????Ανάμεσα Στις Φλόγες????

Κεφάλαιο 21

Εκάλη 2018

Το είχε πάρει απόφαση .. θα μιλούσε στον Λεωνίδα...αλλά..... Δεν ήξερε... Δεν ήξερε τι να του πει...πως να του το πει... πως να του το φέρει.... Ήταν σίγουρη πως εκείνος θα καταλάβαινε αλλά και πάλι είχε και τις ανασφάλειες της... Και αν δεν ήθελε παιδί; Θα το μεγάλωνε μόνη της; Δεν ήθελε το παιδί της να μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Είχε μεγαλώσει και εκείνη χωρίς πατέρα μετά τα έξι της χρόνια και ήξερε πως ήταν να μην έχεις πατέρα... Δεν το ήθελε αυτό για το παιδί της όπως επίσης δεν ήθελε το παιδί της να περάσει όσα πέρασε εκείνη. Δεν ήξερε αν θα γινόταν καλή μάνα αλλά θα το προσπαθούσε...θα έκανε τα Παντα για να δείχνει κάθε μέρα την αγάπη της προς το παιδί της. Θα του έδινε όση αγάπη δεν είχε πάρει εκείνη από την μητέρα της. Είχε μέσα της τόση αγάπη και δεν είχε που να την δώσει... Θα την έδινε όλη σε αυτό το παιδί... Ακόμα και αν ήταν αναγκασμένη να το μεγαλώσει μόνη της.
Είχε κανονίσει να βρεθεί μαζί του το βράδυ όταν θα τελείωνε και αυτός με τις δουλειές του και όπως κάθε φορά ήταν εκεί στην ώρα του... Μόνο που σήμερα η Ελισάβετ ευχόταν να είχε αργήσει.
"Έτσι σιωπηλή θα μείνεις;"
"Δεν ξέρω... μάλλον"
"Συμβαίνει κάτι;"
"Λεωνίδα αυτό που έχουμε; Τι .... Τι ακριβώς είναι;"
"Δεν σε καταλαβαίνω"
"Σε ρωτάω τι έχουμε εμείς οι δυο"
"Δεσμό... Υποθέτω...δεν ξέρω πως το βλέπεις εσύ"
"Εσύ δηλαδή το βλέπεις έτσι ότι έχουμε δεσμό...ότι έχουμε σχέση"
"Ναι...από την αρχή το έβλεπα σοβαρά...δεν ξέρω για εσένα"
"Ναι...γιατί έχω το βλέπω σοβαρά και θέλω να ξέρω και την δική σου άποψη πάνω σε αυτό"
"Στην είπα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί σε πιάνει αυτή η ανασφάλεια τώρα"
"Δεν είναι ανασφάλεια...απλά... Θέλω να ξέρω τι γίνεται με εμάς"
"Θες να σου πω τι γίνεται με εμάς;"
Πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.... Σε θέλω σε χρειάζομαι... σε έχω ανάγκη μου είσαι απαραίτητη... Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω για να σου φύγει η ανασφάλεια"
"Με καλυψες... Πάρα πολύ"
Ο ίδιος ο Λεωνίδας δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ποτέ να κάνει ερωτική εξομολόγηση στην κοπέλα που ήξερε από τότε που ήταν δώδεκα χρονών.... Στην κοπέλα που δεν έδινε καμία σημασία όταν ήταν μικρή. Δεν το πίστευε. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα το φανταζόταν αυτό.
Και βέβαια ούτε και η Ελισάβετ. Που να φανταζόταν ότι ο άνθρωπος που δεν συμπαθούσε τότε τώρα θα της ήταν τόσο απαραίτητος... Τι παιχνίδια παίζει η ζωή;; Με τον Μάξιμο ήταν ερωτευμένη τότε με τον Λεωνίδα έχει καταλήξει... Δεν ήξερε για πόσο όμως. Τον αγαπούσε τόσο πολύ .. το ένιωθε το έβλεπε... Πόσο θα ήθελε να είναι δικό του το παιδί. Μόνο εκείνη ήξερε πόσο πολύ το ήθελε.
"Λοιπόν εσύ θα μου πεις γιατί με έφερες άρον άρον σήμερα εδώ;"
