We'll Never Be Together

Κεφαλαιο 20

Τι μου έχεις κάνει ρε γαμώτο;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τραγούδι: I'll Be Good - Jaymes Young

Ανακάθισα στο κρεβάτι μου και έβαλα μουσική από το κινητό μου να ακούγεται, ήμουν μόνη οπότε κανείς δεν θα την άκουγε εκτός από εμένα.

Το τι συνέβη στην παραλία έχει μείνει κολλημένο στο μυαλό μου.

Μάλλον τον θέλω. Τι μάλλον, σίγουρα.

Μπορεί κι αυτός να νιώθει κάτι. Από την πρώτη μέρα που με γνώρισε προσπαθούσε να με κουτουπώσει.

Δεν ξέρω ακόμα, νιώθω αρκετά μπερδεμένη.

Έκλεισα την μουσική και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου κοιτώντας το ταβάνι.

Και τώρα τι κάνω που κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τα δικά του;

Και τώρα τι κάνω που η αγκαλιά του είναι η μόνη που νιώθω ασφαλής;

Και τώρα τι κάνω που το χαμόγελο του είναι η αιτία για το δικό μου;

Και τώρα τι κάνω που τα χείλη μου αναζητούν τα δικά του;

Και τώρα τι κάνω που ερωτεύτηκα;

Μέσα στην μέρα δεν έκανα τίποτα άλλο. Ήμουν όλη την μέρα σπίτι και σκεφτόμουν.

Αποκοιμήθηκα με αυτές τις σκέψεις και ξύπνησα με αυτές την επόμενη μέρα.

Ετοιμάστηκα σχετικά γρήγορα και κατέβηκα την σκάλα του σπιτιού με καλή διάθεση πράγμα πρωτότυπο για εμένα που σιχαίνομαι να ξυπνάω πρωί.

Άνοιξα την πόρτα κι προς έκπληξη μου ο Στέφανος με περίμενε.

"Καλημέρα!" είπε χαμογελαστός και του το ανταπέδωσα.

"Καλημέρα!" κλείδωσα την πόρτα και άρχισα να περπατώ δίπλα του.

Για λίγο δεν μιλούσαμε πράγμα που έκανε την διαδρομή λίγο βαρετή.

Η σιωπή έσπασε λόγω του Στέφανου που αποφάσισε να μιλήσει.

"Θες να παίξουμε ένα παιχνίδι; Μέχρι να φτάσουμε;" πρότεινε και τον κοίταξα με απορία.

"Τι παιχνίδι;" ρώτησα.

"Λοιπόν, θα σου κάνω εγώ μια ερώτηση και θα πρέπει να απαντήσεις ειλικρινά. Αφού απαντήσεις θα μου κάνεις κι εσύ μια." εξήγησε, φαίνεται να έχει πλάκα, θα τον μάθω κι καλύτερα.

"Ωραία λοιπόν, ξεκίνα." συμφώνησα και του έκανα νεύμα με το χέρι μου.

"Οι κυρίες προηγούνται." απάντησε και γέλασα.