We'll Never Be Together

Κεφαλαιο 3

Το διάλειμμα έφτασε.

Δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα, το μάθημα ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Βγήκαμε με τον Στέφανο από την τάξη και προχωρήσαμε προς το δίπλα τμήμα.

Η πόρτα έγραφε πάνω Β4.

"Τι περιμένουμε;" αναρωτήθηκα.

"Κάποια παιδιά. Είμαστε μια παρέα, εγώ, άλλα 2 αγόρια και 2 κορίτσια. Οι δύο είναι σε αυτό το τμήμα και οι άλλοι στο Β2." μου έλυσε την απορία.

Η πόρτα της τάξης άνοιξε.

Ένα αγόρι και ένα κορίτσι ήρθαν προς το μέρος του Στέφανου.

"Μας τα ζάλισε πάλι ο Ζαμπιδης πρωί πρωί." γκρίνιαξε το αγόρι.

Είναι λίγο πιο κοντός από τον Στέφανο, με μαύρα μαλλιά και καστανά ματιά.

Το κορίτσι ήταν σχετικά κοντό, φορούσε ένα ζευγάρι κυκλικά γυαλιά με μαύρο σκελετό που την έκαναν να δείχνει πολύ χαριτωμένη. Είχε ίσια καστανά μαλλιά και τα μάτια της είχαν ένα ψυχρό γαλάζιο χρώμα.

Πρώτα εκείνη με πρόσεξε και με χαιρέτησε ευγενικά.

"Παιδιά, από εδώ η Δήμητρα, είναι καινούρια. Δήμητρα, από εδώ ο Γιώργος και η Ρόζα." με σύστησε στα δύο παιδιά.

"Χάρηκα πάρα πολύ!" είπε η Ρόζα με ενθουσιασμό στην φωνή της.

"Τους άλλους θα τους βρούμε κάτω ε;" μονολόγησε ο Στέφανος.

Προς το μέρος μας ήρθαν άλλα δύο παιδιά.

Ένα αγόρι που έμοιαζε πολύ με τον Γιώργο, απλά ο Γιώργος είναι λίγο πιο μυώδης.

Από την άλλη το κορίτσι είναι πολύ διαφορετικό. Τα μαλλιά της είναι ξανθά με μερικές φυσικές καστανες ανταύγειες. Είναι ψηλή σε σχέση με εμένα και την Ρόζα.

"Που είστε ρε τόση ώρα, πιάσαμε ψιλή κουβεντούλα;" αναρωτήθηκε ειρωνικά το κορίτσι.

"Δήμητρα, από εδώ η Φαίδρα και ο Γιάννης." μας σύστησε ο Στέφανος.

Φαίνεται κάνεις από τους δύο δεν με είχε παρατηρήσει. Και οι δύο φαίνεται να ένιωσαν άβολα που δεν με είχαν δει.

"Γειά!" με χαιρέτησαν ταυτόχρονα.

"Πάμε κάτω;" ρώτησε ο Γιώργος.

Τα αγόρια προηγήθηκαν και εγώ έμεινα πίσω με τα κορίτσια.

"Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι και εσύ στην παρέα. Είχαμε βαρεθεί με τόσους βλάκες μαζεμένους!" είπε η Φαίδρα και γέλασα, φαίνεται να έχει πολύ χιούμορ.