FairyTail hayrankurgu kitabı ^^ Dünya'da geçiyor yani büyü tarzı şeyler yok. Karakterleri olabildiğince kendi özünde tutacağım. Yarı texting yarı gerçek hayat.
WATTPADCIĞIM YAZDIKLARIMI SİLEREKCİDDENAYIPEDİYOSUNÇILDIRMAKÜZEREYİMYAPMALÜTFEFMAŞDKJGBNFKSHSBFGN LJKFGSNHKGFMŞPĞNMLJKNFDJHGKSFGBFNNNNNNNNNNNNNNNNNNN NEYSE Kİ BU SEFER 500 KELİME GİTTİ AMA YİNE DE GİTTİ GİTMESİN?!!?!!=R32409UINKKDFHVG
Mavis ve Zeref güneş doğana kadar görüntülü konuştukları için uyumamışlardı, haliyle saat öğlen 4 olmasına rağmen ikisi de horul horul uykudalardı. Zera sabahtan kahvesini içip dışarıya çıkmıştı. Düşünmeye gerçekten çok ihtiyacı vardı. Onca şeyden sonra, en çok da yurda dönüp dönmemek aklını kurcalıyordu.
"Yemekhane yemekleri ve oda arkadaşlarıyla uğraşmak istemiyorum, Mavis'ten başka biri olacaksa. "
Zera düşüncelere öyle dalmıştı 2 saat geçtiğinin farkına varmadı. Oturduğu deniz kıyısından kalkıp eve doğru yol aldı.
Mavis bu arada uyanıp Zeref'i ziyarete gitmişti, ayrıca bavul hazırlamaya başlamıştı, yurt için.
Mavis Zeref'in saçlarıyla oynuyordu, bir yandan da konuşuyorlardı.
"Bugün evine döneceksin değil mi? "
"Evet dönücem, bunun en güzel yanı evim hem yurda hem de senin Zera ile kaldığın evine çok yakın olduğu için istediğin zaman ordayım. "
"Bazen de ben gelirim belki di mi? Bazen kalabalıktan çok daralıyorum."
Zeref kafasını Mavis'in kucağına koydu.
"Nasıl istersen, ama seni ben alıcam."
Mavis kaşlarını hafiften çattı.
"Hadi ama, diyorsun ki 3 dakikalık yolu tek yürüyemem. Ee yok artık!"
Zeref onun bu hallerine bayılıyordu. Gerçekten sinirlenemese bile lafını kabul ettirmek için sinirlenmiş gibi yapmasına.
"Sabahları için demiyorum, hava kararınca. "
Mavis yine de itiraz edicek gibi yaptı ama kabul ettiremeyeceğini bildiğinden bir şey demedi. (Y.N. korumacılık yapan Zeref bulmuşsun işte itiraz etmesene ·-·)
Mavis Zeref'in saçlarını oynamaya devam ederken kapı çaldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gel."
Mavis Zeref'e eğilip fısıldadı,
"Kim olabilir ki?"
Gelen kişi yavaş adımlarla içeri girdi.
"Hey, abimin yerini öğrenmişim. Ziyaret etmesem olmazdı değil mi?"
"N-Natsu!"
Zeref şaşkınlıkla Natsu'ya, Natsu da aynı şaşkınlıkla Mavis ve Zeref'e bakmaktaydı.
(Y.N. Hep burdan devamı silindi şu üst cümlenin devamı olarak 5 farklı senaryo yazdım valla Wattpad Natsu'yu getirmemi istemedi sanırım.)
"Eve gitmeye karar verdim. Kimse yoktu, baya araştırdım. Wendy sağolsun buraya gelebildim en sonunda. Neler oldu abi?"
"Seni özlemişim, gel otur. Babamı içeri aldılar ama bu biraz geç oldu, yani hırpalandım. O yüzden de buradayım, vücudum bu kadarına dayanamadı sanırım. Düzenli kontrolleri de aksatınca böyle oluyormuş."
