KARIM OLMAK ZORUNDASIN

5. Bölüm: Defne İplikçi

Defne'den

Sabah uyandığımda odamda değildim. Yanima dönüp baktığımda bir adet çıplak Ömer gördüm. Bir dakika ya çıplak mı? Çıplak. Hemen kendi üzerime baktım. Ama bende çıplaktım. Dün gece ne yaptık biz! Hiç bir şey hatırlamıyorum. Kör kütük sarhoş olana kadar içmiştik. Yoksa biz..

Çığlığımla beraber bir anda Ömer de uyandı. "Ömer dün gece... ne yaptık biz?" dediğimde o da şaşkınca bana baktı. Rahatsızca üzerime pikeyi çektim. O da bunu farkedip bana bakmayı kesti.

"Defne iki dakikalığına gözlerini kapatır mısın?" dediğinde bir şey anlamasamda gözlerimi kapattım. Aynı zamanda sıkıca pikeyi üzerime tutuyordum. Dün ne yaptık hatırlamıyordum. "Açabilirsin" dediğinde gözlerimi hafifçe açtım. Ona doğru baktığımda üzerini giymiş olduğunu gördüm.

"Istersen sen burda bir duş al kendine gel bende aşağıdaki banyoda yıkanayım" dediğinde 'tamam' anlamında kafamı salladım. Dolabına yönelip kendine kıyafet aldı. Odadan çıktığında hızlıca yerdeki kıyafetlerimi topladım. Duş aldıktan sonra diğer banyodan hâlâ su sesi geliyordu. Bunu fırsat bilip hemen aşağı indim. Ve evden ayrıldım.

2 HAFTA SONRA

Ömer'den

Defne 2 haftadır ne telefonlarıma çıkıyor ne de benimle görüşüyordu. Ve ben deliriyordum, o gece biz birlikte olmuştuk ve ben zerre pişman değildim. Tamam onun için kötü bişey belki birlikte olduğumuzun farkında değil. Ama ben, onun ve benim çocuğumuz olmasını o kadar çok isterim ki. Görünüşe göre bu pek de geç olmayacak. Olmadı da zaten.

Bu 2 hafta içerisinde bana sadece Nihan ile bir kelimelik haber göndermişti. Evet Defne hamileydi. Eminim ki annelikte çok yakışacaktı. O haberi Defnemin bana vermesini o kadar isterdim ki.

Anlaşmaya uygun olarak şirketlerine yardım yapılmış ve evliliğimizin basında duyulması sağlanmıştı.

Dün gece Defne'nin aile arasında küçük bir şekilde kınası yapılmıştı. O, o kadar güzeldi ki. Tekrar aşık olmuştum sanki. Ve işte o büyük gün geldi. Evleniyorduk. Aile olacaktık.

Ama Defne, benimle konuşmuyor bile. Evlerine gittim kaç defa ama hep bahane üretti. Kapısına kadar gittim ama gelmedi.

Pişman mı acaba diye düşünmektense ilerideki hayatımızı düşündüm. Ne güzel bir aile olurduk. Ona benzeyen bir kızım olsa ya da oğlum. Cidden hamileydi. Baba olacaktım.

Damat Odasının kapısı çalındığı için düşüncelerimden ayrıldım.

"Giir" dediğimde içeri giren Sinan ve amcama baktım.
"Hazır mısın damat bey? Gelin hanımı görmeye az kaldı valla benden söylemesi çok şanslısın" diyen Sinan'a baktım. "Sen gördün mü?" Dediğimde kafasını salladı. Tam amcam konuşacakken tekrar kapı çalındı.
"Giir" dediğimde içeri Serdar'ın oğlu Aras girdi.
"Ömer amcaa" diyerek kucağıma kostugunda hiç düşünmeden eğildim ve onu kucağıma aldım. Amcam Aras' ın saçlarını karıştırdı ve "Amca değil oğlum enişte" diyip güldü.
"Banane" dedi ve kaşlarını çatarak bana döndü. "Sen neden benim halamı ağlatıyorsun" dediğinde gülümsemem solmuştu.
"Halan ağladı mı?" dediğimde baktı ve "Senin yüzünden " diyerek o küçük elleriyle yüzüme vurdu. Ve kucağımdan indi. Benim Defne'm neden ağlamıştı ki? Bir şey mi olmuştu yoksa? Bebekte var.
"Amca Defne ağladi mi?" Diye ayağa kalkıp ona dönünce, "Oğlum kız sonuçta. Üzülmüştür" dediğinde hak verdim.

Ah benim duygusal Defne'm

Defne'den
Ömer le o günden sonra bir daha konuşmamıştık. Ve 1 hafta sonra yaptığım testte hamile olduğumu öğrenmiş ve şok olmuştum. Hamileydim. Bebeğim olacaktı. Ne kadar isterdim bu bebeğinin aşk evliliğinden olmasını. Ne kadar isterdim sevdiğim adama koşarak bu haberi vermeyi.