırlayamazken kaşlarımı çattım. Aklıma bir türlü gelmiyordu.
"Sadeleşir." Peter unuttuğum yeri tamamladığında içim rahatlamıştı.
Bay Thorne hoşuna gitmişcesine gülümsedi. "Evet, çok güzel. Şimdi diğer soruya geçiyoruz."
Peter'a doğru döndüğümde onun da bana baktığını gördüm.
"Teşekkür ederim." dedim fısıldayarak.
"Her zaman." dedi Peter ve gülümsedi.
''Kulüpten sonra işin var mı? Dün gece hakkında ayrıntılı konuşmak istiyorum.'' dedi Peter alçak ses ile. Buna şaşırmıştım doğrusu.
''İşim yok.''
''O zaman telefonları vermek için buluştuğumuz yere gidebiliriz.''
''Tamam, olur.'' dedim. Peter tekrar gülümsediğinde, çoğu zaman ki gibi bir gülümseyiş değildi. Daha içten idi...
••••• Akşam bir bölüm daha gelecek❤️ 500 okunmayı geçmişizz, çok teşekkürler❤️
