BİG GAME

UNKNOW (BİLİNMEYEN) 8.BÖLÜM

Şirkete girdiğimde, monoton olarak yaptığım 'herkesi saygıyla selamla' ritüelimden sonra sonunda asansöre binmiştim.

5.Katı tuşladım.

Kata geldiğimi bildiren ses ile açılan kapılardan geçerek, uzun koridorda adımlamaya başladım.

Büyük siyah kapının önüne geldiğimde, sırt çantamı bir omzumdan sarkıtarak içinden anahtarımı çıkardım.

Kapının kilidini açıp içeri girdim.

Kapıyı ardımdan kapatırken, uzun boylu, esmer ve çok güzel olan gülüşlü biri bunu engelledi.

Lucas.

İçeri girip kapıyı kapattı ve çalışma masasının önündeki tekli koltuklardan birine oturdu.

Çantamı dolaba koyarken Lucas'ın dediği şeyle ona döndüm.

''Geri dönüş yapacağız.''

Durgun bir sesle konuşmasına şaşırdım, çünkü bu güzel bir haberdi.

Bunun için benden yardım ister dururdu.

''Niye mutlu değil gibisin?''

Masamdaki oyuncak arabalardan birini alıp incelerken yanıtladı sorumu.

''Mutlu değilim çünkü.''

Montumu asıp, koltuğa otururken bir soru daha yönelttim.

''Neden? Bunun için benden yardım isterdin her ne kadar bir şey yapamasam da.''

Elindeki oyuncak arabayı masaya geri bırakırken yanıtladı:

''Sen elinden geleni yaptın. Aslında, ilk duyduğumda mutlu oldum hem de çok. Ama sonra sadece ben, Jungwoo ve Kun'un geri dönüş yapacağını söylediler, tam olarak geri dönüşte sayılmaz da neyse. ''

Ellerimi önümde birleştirdim, onu anlıyorum herkesle birlikte olsun istiyor.

''Yine de iyi tarafından bak, Kun ve Jungwoo ile promosyon yapacaksın. Diğerleri ile birlikte olmanızı ben de çok isterdim, onlar daha önceden de tanınıyorlar. Şimdi Sıra sizlerde, eminim kısa sürede gerçek bir dönüş olacaktır.''

Kafasını aşağı yukarı sallarken, bana bakıp tebessüm etti.

''Her zaman pozitif olmanı seviyorum, iyi geliyor. Teşekkür ederim.''

Gülümsedim.

''Tabii ki, aynı şirkette sıradan çalışanlardan önce yakın iki arkadaşız. İstediğin zaman konuşabiliriz ve ben her zaman destekçin olacağım.''

Sıcak bir gülümsemeyle kalkıp bana kocaman sarıldı.

Ona kocaman karşılık verdim.

Ayrılınca burnumu sıktı ve gülerek kapıya koştu.

Biliyor çünkü burnumu sıkmasına sinir olduğumu.

Arkasından fırlattığım silgi kapıya çarpıp düşünce, kapının arkasından gelen kahkahalarına ister istemez güldüm.

Bir günümü daha dört duvar arasında, beynim bulanana kadar geçirdim.

Artık eve gitmek istiyorum...