KARIM OLMAK ZORUNDASIN

10.Bölüm: Kazanmak ve Kaybetmek

Ender'in ağzından

Gelmesine az bir zaman kalmıştı ve içim içime sığmıyordu. Geliyordu. Benim canımin canı, geliyordu. Evine, ait olduğu yere, ailesine...

Arabaları kapıya yaklaşınca Sedef ile hızla bahce kapısına yürüdük. Babam kapıda gözleri yaşlı bir sekilde bekliyordu. Selim bir elinde kızımız bir elinde oğlumuzla pesimizden geliyordu. Defne arabadan indikten sonra etrafına eve bize baktı. Ömer de yanına gelince onun elini tutarak iceri gectiklerinde bir anda Mert ve Melis koştular. Ve ona sarıldılar.

"Teyzeee!!" Defne anlık şaşkınlıkla onlara sarılamasa da sonradan farketmisti. Ve onlara sıkıca sarılmışti.

"Merhaba çocuklar ben Defne" dediğinde gözlerim dolu bir sekilde onları izliyordum Sedefse oldugu yerden ayni benimgibi ağlayarak onlara bakıyordu. Mert bilmis bir bir edayla gülümseyip,

"Biz zaten seni biliyoruz ki teyze kac gundur dedemle annemle senden bahsediyor" dediğinde aklımda sade teyze diyişi kalmıştı. Evet o artik resmen teyzeleri idi. Geriye sadece kimlikte anne baba adını değiştirmek kalmıştı.

Sedefle bende Defneye sarıldıktan sonra iceriye babamin yanina gitmek üzere bahcede yürümeye başladık.

Defne'nin ağzından

Gerçek evim, ailem, ablalarım, babam, yiğenlerim.. Ben yıllarca bir yalanin içinde mi büyümüştüm. Anne baba bildiğim insanlar beni kendi öz ailemden mi ayırmışti. Onlari hic affetmeyecektim.

"Baba?" Dediğimde Asım beyin beni kendine cekip sarılması.. Şu zamana kadar babam bildiğim adam bile bana böyle sarilmamisti belkide.

Hep beraber kocaman salondaki koltuklara geçtiğimizde Ömer bir yanıma babam bir yanıma oturmuştu.

"Hep seni aradım meleğim, aklım her zaman sendeydi, keşke iflas etmeseydim keşke senden ayrı kalmak zorunda kalmasaydım.. Ama Allah şahidim ki her gün sen vardın aklımda benim güzel kızım, sen Kaya Krallığının son varisisin artık... Ben seni ailemizin üyesi yapmak istiyorum." Dediğinde sarıldım. Bende kızlık soyadı olarak Kaya olmak istiyordum.

" Bende istiyorum baba.. Bende" dediğimde sarıldı.

*3 saat sonra

2 ablamla 2 yigenimle babamla enistemle gecen saatlerimde birçok sey ogrenmistim.

Ender ablam en büyük ablamiz. Selim enişte ile 10 yıldır evliler. Mert 7 yaşında Melis 4 yaşında ve gerçekten cok benziyorlar. Ender ablam mimardı. Enistem ise avukat.

Sedef ablam ise genel de yurtdisinda yasayan, evlenmemis ve evlenmek istemiyordu. Mert ve Melise gerçekten asikti.

Babam annem öldükten sonra kendini sadece iş hayatina vermişti. Ah tabi birde beni bulmaya. Ve nihayet beni bulmuştu. Anneme verdiği sözü yerine getirmişti.

Tam sessizlik olmustu ki Ömer'in telefonu çaldı.

"Şey.. Serdar arıyor izninizle dışarda baksam daha iyi" dediğinde kafa salldım.

"Sen Serdar ile görüştün mu?" Diyen Sedef ablama baktım.

"Hayır... sadece 2 günde bir Aras ziyaretime geldi, onunla konuştuk tek" dediğimde kafa salladı.

"Artık kimliğinde doğru isimlerin yazmasını istiyorum ve bunun icin mahkemeye başvuracağım, senin icin de uygun değil mi Defne?" babam bu lafları yüreğindeki sizı, karısına olan borcunun ağırlıyla söylemişti.

"Bends istiyorum...baba...zaten bence de artik dogru isimler yazmalı orada" dediğimde babam dolu gözleri ile bana baktı.

"Ihm şey bir konu var...ve.." diye sıkılarak iceri giren eşime baktım.

"Ne oluyor evlat söylesene artık" diyen babama, ablalarıma bakarak yanıma gelip oturdu Ömer. Ve gözlerimin icine bakarak konuştu.

"Anneannen....az önce kalp krizi geçirmiş...ve bu sefer kurtaramamışlar.. başımız sağ olsun Defne'm" Ömerin cümlesini bile zar zor anlamıştim. Kulaklarım uğuldamaya, sesleri birbirine karistirmaya başlamıştım bile.

Demek anneannem benim canım, kanım bitanem beni bırakıp gitmişti. Ben simdi sensiz ne yapacağım anneanne?

*****
Merhaba, umarım beğenirsiniz.

+15 vote ve +10 yorum olursa mutlu olurum.

Yeni kurgum olan "AŞIK OLDUK!" a da bakarsanız mutlu olurum. En kısa zamanda ona da bölüm atacağım. Şimdiden teşekkürler ❤