ALTIN ÇAĞ CADILIK VE BÜYÜCÜLÜK OKULU

obliviate yemiş gibi

Melisadan
Uykumdan birinin çığlığıyla uyandım bu kişinin elif olmasınada pek şaşırmadım.
Ama elimi tutan bir adet altaya ve kapıda bize şaşkınca bakan serhat abiye çok şaşırmıştım.
Elif düştüğü yerden kalkarken bende yavaşça doğruldum. Başımda tarifi mümkün olmaya bir acı vardı ve yüzümün bazı yerleri çok acıyordu muhtemelen çürümeye başlıcaktı.

Sahi ben niye bu haldeydim?
bana nolmuştu?
Ben içimde bu sorularıma cevap ararken serhat abi konuştu
"Kendini nasıl hissediyorsun melisa çok ağrın var mı?"
Dedi
bense bu soruyu duymazdan gelip
"Bana noldu niye bu haldeyim en son bizim evin kapısını çalmıştım sonrasını hatırlamıyorum sahi bizimkiler nerde ne dediler kabul ettiler mi kızdılar mı?"
Elif dehşetle gözlerini ayırarak konuştu
"Ne n-nasıl? Hatırlamıyor musun hiçbirşeyi neler olduğunu anneni öldüğ-"
elifin cümlesi babasını onu sert biçimde dürtüklemesiyle yarıda kalmıştı. Serhat abi sevecen olmasına özen gösterdiği ama başaramadığı bir gülüşle konuştu
"Melisa hiçbirşey hatırlamıyor musun gerçekten?"
"Evet hiçbirşey hatırlamıyorum."
"Hımm şey o zaman sen biraz daha dinlen sonra sana olanları anlatırız çok yoruldun yıprandın bu yüzden dinlen sonra herşeyi anlatıcaz. Ne kadar zor olsada."
Serhat abinin son dediği kısık sesli cümle ile kaşlarımı çattım kesin bir boklar olmuştu ve benden gizliyorlardı ama neden nolmuştu ki.

"Siz benden bişe gizliyorsunuz ne saklıyorsunuz benden çabuk söyleyin."
"Lisa iyi değilsi-"
Bağırarak serhat abinin lafını böldüm.
"Siz bana ne olduğunu anlatıncaya kadar iyi olmıcam lütfen anlat. Anlaaattt."
Son kelimeye resmen haykırarak söylemiştim.
"Tamam anlatıyorum sakin ol ve korkma. Yani aslında bizde tam olarak ne olduğunu anlamadı-"
"sadede gel serhat abi"
dedim
hızla ve serhat abi derin bir iç çekip olan biteni bildiği şekilde anlattı.

"-sen düşünce ilk elif yanına koştu sonra selda altay elif ve seni malikaneye cisimledik sonra ben babanın hafızasını sildim anneni kendisinin öldürdüğünü zannediyor kendiside kafayı yemiş durumda ve artık bir kızları olduğunu hatırlamıyor senide sildim aklından fotoğraflar resimler anılar eşyalar herşeyi aldım o adamdan eşyalarınıda getirdim üst kattaki odalardan birine yerleştirdik.
Artık bizimle yaşayacaksın tabi istersen.
Melisa iyi misin?
Konuşabilecek misin?
Lisa Lestrange beni duyuyor musun?"

Serhat abinin beni gerçek adımla çağırması beni kendime getirmişti. Güçlükle başımı sallayıp iyi olduğuma dair birkaç birşey mırıldandım.
Ve sırtüstü yatağıma uzanıp tavanı seyretmeye başladım. Şimdi tek bir gerçek vardı o da benim bir katil olduğum gerçeğiydi 

Ve ben bu gerçeği kaldıramayacak kadar zayıftım ya da ben kendimi öyle görüyordum bu sırada herkesin dışarıda olduğunu farkettim işte ben buydum yalnızdım hepte yalnız olacaktım.

Tıpkı harry gibi voldemort gibi severus gibi peter petegrew gibi yalnızdım.

Ve bu yolda yalnız yürümeye mecburdum.
Ben Bellatrix'in kızıydım ben güçlüydüm bu benim genlerimde var...

Düzenlenmiş bölüm 415 kelime...