For Sale: Bed Warmer (COMPLETED)

FSBW XXXVIII

Kean’s POV

I can’t move. I’m just here, sitting on the tub, soaked in warm water, wearing nothing, staring at nothing, feeling nothing at all.

Hindi ko alam kung ilang araw na akong nandito. Hindi ko na rin alam kung ilang beses nang natusok ng karayom ng syringe ang iba’t ibang parte ng katawan ko.

Masakit noong una, oo. Pero ngayon, parang wala na. Parang nasasanay na ako. Hindi na rin ako kumakain, lahat dumadaan na sa tubo. At ngayon, ito palang ang araw na walang nakakabit na kahit ano sa katawan ko.

May ilang araw na rin simula ng maghilom ang mga tama ng baril na nag-iwan ng marka sa katawan ko. I can’t understand why I ended up being like this. Hindi ko alam kung bakit they capture me and experimented my being. Are they going to make me a robot too?

Bigla akong nagbalik sa kasalukuyan mula sa malalim na pag-iisip ng maramdaman kong umangat ang kanang braso ko. Nang igalaw ko ang mata ko papunta sa braso ko pa-angat sa braso ng taong may hawak sa akin ngayon, sari-saring emosyon ang lumukob sa pagkatao ko.

It’s her, it’s Aecy.

She didn’t bother to look at me. Busy siya sa paglilinis ng katawan ko gamit ang isang bimpo. She’s not smiling nor frowning. She’s just poker faced, ibang iba sa Aecy na palaging nakangiti at nakatingin sa akin.

“You are staring at me.” Narinig kong sabi nya. Noong una, akala ko’y hindi ako ang kausap niya dahil hindi nya naman ini-angat sa akin ang kanyang paningin.
“Keither Andrew Montrose.” She called out my name. Parang nagslow motion ang lahat, her eyes met mine.

“Who really are you?” Tanong niya sa akin, confusion is evident on her face.

I can’t open my mouth para sana sumagot sa kanya at ipa-alala ang lahat.

“Bakit lagi kang nasa mga panaginip ko? Do I even know you personally?” she asked again bago ibinaba ang bimpong hawak hawak niya.

Still, I can’t move a muscle kaya I remained silent while staring at her, conveying my answers through my eyes.

“I don’t even know you. Last week lang kita nakita pero bakit parang ang tagal na nating magkakilala?” I don’t know why there’s a sudden burst of happiness sa kalooban ko. Parang lahat ng emptiness na nararamdaman ko ay napupunan sa simpleng mga tanong nya na ito?

“I have this dream na kasama kitang tumalon sa isang eroplano, nagsky diving daw tayo, we are doing stuffs na noon ko lang naranasan.”

“Hindi yan panaginip, love, nangyari lahat ng iyan.” Gusto ko sanang isagot pero hindi ko kaya.

Magsasalita sana syang muli ng pamulahan sya ng mukha. She even averted her gaze away from me.

What is she thinking right now? I want to know!

Ibinalik nya ang kanyang paningin sa akin pero bumaba ito hanggang sa aking dibdib. Parang bigla ay nagka-ideya ako ng mas lalong pumula ang kanyang pisngi ng mag-iwas sya ng tingin.

My lower body is not visible dahil sa mga bulang nakalutang sa tubig but I know, she had this image of my member on her mind kaya sya pinamumulahan ng ganito. Oh, how I love to pinch her blushing cheeks.

“I also have this dream kung saan you are under me on the sofa. You also had this weird expression na parang takot na takot ka sa gagawin ko though parang I saw something sparkling on your eyes.” She pouted her lips as she looks up in the ceiling, reminiscing our times together.

“Bakit sa tuwing inaalala ko ang mga panaginip kong to, my heart beats faster? Bakit sa sobrang intact ng panaginip kong ito, it seems true, like it happened but I can’t remember when?” curious paring tanong nya. I don’t know if she’s talking to me o sarili nya na ang kinaki-usap niya.