Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
34 bölüm boyunca bunu düşündüm, kendi kendime çok kavgalar ettim djfkskdj ama karar verdim. Medya; Aurora. Editte de var. Bölümü pek beğenmedim geçiş bölümü oldu üzüntü ile atıyorum şu an.
~ Nefesim korkuyla kesilirken, Peter'ın başka bir binaya ağ attığını fark ettim. Havada süzülerek o tarafa doğru gittiğimizde kalp atışlarımın düzeldiğini hissediyordum. Anında gözlerimi kapattığım için pek bir şey görmemiştim. Ayaklarım zemine değdiğinde karşı binanın çatısındaydık. Kollarımı onun boynundan çekerek nefes alışverişlerimi düzene soktum.
"Kilometrelerce koşmadın Aurora, sakin ol." diyerek alayla konuştuğunda ona kötü kötü bakmaya başladım.
"Bu.. çok korkunçtu." dedim.
"Aslında değil, bir süre sonra.. iyi hissettiriyor."
"Peter.. tüm o yaptıkların çok tehlikeli şeyler. Büyük olaylara girişmiyorum diyorsun ama o gece evime çok kötü bir halde gelmiştin." dedim.
"Aurora.. bana güvenmeni istiyorum." Peter bana doğru bir adım attı ve ellerini kollarımın iki tarafına koydu. "Bana sadece güven. Ben Örümcek Adam'ım, bana hiçbir şey olmaz." dediğinde derin bir nefes aldım.
"Pekala. Sana sadece bir şans veriyorum. Eğer benden başka bir şey gizlersen veya çok kötü halde dayak yemiş bir şekilde gelirsen.. bu iş biter." dedim.
"Tamam, anlaştık. Şimdi.. sarılabilir miyiz?" diye sordu. Karşımda tatlı tatlı gülümserken dayanamadım ve kollarının arasına girdim.
"Beni bırakmadığın için teşekkür ederim Aurora." diye mırıldandı.
~
Peter ile sorunlarımızı halletmiş sayılırdık. Sayılırdık diyordum çünkü başına bir şey gelmesinden korkuyordum. İşte tam olarakta bundan bahsetmeye çalışıyordum. Aklım sürekli ondaydı, birlikte değilken iyi mi değil mi diye düşünüp duruyordum. Başka bir şeye odaklanamaz olmuştum.
"Aurora!" Bay Thorne'ın sesiyle kendime gelip o tarafa baktım.
"Özür dilerim.. dalmışım."
Kimya kulübünde değil, normal dersteydik. Eğer kulüpte olsaydık her şey daha iyi olabilirdi. Peter o zaman yanımda oluyordu ve düşünmek zorunda kalmıyordum.
"Az önce Aktinitlerin neler olduğunu anlattık. Tekrarlamak ister misin?" diye sorduğunda kafamı hafifçe sağa sola salladım. O sırada, zil çalmıştı. Bay Thorne masasına dönüp eşyalarını toplamaya başladığında sınıftakiler de çıkmaya başlamıştı. Kimya yarışması yaklaştıkça Bay Thorne'ın streside artıyordu. Sanki o yarışacakmış gibi davranması sinirlerimi bozuyordu. Lauren ile hızlıca sınıftan çıktığımızda koridorda Ned'i gördük.
"Peter nerede?" diye sordum yanına ilerlerken.
"O.. şey.. onu.. Stark stajından çağırdılar, önemliymiş." dediğinde kaşlarımı çattım. Lauren yanımızda olduğu için yalanı açığa çıkacak diye kekeliyordu.
Peter yine Örümcekçilik yapıyordu.
"Peki, tamam. Ben.. lavaboya gideceğim. Yemekhanede sizinle buluşuruz." dedim ve kızlar tuvaletine doğru yürüdüm. Girdikten sonra telefonumu çıkardım ve Peter'ı aramaya başladım.
"Ben Peter, mesaj bırakın."
•••••
Yeni kapak güzel mi? Tamamiyle kendi yapımım dkfkdkdj
