We'll Never Be Together

Κεφαλαιο 4

"Πέρασε καλά σήμερα από ότι είδα." διαπίστωσε ο Χρήστος καθώς τρώγαμε μαζί στην κουζίνα.

"Ναι, στάθηκα πολύ τυχερή. Βλέπεις, την μέρα πριν πάμε στο σχολείο, με είχε ρωτήσει κάποιος σε μια στάση για το ποιο λεωφορείο να πάρει για το κέντρο." ξεκίνησα να διηγουμαι τα χθεσινά γεγονότα καθώς με το πιρούνι μου έπιανα πένες.

"Βρήκε άνθρωπο να ρωτήσει και αυτός ο καημένος..." με ειρωνευτηκε.

"Σκασμουλης αγαπητέ!" του έκανα παρατήρηση αλλά και οι δύο ξεαμε πως ήταν για πλάκα.

"Όπως έλεγα, αυτός ο άνθρωπος τελικά είναι συμμαθητής μου, τέλειο ε; Εκείνο το ξανθό αγόρι που μένει κοντά μας. Αυτός με σύστησε στα υπόλοιπα παιδιά." τελείωσα με αυτό που ήθελα να πω και συνέχισα να τρώω.

"Μάλιστα... Κάτι θα θέλει τώρα αυτός για να είναι μες την ευγένεια." υπερπροστατευτικός κλασικός Χρήστος. Το μεγαλύτερο αρνητικό του είναι ότι υποπτεύεται πολύ κόσμο πολύ εύκολα.

"Ολόκληρος Στέργιου νόμιζες δεν θα ήταν ευγενικός; Με πατέρα που σχεδόν σε όλη την Ευρώπη έχουν εργοστάσια; Αυτός δεν θα ήξερε τρόπους;" έλεγα την μία ερώτηση μετά από την άλλη.

"Δεν κάνουν τα χρήματα τον άνθρωπο Δημητρουλα." μου υπενθύμισε.

"Το ξέρω αλλά έχεις δει ποτέ αγενή πλούσιο; Όπως και να το κάνουμε, έχουν τρόπους." συνέχισε να τρώει.

"Πως ήταν η δική σου μέρα;" ρώτησα αφού σχεδόν τελείωσα το πιάτο μου.

"Μία χαρά, γνώρισα κάποια παιδιά, μάλιστα με τον έναν πάμε στο ίδιο φροντιστήριο." μου είπε αφού κατάπιε.

"Χαίρομαι! Αντε να βγαίνεις λίγο που έχεις γίνει ένα με το σπίτι!"

"Ναι μαμακα." ειρωνεύτηκε και το πρόσωπο μου ξινησε.

"Το Σάββατο το απόγευμα θα βγω με τα παιδιά." ανακοίνωσα.

"Ατσα! Που θα πάτε;" ρώτησε.

"Σαν πως ξέρω;"

"Αυτό να μου πεις..." συλλογίστηκε.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό μας, βάλαμε τα πιάτα στον νεροχύτη και ο Χρήστος τα έπλυνε.

Έτρεξα στο δωμάτιό μου, πήρα την τσάντα μου και άρχισα να κάνω τις ασκήσεις, μιας και σήμερα έχω φροντιστήριο αργά θα προλάβω κι ίσως να μην χρειαστεί να μείνω ξύπνια για αρκετή ώρα.

Μέτα από πολλές ασκήσεις έφτασε η ώρα να πάω στο φροντιστήριο.

Άρπαξα την τσάντα μου και κατέβηκα σχεδόν τρέχοντας μέχρι την είσοδο του σπιτιού, μόνο και μόνο για να συνεχίσω να τρέχω αφού βγω από το σπίτι.