Üç saatlik operanın sonunda eve dönüyorlardı. Daniel bir saat geçtikten sonra uyuya kalmıştı ve horlamaya başlayınca neredeyse salondan atılıyorlardı.
Seongwoo bütün yol boyunca Daniel ile dalga geçmişti ve geçmeyede devam ediyordu.
"Özelliklede uyurken kafanı yanındaki adamın omzuna koyman-"
"Seongwoo, sencede yetmez mi? Yeterince utandım zaten." Dedi kısık sesle. Seongwoo küçük bir kahkaha attı.
"Pekala, pekala.Sustum." Kafasını cama yasladı ve gözlerini dinlendirdi.
Kısa süre sonra telefonunun çalmasıyla tek gözünü aralayıp kimin aradığına baktı. Annesinin yattığı hastaneden arandığını görünce hemen doğruldu ve telefonu açtı.
"Efendim?"
"Bay Ong,anneniz ile ilgili..."
"Ne oldu? Kötü bir şey mi oldu?"
"Durumu kötüye gittiği için acil ameliyata almamız gerekti."
"Ne? Ameliyata mı?! Hemen geliyorum."
Telefonu kapatıp Daniel'a döndü.
"Hastaneye gitmemiz lazım,annemi ameliyata almışlar." Dedi sesi titreyerek. Daniel başıyla onaylayıp U dönüşü yaptı ve hastaneye doğru sürmeye başladı.
Seongwoo saçlarını çekiştirip duruyordu ve kendi kendine bir şeyler söylüyordu.
Bunu fark eden Daniel boştaki eliyle Seongwoo'nun hala soğuk olan elini tuttu.
"Hey,sakin ol. Annene bir şey olmayacak." Bu sefer Seongwoo'da, Daniel'ın elini sımsıkı tutmuştu.
Hastaneye vardıklarında hemen ameliyathanenin önüne gitmişlerdi. Karşılarına çıkan ilk doktora bayan Ong'u sorduklarında açıklama alamamışlardı.
Oturup beklemeye başladıklarında ise ameliyathaneden bir doktor çıkıp durumu anlatmıştı. Annesinin bir anda fenalaştığını ve beynindeki tümör için ameliyata girmesinden başka çaresi olmadığını öğrendiler.
Oturup beklemekten başka yapabilecekleri hiç bir şey yoktu. Bu da Seongwoo'yu deli ediyordu.
Daniel her ne kadar onu rahatlatmaya çalışsada işe yaramıyordu.
"Ben hava alıp geleceğim." Seongwoo ceketini bile almadan gitmişti.Onun bu haline en çokta Daniel üzülüyordu.
Sandalyenin üstünde bıraktığı telefon çalmaya başlamıştı. Daniel kim olduğuna bakıp cevapladı.
"Seongwoo hyung, mesajlarımı görmedin de bende merak ettim seni."
"Jihoon'du değil mi? Ben Daniel. Seongwoo şuanda konuşamazda..."
"Bir şey mi oldu?"
-
"Hyung!" Merdivenlerden koşarak gelen küçük bedini gören ikili ayağa kalkmıştı.
"Jihoon? Burda ne arıyorsun?" Diye sordu meraklı bir şekilde. Ardından bakışlarını Daniel'a çevirdi.
"Seni aradığımda telefonu Daniel açtı ve hastanede olduğunuzu öğrenince hemen geldim. Sen iyi misin?" Başını hayır anlamında salladı.
Şuanda iyiyim yalanını söyleyebilecek kadar bile iyi değildi. Hayatının en güzel günüyken en kötü gününe dönüşmüştü.Bi yandan Daniel ile olduğu için mutluydu diğer yandan annesi ameliyatta olduğu için üzgündü.
Jihoon kollarını iki yana açarak kendisinden uzun olan bedene sarıldı.Ardından sandalyelere oturdular.
"Kuanlin'e söylemedin değil mi?"
"Hayır söylemedim." Merak edip bu geç saatte buraya gelmesini istememişti.Hemde Seongwoo kalabalıktan rahatsız olabilirdi.
Aradan bir kaç saat geçmişti. Seongwoo yorgun düşüp Daniel'ın omuzunda uyuya kalmıştı.
Jihoon ise uyanık kalmaya çalışıyordu fakat gözleri yavaş yavaş kapanıyordu.
"Jihoon,sen eve git.Ben Seongwoo ile burada kalırım." Uykulu bakışlarını Daniel'a çevirdi.
