Im Still The Gangster Queen

Chapter 9

Sorry po kung short lang yung update nung isang araw =.= XD Ano kasi e di ko nilagyan ng space. Haha.

Dedicated to her kasi flinood niya ang comment box sa previous chapter. Thankies!

Anyway, enjoy reading! Enjoy goya <3

--------------------------------

(Shizuka's POV)

I woke up with lights that blind me. Tumingin tingin ako sa paligid. I'm here lying on a hospital bed. With a guy right beside me. Shiro. As soon as he noticed me. Our eye meet. Dali naman siyang tumayo at yinakap ako pero tinigilan ko siya.

"Akala ko anong----"

"Bat ka nandito?" i cutted him off.

Binigyan na lang niya ako ng nagtatakang mukha. Kung alam mo lang kung gaano kita gustong makita. I shook my head clearing my mind of him.

"Ayaw mo ba akong makita?" tanong niya.

Gusto. Kaya ko ang sarili ko hindi ko siya kailangan! Sinubukan kong tumayo pero masakit. Parang mahapdi sa bandang paa ko. I moved the hospital dress at nakita ko ang paso. Masakit siyang galawin.

"Anong nangyari? Bat ako nandito?" tanong ko.

"Nakita kitang nakahiga sa loob ng nasusunog na abandoned building. Pero kalimutan mo na yun. Okay ka na ba? Wala bang masakit? Ano bang ginagawa mo doon?" tanong niya.

I was sort of pissed and at the same time happy. He still cares. Pero si Lea... mahal nila ang isa't isa. I just can't ruin their relationship. Mahirap na.

"You don't need to worry about me. Hindi kita kailangan.." Malamig kong sabi and turned my body side ways facing the window.

Matapos ang ilang minuto, may narinig akong sirado ng pinto. Tinignan ko ito, wala na si Shiro. Huminga ako ng malalim at kinuha ang isang basong tubig sa maliit ng lamesa sa ininom ito. After that i closed my eyes trying to remember what happened.

Naalala ko kung paano ako nawalan ng malay. I was sorrounded by fire with no chance of escape. Malabo ang paningin ko at halos maiyakiyak na dahil sa usok. May nakita akong bintana, plano ko sanang tumalon pero may bumagsak nang nangagapoy na kahoy sa harapan ko, eventuallly natamaan ang paa ko.

Naka dapa na ako sa sahig at ubo ng ubo. Hindi ako maka galaw dahil napaso ang aking paa. I shouted for help but no one responded.

Humiga na lang ako sa sahig hoping to breathe fresh air. My mind was empty. Wala na akong maisip pang iba. I started thinking, siguro this is my end. Mamatay na ako.

"Shizuka!" dinig kong tawag ng pamilyar na boses.

Shiro.

Sinubukan kong sundan ang tinig ng boses niya. Hindi ako nagkakamali.. siya yun! I tried to stand up, gusto ko pang mabuhay. I spoke in my mind.

"Shi---" hindi ko na natapos, i felt the ground in seconds. The last thing i heard was the siren of a fire truck.

~ ~ ~

Binuksan ko ang mga mata ko nang may pumasok sa kwarto, isang nurse. Lumapit siya sa akin dala dala ang isang tray.

"Gising ka na pala. " Muni niya at tumingin sa relo niya, isinulat niya naman ito sa kanyang dala dalang notebook. Siguro nirerecord niya ang oras. Huminto naman siya ng sandali at tumingin tingin sa paligid. Parang may hinahanap.

"Asan na yung po yung lalaking nandito?" tanong niya.

Psh.

"Lumabas, hindi ko alam asan siya." muni ko.