KARIM OLMAK ZORUNDASIN

12. Bölüm: Baba

 
Selammm!

Tatil hazırlıkları ile uğraşmaktan canim çıkmıştı. Ama buna değen bir tatil geçirmiştik. Ömer tüm tatil boyunca hem bana hemde çocuklara katlandı. Bir ben ağladım bir onlar. Ama Ömer canım kocam asla bundan şikayet etmedi.

Bütün tatil boyunca bir ablalarım, bir Serdar aramıştı.

Artık resmi olarak Defne Kaya İplikçi idim. Kimliğimdeki degisiklikler yapılmıştı. Ve ben huzurluydum. Anneme karşı o içimdeki sorumlukuk bitmişti.

Anneannemi özlüyordum. Onunla konuşmayı bana deli kızım demesini. Ama onu nir yerde de affedemiyordum galiba.

"Ömer hayatım, Ayaz'ın bezini getirir misin araba da kalmış" dediğimde oglum merakli meraklı bana bakıyordu.

"Tamam güzelim" diyip aşağı giden kocama baktım.

Oğlumuz gün geçtikçe kızıl kahve arasi bir sac rengine sahip oluyordu. Kızımız ise hic beklenmeyecek sekilde su an sarışındı.

Neredeyse 2 aylık olmuşlardı. Kızım, kardeşine göre biraz daha zayıf olsa da kendini gayet toparlamıştı.

"Aman da amaaan benim oğlum utanmış mı annesinden" diyip oğlumu gıdıkladım. O gülerken onu izlemek o kadar hoştu ki.

"Geldiiim" diyip içeri eli kolu dolu giren Ömerin çıkardığı gürültü nedeni ile kızımız uyanmıştı.

"Aman prensesim baba seni uyandirdi mı hemen geliyorum yanına güzel kizim benim" diyip bezi bana verip kızının yanına kosan Ömer ile gözlerimi devirdim.

Resmen kızına aşıktı. Emmeyince bile beni suçlayıp kızına toz konduramiyordu.

"Benim kızım ve oğlum büyüyecek ve ikisi de baba diyecek" diyen Ömer kızını egitmeye çalışıyordu.

"Daha 2 aylıklar aşkım, biliyorsun dimi?"

"Ağaç yaş iken eğitilir"

"Sana hiçbir şey demiyorum aşkım"

Kapının çalmasi ile Ömer kızını yatağa bıraktı. Bende Ayaz'ı kucağıma alıp, Aybükenin başına gittim beşiği sallarken onlara masal anlatıyordum.

Doktorum böyle şeylerin çocukları sakinleştirecegini ve mayiştiracagini söylemişti. Ve gercekten ise yarıyordu. 

Yarım saat kadar orda durduktan sonra Ömer de gelmeyince endişelendim ve kucağımda uyuyan Ayazı da yatağına yatırıp Ömer e bakmaya indim.

"Bakın Defne'nin sizi görmek isteyeceğini sanmıyorum Asım Bey lütfen zorlamayin"

"Bana bak delikanlı, ben kızımı daha yeni buldum, ona hasretim onu özledim ve görmek istiyorum"

Babamın bu lafı kalbime, içime oturmuştu. Haklıydı biz yeni bulmuştuk birbirimizi.

"..Baba.."

"Kızımm" diye bana kosan babamla gözlerimi yumdum. Ne kadar özlemiştim.

Babamı o kadar benimsemiştim ki. Bir babam olmasi, ve benim onu bu kadar gec bulmam. Beni mahvetmisti.

Babam haklıydı neyi bekliyorduk birlikte olmak icin? Illa aramızdan birilerinin gitmesini mi?

Hayatımız o kadar kısaydi ki. Onu yaşamak gerekiyordu.

"Ablamlar nasıl?"

"Seni merak ediyorlar, Mert ve Melis her gun ikinci teyzemiz nerde diyorlar" dediğinde gulmustum.

Ömer bir elinde oğlumuz, bir elinde kızımız ile gelmişti.

"Defne...bunlar... o kadar güzel ki kızım.. beni tekrar dede yaptığın icin cok teşekkür ederim. Canım kızım.."

Cebinden çıkardığı iki nazar boncuğunu bebeklere taktı.

***

Babamla geçen zamandan sonra Ömer ile kısa bir kavga yaşamıştık. Çalışma konusu...

Hangi şirkette çalışacağım ciddi anlamda muamma idi. Ama umrumda değildi. Gerekirse kendime yeni bir iş kurardım. Ama beyefendi kabul etmemiş üstüne üstluk kavganin sonunda evden cekip gitmişti.

Oğlumun odasındaydım. Elimde kızımın telsizi..

Bazen sadece iki çocuk olmasının, bizi yıpratıp yipratmayacağini düşünüyordum.

Ama kızımın ya da oğlumun en ufak bir tebessümu bu fikirden beni caydırıyordu.

Ömer'den

Neymiş çalışacakmış? Olur başka. Evde 2 çocuk var, peşinde neredeyse herkesi ayakta uyuttuğu için evliliği biten bir abi çakması, ve bir çok magazinci..

Herkes peşindeydi ve ben o sıkılmasın diye uğraşırken o sıkmaya çalışıyordu.

Yanıma gelen adama baktım elime bir zarf verdi gitti.

Içinde Defne ve çocukların fotoğrafı vardı.

Hayatın bitiyor Ayaz efendi... Çok az kaldı?

Ne olduğunu anlayamadan giden adama baktım. Kimdi bu orospu çocuğu?!

Yeni kitabıma bakmayı unutmayın!

Önerilerinizi yazın!

+20 vote +15 yorum lütfen!

Sizi seviyorum!