Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Sen.. Örümcek Adamsın.'' dediğimde açık olan odasının kapısını kapattı.
''Açıklayabilirim, beni dinle tamam mı?'' dediğinde ayağa kalktım. Ne tepki vermem veya ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
''Seni dinlemek istemiyorum. Aylardır bana neler olduğunu anlatman için sana yalvaracak konuma geldim ve sen benden gizlemeye devam ettin.'' dedim sinirli bir şekilde.
"Aurora, sakince konuşalım olur mu?"
"Sakin falan olamam. Sen.. beni kandırdın. Sana süper kahramanlarla ilgili olan düşüncelerimi anlatmıştım ve sen bunu bile bile beni kandırmaya devam ettin." dedim.
"Hayır, Aurora. Seni kandırmadım, gerçekten. Anlatmaktan korktum. Seni seviyorum ve beni hayatından tamamen çıkartmandan korktum."
"Ne olacağını düşünüyordun? Sonsuza dek bunu gizleyeceğini mi sandın? Sürekli beni kandırarak bunun sürebileceğini mi düşündün Peter?!"
Konuşmak için ağzını açtı ama geri kapattı. Bir şey söyleyemiyordu. Odadan çıkmak için kapıya ilerlediğimde onun omzuna çarpmıştım. Kenarda duran montumu ve çantamı alarak hızlıca evden çıktım. Bir taksiyi durdurup adresi söylediğimde arkama yaslandım ve yanaklarımdan süzülen göz yaşlarımı sildim.
Eve girdiğimde anneme görünmeden odama çıktım ve hızlıca üstümü değiştirdim. Peter defalarca kez arayıp mesaj atmıştı. Telefonumu tamamen kapatıp yorganımın altına girdiğimde tek yaptığım şey düşünmekti.
Saatlerce, aylardır içinde olduğum bu durumu düşündüm. O kostümü giyiyor ve suçlularla savaşıyordu, kendini sürekli tehlikeye atıyordu, insanları koruyordu.. Peter, Örümcek Adam'dı. Her şey sanki bir şaka gibi geliyordu. Güneş yavaş yavaş doğmaya başlarken sonunda uykuya dalacağımı hissediyordum. Uyandığımda olanların hepsinin bir rüya olmasını umuyordum. Ama, hepsi gerçekti.
Pazar günümü full evde geçirip ne yapacağımı düşünüp durmuştum. Lauren'a hiçbir şey anlatamazdım, okulda ki herkesin öğrenmesiyle eş değer olurdu. Böyle bir şeyi asla sır olarak saklayamazdı.
Pazartesi günü okulda direkt olarak Bay Thorne'ın yanına gitmiştim. Kulüpten çıkıp çıkamayacağımı sorduğumda kafasını kaldırıp bana uzun uzun bakmıştı.
''Bari.. eşimi değiştirin. Ben Peter Parker ile olmak istemiyorum, anlaşamıyoruz.''
''Ama ben buradan baktığımda oldukça iyi anlaştığınızı görüyorum Aurora. Kimya yarışmasından korktuğunu kendin söylüyordun, Peter sana bu konuda yardımcı oluyor. İsteğin, reddedildi.'' dediğinde ofladım.
''Pekala.. iyi günler.'' diyerek odadan çıktığımda kimya yarışmasına 1 ay falan kaldığını hatırladım. Kimya kulübünden çıkıp Peter ile okulda tek görüştüğümüz yeri bitirmeyi umuyordum ama olmamıştı. Koridorun başında aniden Peter'ı gördüğümde durdum ve arkamı dönerek kızlar tuvaletine girdim. Musluğu açıp nedensizce ellerimi yıkadım ve kafamı kaldırdığım an aynada ki yansımada Liz'i gördüm. Olduğum yerde sıçrarken korkmuştum.
