The Purpose

Chapter 1

WARNING: SOME SCENE ARE NOT SUITABLE FOR THE YOUNG READERS!

Chapter One.

Hindi ko alintana ang malamig na tubig na pumapatak sa aking balikat, nanatili akong nakapikit, habang nakasandal sa pader. Nakayuko, nakatabing ang sabog na buhok sa aking mukha. At yakap-yakap ang sariling nanginginig sa takot. Ramdam ko ang panginginig ng aking katawan. Pinilit kong takpan ang kahubaran ko gamit ang kakarampot na telang napulot ko sa sahig.

Muling sumariwa sa isipan ko ang ginawa sa akin ng aking tiyuhin kasama ang mga pinsan niya. Marahan kong tinakpan ang aking bibig para hindi makagawa ng kahit anumang ingay.

Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang mararahas nilang paghaplos sa bawat parte nang katawan ko. Ang kanilang nakakakilabot na tawanan, habang unti-unti nila akong binababoy.

"Shit! Naka-jackpot tayo ngayon!"

"Hmmm, parang ang sarap mong dilaan. Hahaha!"

"balato ko na yan sa inyo! Ako ang susunod pagkatapos niyo! Hahahaha!"

"Tanggalin mo na ang sout niyan! Nang makapagsimula na, ako ang mauuna."

Napapikit ako kasabay nang muli kong pagluha.

Gusto kong sumigaw.

Kahit na gustuhin ko mang lumaban ay hindi ko magawa dahil wala akong laban sa kanila. Nanghihina na ang katawan ko dahil sa kakaiyak at kasisigaw para humingi ng tulong kanina.

Pero walang tumulong sa akin. Walang gustong tumulong.

Nagbingi-bingihan na lang ang mga taong nakakita sa pinaggagawa nila sa akin, para lang akong hangin na basta na lang dinadaan habang humihingi sa kanila ng tulong.

I'm invisible to them.

Mahina akong napahikbi at pinilit na tumayo. Mabagal ang aking naging pagkilos.

Iniwasan kong makagawa ng kahit anumang ingay para hindi magising ang mga demonyong lalaking nakapalibot sa akin. Habang unti-unti along humahakbang.

Mariin akong napapikit ng sumakit ang kaselanan ko ng bigla kong ihakbang ang paa ko. Mabilis kong sinara ang sira-sirang pintuan ng aming banyo. Magkalapit lang ang sala at banyo namin kung kaya ay mabilis akong nakapunta dito.

Sinimulan ko ng linisan ang aking katawan, kasabay ng pagpatak na naman ng aking luha.

Kahit ilang beses ko pa itong sabunin ay hindi na ito pa maibabalik sa dati. Mga walanghiya sila! Demonyo! Humigpit ang hawak ko sa sabon, umaalingawngaw sa isipan ko ang mga boses nilang nasasarapan sa ginawa nila kanina.

"Ahhh, shit! Tangina ang sikip!"

"putek! Pre ako naman! Ahh,"

"Ang sarap mo Tangina!"

"P-parang..ahh..a-awa niyo na..t-tama na po .d-diko na kaya."

"Manahimik ka, hindi pa kami tapos sa'yo,"

Hindi nila ako pinakinggan, sa halip ay patuloy pa rin sila sa kanilang ginagawa. Humingi ako ng tulong sa tiyuhin ko pero napaiyak ako ng tinanggal niya ang sout niyang sinturon at lumapit sa amin. Kinabahan ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin. Mas lalo akong nagpursiging lumaban para makawala sa kanila ng mabasa ko ang paraan ng kanyang pagtitig.

Para itong isang hayop na gutom-gutom at handa akong lapain.

"Tangina tumigil ka!" sigaw ng isa at malakas akong sinampal. Sa lakas ay tumama ang mukha ko sa kamang gawa sa kahoy, bahagya akong nahilo at nanghihina. Lalapit sana ang isa sa kanila pero pinigilan ni Tiyo at siya ang lumapit sa akin.

"T-tiyo..t-tama..n-na..p-po." Nagmamakaawa kong sabi. Mala demonyo itong ngumiti sa akin, napaatras ako ng akmang hahaplusin niya ang pisngi ko.

Marahas kong pinahid ang luha sa pisngi ko. Tumigil ako sa pagsabon at nagbanlaw. Bago ko tinignan ang walang buhay kong repleksyon sa bitak bitak na salamin sa banyo naming barong-barong.

May paso sa balikat, pasa sa gilid ng labi at sa iba't ibang parte ng katawan ko.

Ang iba ay nagkukulay-ube na. Namamaga ang mata sa kakaiyak at pagod.

Napahawak ako sa maputla kong labi na pumutok dahil sa pagkakasampal nila sa akin kanina. Maputla na din ang mga balat ko, na dati ay katamtaman lang. Bumababa ang tingin ko sa kaselanan ko, napapikit ako at mahigpit na napahawak sa pader na naanay na.

Ang sakit.

Iyong wala kang nagawa kundi ang hayaan silang babuyin ang katawan mo hanggang sa magsawa sila! Tinitiis ang bawat sakit.

Ano bang nagawa ko at bakit nila ako ginaganito?

Bakit ko nararanasan ang mga ito? May nagawa ba akong kasalan? Hindi ako robot para kahit ilang beses nila akong saktan ay hindi ko maramdaman ang sakit! Tao ako. Tao!

Nakakaramdam, hindi ako manhid. Sana matagal nang naging manhid ang katawan ko sa kabila ng mga pinagdaanan ko.

Nasanay na dapat ako, pero hindi e. Hindi ko pa ring maiwasang masaktan. Araw-araw ganito ang ginagawa nila sa akin. Sinasaktan. Binababoy. Ginagawa nila akong parausan nang sarili kong tiyuhin. Wala siyang asawa dahil iniwan siya ni tiya.

Sana hindi na lang ako pinanganak.

Sana hindi na lang ako nabuhay.

Gusto ko ng magpahinga. Hindi ko na kaya ang sakit. Suko na ako. Napaluhod ako at yinakap ang sarili.

"A-ayaw k-ko n-na.." naawa na ako sa sarili kong puno ng pasa at paso ng sigarilyo. "H-hindi k-ko n-na .k-kaya.."

Halos basag ang boses kong nangangapa kung may mas ilalakas pa.

Pinulot ko ang basag na bahagi ng salamin na nahulog sa marungis na flooring ng banyo.

Nanginginig ko itong pinulot bago itinapat sa aking pulsuhan na puno ng hiwa, huminga ako ng malalim.

Wala akong maramdamang pagdadalawang isip, walang buhay akong ngumiti bago iyon hiniwa. Madiin at malalim.

Sana paggising ko wala na akong maramdamang sakit.

Sana hindi na ako gumising pa, dahil pagod na ako. Gusto ko ng magpahinga.

Nakangiti akong pumikit.

Naramdaman ko ang pamilyar na sakit, ngumiti ako hanggang sa unti-unting nanlalabo ang aking paningin. Hanggang sa tuluyan na akong nilamon ng kadiliman.

Too much pain. I can't handle it anymore.

I want to end my life this day.

—brkn_specie