Lover - Zervis

2.1

Zeref'in acıyla bağırışı herkesin kulağını çınlatacak türdendi. Natsu bu sırada hemen telefonunu alıp Wendy'i aradı.

"Wendy hemen yetişmen lazım, çok acil!"

"N-Ne? Neredesiniz?"

"Yurda gel, üçüncü kat. Hemen."

Natsu, öfkeyle Zera'nın üzerine yürüdü. Bıçağını, kalbine sapladı. Bu muhtemelen yaptığı ona en pişmanlık verecek olan şeydi.

Mavis, Zeref'in kollarının arasında yatıyordu.

"Mavis, lütfen dayan."

Zeref'in gözyaşları Mavis'in üzerine akıyordu. Zeref elini Mavis'in sol göğsünün biraz altına doğru koydu. Yüzünde hafif bir gülümseme belirdi.

"K-Kalbi atıyor."

Zeref tişörtünden büyük bir parça yırttı ve Mavis'in karnına sardı.

"Natsu, Wendy ne zaman gelir?"

Natsu telefonuna baktı.

"Birazdan burda olur."

Wendy kısa bir süre sonra koşarak merdivenlerden çıktı. Mavis Zeref'in kucağında yatıyordu. Wendy hemen yanlarına çöktü.

"Kan kaybetmiş."

Elini Mavis'in karnına, merminin geldiği yere koydu. Derin bir oh çekti.

"Şanslıyız, hem de çok."

Elini Mavis'in sırtına doğru götürdü. Eli mermiyle beraber çıktı.

"Mermi içeriye saplanıp kalmamış, en önemlisi de hiç bir iç organa denk gelmemiş, karın boşluğundan girip çıkmış. Bu olabilecek en iyi şey."

"Z-Zeref be-"

Zeref parmağını Mavis'in ağzına götürdü.

"Şşh, hiç bir şey demene gerek yok."

Wendy Mavis'in yarasına pansuman sürünce Mavis hafif inledi. Zeref, Mavis'in elini tuttu. Wendy daha sonra Mavis'in karnını sarılayıp kalan sargıları Zeref'e verdi.

"Bugün yatmadan önce banyo yapıp kanları iyice temizleyin, ben şimdi temizledim ama olsun. Sonra tekrar sararsın."

Zeref kafasıyla onayladı.

"Nasıl teşekkür etsem az cidden."

"Önemli değil, işim bu"

Wendy gülümseyip Zeref'in babasının yanına doğru gidiyordu ki Natsu onu durdurdu.

"Hayır. O yaşamayı haketmiyor. Zaten öldüğünü sanmıyorum. Kalkıp gider. Bir daha da bize bulaşmaz."

Natsu gözlerini Zera'ya dikti.

"Ama onun hakkında ne yapacağımızı bilmiyorum."

Mavis ağzını açıp konuşuyordu ki Zeref ne diyeceğini tahmin edip onun yerine konuştu.

"Zera'nın sadece annesi var ve o da alzheimer hastası. O yüzden kimse farkına varmayacaktır. Burayı diğerleri halleder. Saçma adamlar tarafından bayıltıldılar."

Zeref, hırkasını çıkardı ve Mavis'e giydirdi.  Mavis'in yüzü kıpkırmızı olmuştu. Zeref Mavis'i kucağına alıp odalarına götürdü. Yatağa yatırıp üzerine yorganı örttü.

"Üzerimdeki kanları temizleyip geliyorum."

Eğilip Mavis'i öptü ve üzerini değiştirmeye gitti.

"Z-Zeref benim de üzerimde kan var."

Zeref içeriden ıslak bir havluyla geldi. Mavis'in üzerinde kalan kanları sildi. Havluyu koltuğun üzerine doğru fırlattı ve Mavis'in yanına yattı.

"Hepsi benim yüzümden oldu, özür dilerim."

"Sus, öyle deme."

Zeref Mavis'i kendine doğru çekti ve kollarının arasına aldı.

"İyi ki varsın Mavis."