"Ναι αλλά πρώτα θέλω να σου πω ότι δε έχω και εγώ ανάγκη ... σ' αγαπάω... Και θέλω να ξέρεις ότι... Ότι και να γίνει σήμερα τα αισθήματα μου δεν θα αλλάξουν.
"Απλά πες μου τι έγινε γιατί αρχίζω να ανησυχώ.
"Είμαι έγκυος Λεωνίδα"
Για λίγο δεν μίλησε.
Του ήρθε να γελάσει αλλά δεν το έκανε για να μην νομίζει ότι είναι αναίσθητος.
"Αυτό ήταν όλο;"
"Συγγνώμη μάλλον δεν έχεις καταλάβει"
"Είσαι έγκυος.. το κατάλαβα"
"Δεν ξέρω ποιανού είναι το παιδί"
"Τι εννοείς;"
"Ότι όταν έγινε ότι έγινε με τον Μάξιμο οι μέρες που είχα πάει μαζί σου ήταν πολύ κοντά και δεν ξέρω αν το παιδί είναι δικό σου η του Μαξίμου"
Τότε γέλασε... Δεν άντεξε.. δεν κοροϊδεύε... Απλά αυτό του βγήκε να κάνει.
"Συγγνώμη γελάς; Είναι πολύ σοβαρό αυτό Λεωνίδα"
"Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο συγγνώμη"
"Τι είναι τόσο αστείο και πρέπει να γελάς με κάτι τόσο σοβαρό"
"Το άγχος σου αγάπη μου"
"Είναι να μην έχω άγχος... Δεν θέλω να είναι του Μαξίμου το παιδί"
"Δεν είναι"
"Τι εννοείς;"
"Ότι δεν είναι του Μαξίμου το παιδί"
"Και εσύ που το ξέρεις;"
"Ο Μάξιμος δεν μπορεί να κάνει παιδία"
"Τι;"
"Αυτό που ακούς"
"Είναι σίγουρο αυτό;"
"Εκατό τις εκατό... Το είχες ψάξει κάποτε.. μαζί είχαμε κάνει εξετάσεις... "
"Ουφ...δεν ξέρεις πόσο ανακουφιστικα τώρα.. δεν ξέρεις πόσο χάρηκα"
"Έλα να σου δείξω εγώ πόσο χάρηκα με το νέο" της είπε και αφού την πλησίασε την φίλησε.
"Να σου πω"
"Ότι θες" του είπε εκείνη.
"Νομίζω ότι τώρα θα πρέπει να μου πεις και κάποιες αλήθειες...έτσι δεν είναι;"
"Αλήθειες;;"
"Ναι... Σχετικά με τα πράγματα που μου κρύβεις"
"Ναι... Κάποια στιγμή"
"Σήμερα"
"Τι εννοείς σήμερα;"
" Να μου πεις"
"Δεν γίνεται...είναι πολλά αυτά που πρέπει να πω και δεν είμαι έτοιμη"
"Έχουμε όλη την νύχτα μπροστά μας να μου πεις... Και ας ξεκινήσουμε από το σημάδι στην κοιλιά σου"
"Σου είπα τι είναι αυτό"
"Είσαι σίγουρη ότι μου είπες;"
"Δεν σε καταλαβαίνω"
"Με καταλαβαίνεις..."
"Τι θες να μάθεις; Πως έπεσα;"
"Θέλω να μάθω πως έγινε"
"Έπεσα"
"Ωραία έπεσες πες μου κάτι τότε που δεν ξέρω"
Δεν μιλούσε με τίποτα... Προσπαθούσε να την κάνει να μιλήσει αλλά εκείνη δεν έλεγε λέξη.
"Τι θες να σου πω; Σου είπα ότι το παρελθόν μου δεν έχει καμία σημασία"
"Και αν έχει σημασία για εμένα;"
"Γιατί να έχει σημασία για εσένα ρε Λεωνίδα; Δεν μπορώ να καταλάβω;"
"Γιατί θέλω να μπορώ να λέω και επίσημα ότι είμαι πολύ ερωτευμένος με την όχι τελικά νεκρή κόρη της Ηλέκτρας Ταξοπούλου"

______________________________________________

Γειά σας

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Πως σας φάνηκε;

Τελικά το παιδί είναι του Λεωνίδα.

Κάποια θα χάρηκε με αυτό... Ονόματα δεν λέμε ανθρώπους δεν θιγουμε.

Σας περιμένουν νέες και συνταρακτικές αποκαλύψεις στην συνέχεια.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε σύντομα στο επόμενο.

Αυτά από εμένα.

Φιλάκια πολλά 😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘

❦ⓐⓝⓓⓡⓘⓐⓝⓐ❦