BİG GAME

UNKNOW (BİLİNMEYEN)11.BÖLÜM

(Rap kısmını ekteki müzik ile okuyabilirsiniz^^)

Güneşin, odamın camında içeri süzülen ışınları, dokunduğu yeri yakıyordu.

Hazırlanıp odamdan çıktım ve salona indim.

Masada oturmuş kahvaltı yapan üçlüyü gördüğümde yanlarına gittim.

Büyük bir sessizlik hakimdi.

Oturmak için çektiğim sandalyemin çıkarttığı sesin ardından tekrar sessizliğin hakimiyet kurmasını engelleyerek onlara bir soru yönelttim.

''Bu gün dışarı çıkacak mısınız?''

Tae, üç gündür promosyonları için koştururken çok yorulmuştu ve bu gün dinlenmek istediği için provalarını iptal etmişti.

Baek ve Chan ise, sadece akşam grupla birlikte akşam yemeği yiyecekler ve biraz takılacaklardı.

Chan, ağızındakini yuttuktan sonra kaş altından bakıp sorumu sorusuyla havada bıraktı.

''Neden? Bir şey mi isteyeceksin?''

Ağzımdakini çiğnerken kafamı salladım.

''Ne istiyorsun?''

Yutkunduktan sonra yanıtladım.

''Cheesecake. Ama frambuazlı.''

Gülerek kafasını salladı.

''Tamam.''

Ortamdaki sessizliği bozan konuşmamız son bulduğunda yine bir sessizlik oluştu.

Derin ve sinir bozucu.

''Neden bu kadar sessizsiniz? Bir şey mi oldu?''

Tae ve Baek onlara sorduğum soru karşısında, ilk birbirlerine bakıp daha sonra aynı anda kafalarını öne eğdiler.

Onlara meraklı bakışlarımı sunarken Tae, bakışlarını kaşıkla oynadığı çorbasından alıp bana yöneltti.

Hafif tebessümle kafasını iki yana salladığında, kesinlikle bir sorun olduğunu anlamıştım.

''Ne oldu?''

Merak ve endişe barındıran ses tonumla sorduğum soruyu bu kez Baek yanıtladı.

''Geçtiğimiz dört gün boyunca hep stres altındaydık, buna yorgunlukta eklenince biraz tartıştık. Ama ben çok pişmanım ve özür dilerim.''

Son kelimelerini, karşısında oturan Tae'nin elini tutup ona bakarak söylemişti.

Tae, akan gözyaşlarını silerken aynı zamanda o da Baek'den özür dilemişti.

Tebessümle onları izlerken beni izleyen Chan'ı fark ettiğimde, tebessümüm yavaşça yerini durgun bir ifadeye teslim etmişti.

Bitirdiğim kahvaltıdan sonra diğerlerini ardımda bırakarak evden çıktım.

Şimdi ise, hayatımı -her şeye rağmen- kazanmam gerekiyordu.

Şirketteki stüdyomda, elimdeki kalemle kağıda bir şeyler çizip duruyor ve defalarca silerek bunu tekrarlıyordum.