Mavis'in içini bir hüzün kapladı, aslında Zeref yaptıklarını isteyerek yapmamıştı. Onu kötü biri olarak görmüyordu. 'Keşke Zera da böyle düşünseydi' diye geçirdi içinden ama başından beri her şeye rağmen içinde Zeref'e karşı sevgisi olan Mavis'ti Zera değil.
"Seni bırakıp gittiğim için pişman hissediyorum abi."
"Doğru olanı yaptın Natsu, en azından kendini kurtardın. Şu sarışın vardı, Luce galiba onunla nasıl gidiyor?"
Natsu birden kızardı.
"H-Ha şey işte her zamanki gibi arkadaşız sadece yok öyle bir şey yani düşündüğünüz gibi değil cidde-"
Natsu'nun cümlesini Mavis'in kahkahası böldü. Bunun üzerine Natsu elleriyle yüzünü kapattı, Zeref de gülmeye başladı. Mavis Natsu'ya döndü.
"Lucy benim yakın arkadaşım, sanırım ondan hoşlanıyorsun. Sanırım değil, itiraz edersen dayağı yersin. Ayarlayabilirim."
Natsu domates gibi kızardı. Elini ensesine koydu.
"Ş-Şey belki."
"NALUU-"
Mavis sevinçle çığlık atıyordu ki ağzı Zeref'in eli tarafından kapatıldı.
"Mavis o shipper çığlığını atmak istiyorsun ama biliyorsun hastanedeyiz. Birkaç saat sonra çıkınca doya doya atarsın."
Natsu ikisini beraber görünce yüzü güldü.
"Bence asıl Zervis var ortada şuan, hem de açık bir şekilde ehehehem."
Bir süre daha konuştular. Daha sonra Zeref'in eve dönme vakti geldi, yine Wendy sayesinde taburcu olup eve dönme zamanını iyice azaltmışlardı. Natsu, Mavis, Zeref üçlüsü Zeref'in (ve aslında aynı zamanda Natsu'nun da) evine gittiler. İçerisi öyle dağınıktı ki yürümek bile mümkün değildi.
"Size bir şeyler ikram edeyim."
"Hayır Zeref, sen yat ve dinlen. Biz sana bir şeyler ikram edelim."
Zeref hafif homurdandı ama karşı çıkmadı, zar zor yürüdüğünün kendisi de farkındaydı çünkü. Natsu 3'lü kanepeyi açtı ve kocaman bir yatak haline getirdi.
"Merdivenlerden çıkmana gerek kalmayacak, böyle daha iyi."
Natsu, Zeref'in yatmasına yardım etti ve daha sonra mutfakta bozulmamış herhangi bir yiyecek bulmaya çalışan Mavis'in yanına gitti.
"Mavis-san ben burayı tek başıma hallederim. Siz içeriye gitseniz daha iyi olur."
"Sağol Natsu."
Mavis Natsu'ya bakıp gülümsedi ve Zeref'in yanına gitti.
"Nasıl hissediyorsun?"
"İyi gibiyim sadece karnım biraz acıyor."
Mavis Zeref'in yanına yattı ve yavaşça sarıldı.
"Bence öpersen geçer."
Zeref bu cümleyi söyledikten sonra şeytanice gülümsedi. Mavis de hafiften utanmıştı.
"A-Ama acımaz mı?"
Zeref de bunu diyeceğini zaten biliyordu.
"O zaman karnımdan öpmezsinĞipü,iiüüüüüüüünb3,0
"
Mavis yavaşça Zeref'e yaklaştı, nefesini hissedebiliyordu. Zeref gözlerini kapadı ve dudaklarında Mavis'in dudaklarını hissetti.
(Y.N. KYAAAAAAAAAAAAAAAAAA!)
Birkaç saniye geçince geri çekildiler. Mavis kıpkırmızı olmuştu, Zeref sadece hafiften kızarmıştı.
"Şimdi hiçbir yerim acımıyor. "
Zeref içten bir şekilde tebessüm etti. Mavis kafasını eğip Zeref'in göğsüne koydu, böylece Zeref ileriyi görebilir hale geldi.
"Mavis, iki dakika bekler misin halletmem gereken bir şey var da."
