Habang nagaayos si maine ng mga gamot sa may lamesa sa loob ng kwarto,lihim s'yang tinitingnan nito, medyo pamilyar sakanya ang hubog ng katawan,pero hindi s'ya sigurado,kase medyo maluwag sakanya ang uniform.
"Pssst!"he called her attention.medyo nadisappoint si maine sa pagtawag nito sakanya,pero pinilit n'yang kalmahin ang sarili.
lumapit s'ya dito."bakit po sir?"-maine.
"Wala kabang mahanap na ibang trabaho? bakit nagtityaga ka dito?alam mo hindi naman kita kailangan dito e."sarkastikong sambit ni alden.
Bumuntong hininga muna si maine, bago sumagot.
"sabi mo lang yan sir,,,pero kailangan n'yo po talaga ng magaalaga sainyo."-maine.
Napakunot noo si Alden.
"Paano ka nakakasiguro na kailangan kita?"naiinis na tanong ni Alden.
Basta sir,,, kailangan n'yo talaga ako,wag n'yo na pong itanggi!"mariing tugon ni maine.
Inirapan lang s'ya ni Alden bago iniwas ang tingin sakanya lihim namang natuwa si maine.
"Ah,,sir! gusto n'yo po I massage ko yang binti n'yo?kung hindi n'yo po naitatanong,bukod po sa Major course ko,nag take din po ako ng physio therapist,hindi ko lang po natapos nag switch po ako,kase di Kaya ng budget."-maine.
Tiningnan s'ya ni Alden ng matalim."ayoko!"mariin n'yang tanggi.
"Sir!try lang po, promise!makakaginhawa po kayo kahit konti."pagpupumilit ni maine.
"Ayoko nga!"tanggi ulit ni Alden.
hindi s'ya pinakinggan ni maine, bagkus lumapit s'ya sakanya,para tingnan ang mga binti.
"Anong gagawin mo?!"pagalit n'yang tanong sakanya,ng tanggalin ni maine ang kumot sa paa.dahil hindi n'ya ito maikilos,wala s'yang nagawa.
Sinimulan ng imasahe ni maine ang mga binti n'ya.kahit naiinis,hinayaan nalang n'ya.naramdaman n'ya kaseng,okey pala ang mamasahe paminsan minsan ang mga binti n'ya.lihim na natuwa si maine.
"Sir,,,malaki pa po ang chance n'yo na makalakad, kailangan n'yo lang po tulungan ang sarili n'yo."sinusubukan n'yang kumbinsihin s'yang magtiwala na gagaling s'ya.
Nawiwierduhan si alden sa nararamdaman n'ya ng hawakan s'ya sa kamay.mabilis n'ya itong hinawi.
"Inaantok na'ko lumabas ka na."he told her, then he tried to close his eyes.kaya naman hinayaan nalang s'ya ni maine.baka kailangan n'ya talagang mag pahinga.
"Sige po sir,nasa labas lang po ako, kung kailangan n'yo po ko,,, tumawag lang po Kayo."maine said.ngunit hindi na s'ya sinagot nito.
After a while, tuluyan nanga itong nakatulog.
Alden
Again,,,,i was staring at her blurry vision again... I'm still hoping,I could see her face this time.pero bakit ganon? Alam kong nakangiti s'ya, pero hindi ko parin talaga maaninag ang mukha.kahit sobrang lapit na n'ya sa'kin, halos mahawakan ko nanga s'ya.pero wala talagang mukha ang babae sa harap ko.gustong gusto ko s'yang yakapin, ngunit tila hindi ko magawa.ang tagal kong hinintay ang pagkakataong makalapit sakanya,,subalit hindi ko parin talaga s'ya mahawakan.
Teka,,, may kaunti akong naaninag, ngunit hindi sapat para makilala ko s'ya."the girl in my dreams.".. labis ang kaba ko, habang lumalapit s'ya sa'kin.lalo na ng hawakan n'ya ang aking kamay, nagulat ako Kaya napapiglas akong bigla.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