"Benim için sorun değil,kalabiliri-"
"Eve git ve dinlen. Yarın işe gideceksin değil mi?" Yarın işe gideceğini tamamen unutmuştu.
"O halde sabahta sizi görmeye gelirim." Ceketini ve telefonunu alıp ayağa kalktı.Daniel'a da veda ettikten sonra hastaneden çıktı.
En yakın otobüs durağına gidip beklemeye başladı. Kimse olmadığı için birazda ürkmüştü.Otobüsün bir an önce gelmesini diliyordu.
Otobüs gelince sarsak adımlarla bindi. Uykusu olduğu için ayakta durmakta zorlanıyordu. Hemen gözüne kestirdiği bir koltuğa oturdu ve başını cama yasladı. Tek istediği eve gidip biraz uyumaktı.
•~•~•~•
Yatağının yanındaki komodinin çekmecesini açıp biraz karıştırdı.Aradığı defteri bulamayınca yerinden doğruldu ve bir kez daha karıştırdı çekmeceyi.
Aradığının çekmecede olmadığını fark edip çalışma masasının olduğu yere gitti.Gözleri ile arayıp defteri göremeyince bu sefer masanın çekmecelerini karıştırdı.
"Anne!" Kapısını açıp aşağı kattaki annesine seslendi.
"Efendim?" Anneside merdivenlerin önüne gelip oğluna cevap verdi.
"Siyah kapaklı çizim defterimi bulamıyorum.Gördün mü?" Sorduğu soruyla annesi biraz düşündü.
"Hayır görmedim."
Annesinin cevabıyla iyice korkmaya başlamıştı. O defterin bütün sayfalarına Jihoon'u çizmişti haberi olmadan.
Molalarında uyurken,kafenin işlerini yaparken,bütün günün planını yazıp not alırken.Bulduğu her fırsatta onu çizmişti veya eskizini almıştı.
Kuanlin için Jihoon'u çizmek çok farklı bir şeydi.
Kesinlikle şuana kadar çizdiği hiç kimse gibi değildi.O özeldi.
Hiç bir şeyi çizmekten bu kadar zevk almamıştı.Bazen sıkılıp bu işi bırakmak istiyordu fakat bu Jihoon için geçerli değildi.Her an,her dakika onu çizebilirdi.
•~•~•~•
Aradan saatler geçmişti ve doktorların hiç biri bir şey dememişti.Seongwoo'da hastaneyi turlayıp duruyordu.En sonunda yorulduğunda oturduğu yere geri döndü.
Daniel ise hiç uyumamıştı.Seongwoo'yu bu halde görünce uyuyası da gelmiyordu.Bir süre daha bekledikten sonra ameliyathaneden bir kaç doktor çıktı ve aralarından uzun boylu bir tanesi Seongwoo'nun yanına geldi.
"Ameliyat zordu ancak başarılı geçti." Dedi yorgun bir biçimde.Seongwoo hemen ayağa fırladı duyduğu cümleyle.
"A-annemi görebilir miyim?" Dedi heyecanlı bir şekilde,kekeleyerek.
"Şu an yoğun bakımda,uyandığı zaman görebilirsiniz." Dedi ve hafifçe eğildikten sonra gitti.
Adam gider gitmez Seongwoo hemen yanında duran Daniel'ın boynuna atladı.Mutluluktan hüngür hüngür ağlıyordu.
"Hey,sakin ol.Sana annenin iyi olacağını söylemiştim." Dedi sırtını sıvazlayarak.
Seongwoo,başını Daniel'ın omuzuna daha çok gömdü.Göz yaşları Daniel'ın tişörtünü ıslatıyordu fakat o bu durumdan şikayetçi değildi.
Seongwoo'nun ağlaması durmayınca geri çekildi ve elleriyle,yanaklarındaki göz yaşlarını sildi. Ardından yüzünü avuçlarının içine aldı.
"Ağlama, lütfen." Dedi sakince.Seongwoo ise başıyla onayladı ve derin bir nefes aldı.
Daniel ellerini çekti ve Seongwoo'nun yanağına küçük bir buse kondurdu.
Yanılmıştı, hayatının en güzel günüydü.
merhaaaabaa, uzun zaman oldu değil mi? bu süreç içerisinde kendimi pek geliştiremedim ama daha iyi şeyler yazmaya çalışacağım. hazırda olanları atıyorum şimdilik. bu arada sonraki bölümlerde de ongniel fazlaca var umarım rahatsız olmaz kimse, kendimi kaptırmışım :p💓🌸
vee yarın sınavı olan herkese şans dilerim <33
